Σε διάφορες πόλεις της Αυστραλίας πολλοί διαδηλώνουν κατά των αυστηρών μέτρων που έχει λάβει η χώρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας.Την ίδια ώρα όμως η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι πεπεισμένη για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού. Το 88% των κατοίκων άνω των 16 ετών έχει εμβολιαστεί πλήρως.Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί το Ρίτσμοντ, συνοικία της Μελβούρνης με εργατικές κατοικίες, όπου έχει εμβολιαστεί το 100% των κατοίκων. Πού οφείλεται αυτό το εντυπωσιακό ποσοστό;

Με μια πρώτη ματιά η πυκνοκατοικημένη περιοχή μοιάζει να έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που ευνοούν τη μετάδοση του κορωνοϊού. Στα συγκροτήματα κατοικιών του Ρίτσμοντ ζουν περίπου 2.500 άνθρωποι. Ο οικισμός αποτελείται από θεόρατα κτήρια των 20 ή 22 ορόφων. Το γεγονός αυτό από μόνο του αποτέλεσε πρόκληση. Ο Εμμάνουελ Μπραζ, μετανάστης κάποτε ο ίδιος, είναι σήμερα διευθυντής της εταιρείας Richmond Housing Estates. Ο Μπραζ περιγράφει το προφίλ της συνοικίας: «Εδώ ζουν άνθρωποι που ήρθαν τη δεκαετία του 1970, πρόσφυγες ή αιτούντες άσυλο από τη Νοτιοανατολική Ασία, την Ινδονησία, το Ανατολικό Τιμόρ, το Βιετνάμ ή την Καμπότζη. Ζουν εδώ 40 χρόνια. Πιο πρόσφατα, προστέθηκαν κι άλλοι: πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο από την Αφρική. Αλλά και ο ‘μέσος Αυστραλός’ εξακολουθεί να ζει στην κοινωνικές κατοικίες».

Η εμβολιαστική καμπάνια ως μέρος της ζωής στην κοινότητα

Το Ρίτσμοντ αντιμετωπίζει επίσης σοβαρό πρόβλημα με τα ναρκωτικά. Από την αρχή της πανδημίας βρέθηκε έτσι στο επίκεντρο των προσπαθειών για τη διαχείριση του κορωνοϊού. Όλοι οι κάτοικοι άνω των 16 ετών, που μπορούσαν να εμβολιαστούν, το έπραξαν άμεσα. Δεν χρειάστηκε να πεισθούν για πολλά, όπως σε άλλες περιοχές της Αυστραλίας. Η Άννα Μόνιπινγκ εργάζεται σε μια υγειονομική σκηνή που έχει στηθεί εδώ και καιρό στη συνοικία. Όπως παρατηρεί, η εμβολιαστική καμπάνια εδώ λειτούργησε απλά και ομαλά: «Όταν αρχίσαμε τους εμβολιασμούς, οι άνθρωποι δεν ήξεραν πού να απευθυνθούν για τις ερωτήσεις τους - τι κάνει ο εμβολιασμός, πού μπορούν να εμβολιαστούν, πού μπορούν να κάνουν τεστ για τον κορωνοϊό. Η σκηνή αυτή δίνει τις απαντήσεις».

Οι άνθρωποι που δούλευαν στη σκηνή αυτή ήταν πάντα εκεί, απαντώντας σε κάθε ερώτηση. Κι αυτό ήταν μέρος της επιτυχίας της εμβολιαστικής εκστρατείας. Γύρω από τη σκηνή υπήρχε παιδότοπος. Εκεί κοντά μπορούσε κανείς να χορέψει ζούμπα, ενώ προσφέρονταν και προγράμματα για τη νεολαία. Παράλληλα υπήρχαν μεταφραστές για όλες τις γλώσσες και εθνικότητες της περιοχής.

Το Ρίτσμοντ ως «μικρογραφία των Ηνωμένων Εθνών»

Ο εμβολιασμός εντάχθηκε κατά κάποιον τρόπο στη ζωή της κοινότητας. Την ίδια ώρα πίσω από την επιτυχία του Ρίτσμοντ κρύβεται η σκληρή δουλειά κοινωνικών λειτουργών και άλλων εθελοντών στην περιοχή, όπως του Μουμπάρεκ Ιμάμ. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει: «Όταν ακούς το αποτέλεσμα, το 100% ποσοστό εμβολιασμού, τότε ξεχνάς τη σκληρή δουλειά. Εμείς οι Μουσουλμάνοι πιστεύουμε ότι το να σώσεις ένα άτομο, ισοδυναμεί με το να σώσεις όλη την ανθρωπότητα.»

Υπάρχουν πολλά που μπορεί κανείς να μάθει από το παράδειγμα του Ρίτσμοντ, αυτής της «μικρογραφίας των Ηνωμένων Εθνών», όπως θα μπορούσε να πει κανείς. Όχι μόνο για τη διαχείριση της πανδημίας αλλά και για την αρμονική συνύπαρξη τόσων πολλών κοινωνικών ομάδων κάτω από την ίδια στέγη.

Λένα Μπόντεβαϊν, Σινγκαπούρη

Επιμέλεια: Δήμητρα Κυρανούδη