Λίγο πριν την αλλαγή του έτους τα 27 κράτη-μέλη της Ε.Ε. κατέληξαν σε συμφωνία για τους νέους κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ επικρότησε τους νέους κανόνες, τονίζοντας πως αυτοί «συνδυάζουν τους ξεκάθαρους στόχους για χαμηλά ελλείμματα και ποσοστά χρέους με τα κίνητρα για επενδύσεις και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».

Η tageszeitung, πάντως, επικρίνει τη συμφωνία: «Αυτό έλειπε τώρα: μετά τη Γερμανία θεσπίζεται χρεόφρενο και στην Ε.Ε. Ειδικά σε μία περίοδο που απαιτούνται μεγάλες επενδύσεις λόγω της κλιματικής κρίσης και του πολέμου στην Ουκρανία, η Ευρωζώνη θέλει να κάνει οικονομία. O υπουργός Οικονομικών Λίντνερ έχει κάνει..... σπουδαία δουλειά – μετά το πρόγραμμα για περικοπές στο Βερολίνο, ο πολιτικός του FDP άφησε το στίγμα του και στις Βρυξέλλες.

[…] Η μεταρρύθμιση κινείται προς τη λάθος κατεύθυνση. Θα ήταν πιο λογικό να στείλουμε το ξεπερασμένο Σύμφωνο Σταθερότητας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας». Ή τουλάχιστον θα μπορούσε «να συνεχιστεί το πάγωμα των κανονισμών που ανεστάλησαν κατά την πανδημία. Με αυτόν τον τρόπο η Ε.Ε. θα είχε περισσότερο χρόνο να διαμορφώσει μία πραγματική, βιώσιμη μεταρρύθμιση και όχι ένα ελλιπές σχέδιο. Όμως ο Λίντνερ ήταν αντίθετος σε αυτό».

«Το τέλος της υπόσχεσης σταθερότητας του ευρώ» τιτλοφορείται σχόλιο της οικονομικής επιθεώρησης Handelsblatt. Η γερμανική εφημερίδα αναφέρει πως «όποιος βρίσκει αξία στο ίδιο το γεγονός ότι τα κράτη-μέλη, που μονίμως διαφωνούν, κατέληξαν σε συμφωνία, μπορεί να είναι ικανοποιημένος. Αυτό όμως είναι το μοναδικό ευχάριστο νέο αναφορικά με τους νέους κανόνες για το χρέος». Και αυτό διότι το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων είναι ένας «τυπικός ευρωπαϊκός συμβιβασμός, ο οποίος προστατεύει τα συμφέροντα όλων των μερών και ως εκ τούτου δεν λύνει κανένα πρόβλημα». Κατά τη γερμανική εφημερίδα η συμφωνία «αυξάνει τον κίνδυνο να μετατραπεί το ευρώ σε ένα αδύναμο νόμισμα» και δεδομένου του εμμένοντος πληθωρισμού πρόκειται τελικά για έναν συμβιβασμό που «δεν συνάδει με έναν προσανατολισμό προς τη σταθερότητα».

Η Süddeutsche Zeitung φαίνεται να συμφωνεί περισσότερο με τον Κρίστιαν Λίντνερ, χαρακτηρίζοντας τη συμφωνία ως «μία επιτυχία, αλλά και ένα σημαντικό μήνυμα» και εκτιμώντας ακόμη πως η Ε.Ε. καταφέρνει με αυτήν «να χαράξει μία μέση οδό ανάμεσα στην "κουλτούρα σταθερότητας” του Λίντνερ και στην απαραίτητη ελευθερία κινήσεων στο πλαίσιο των κρατικών δαπανών για την προώθηση της ανάπτυξης».

Αν και η εφημερίδα του Μονάχου παραδέχεται πως υπάρχουν ορισμένα αρνητικά στοιχεία, διακρίνονται πάντως και θετικά – όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι «οι κατευθυντήριες γραμμές για τη μείωση του χρέους θα λαμβάνουν υπόψιν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το εκάστοτε κράτος».

Αναβίωση των σχεδίων για την ESL;

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κλήθηκε να κρίνει εάν UEFA και FIFA έχουν δικαίωμα να απαγορεύσουν τη δημιουργία της European Super League, τη σύσταση δηλαδή ενός νέου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαιρικών συλλόγων, ανεξάρτητου από τις διεθνείς ομοσπονδίες.

Σε μία απόφαση που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως «απόφαση-σταθμός» στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, το Δ.Ε.Ε. αποφάνθηκε πως οι δύο ομοσπονδίες δεν μπορούν να έχουν το μονοπώλιο στις ποδοσφαιρικές διοργανώσεις, θεμελιώνοντας την απόφασή του στο δικαίωμα ανταγωνισμού.

Ωστόσο, σημαίνει αυτή η απόφαση πως δρομολογούνται πλέον κοσμογονικές αλλαγές στο ποδόσφαιρο; Κατά τον γερμανικό Τύπο, όχι.

«Η απόφαση του Δ.Ε.Ε. επιτρέπει την ίδρυση ενός νέου πρωταθλήματος – όμως αυτό δεν σημαίνει πως κάτι τέτοιο θα συμβεί άμεσα. Στο τέλος της υπόθεσης οι σύλλογοι είναι αυτοί που θα αποφασίσουν μόνοι τους σε ποια διοργάνωση θέλουν να συμμετάσχουν», σχολιάζει η S.Z. «Είναι αλήθεια πως η απόφαση είναι κατ' αρχήν προς το συμφέρον των εμπνευστών της Super League. […] Και είναι ιδιαίτερα θετικό το γεγονός ότι το μονοπώλιο των ομοσπονδιών, που συχνά καταχρώνται την εξουσία τους, σχετικοποιείται. Όμως η απόφαση δεν σημαίνει ότι η Super League μπορεί να δημιουργηθεί αύριο-μεθαύριο.

Διότι οι μάνατζερ και οι επενδυτές που προωθούν τέτοιου είδους σχέδια χρειάζονται ένα πράγμα, και μάλιστα οπωσδήποτε: συλλόγους και παίκτες, που θα συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα. Και εκεί προκύπτει το ερώτημα: από πού θα βρεθούν αυτοί;»

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung χαιρετίζει την απόφαση του Δ.Ε.Ε. Εξάλλου, «στις περιπτώσεις που κάποιος βγάζει λεφτά από τον αθλητισμό, στον επαγγελματικό αθλητισμό δηλαδή, πρέπει ο ανταγωνισμός να επιτρέπεται. Γι' αυτό και υπάρχει το δικαίωμα στον ανταγωνισμό και όχι δικαίωμα περιορισμού του ανταγωνισμού».

Όμως η εφημερίδα της Φρανκφούρτης συμφωνεί στα όσα γράφει η S.Z. Η αναγνώριση του δικαιώματος ανταγωνισμού «δεν λέει τίποτα σχετικά με το πώς και από ποιον θα διοργανώνονται τα πιο ελκυστικά διασυλλογικά πρωταθλήματα στο άθλημα με τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία στην Ευρώπη. Από μερικές ιδέες, όσο καλές κι αν είναι αυτές, δεν δημιουργείται καμία Super League. Για κάτι τέτοιο χρειάζονται συμμετέχοντες: οι σύλλογοι. Και η ισχύς τους απέναντι στις ομοσπονδίες είναι μεγαλύτερη από ποτέ».