«Ένταλμα σύλληψης με ιστορική σημασία» είναι ο τίτλος στο ρεπορτάζ της Süddeutsche Zeitung για τα εντάλματα που εξέδωσε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εναντίον του Ρώσου προέδρου Βλάντιμιρ Πούτιν και της Ρωσίδας Επιτρόπου για τα Δικαιώματα των Παιδιών Μαρία Αλεξέγιεβα Λβόβα-Μπέλοβα. Και οι δύο κατηγορούνται για παράνομες απελάσεις παιδιών και παράνομη μεταφορά τους από ουκρανικά εδάφη στη Ρωσική Ομοσπονδία. Αλλά όπως επισημαίνει η εφημερίδα του Μονάχου «όσο ο Πούτιν και η Λβόβα-Μπέλοβα παραμένουν στη Ρωσία, δεν απειλούνται με έκδοση στη Χάγη. Η Ρωσία δεν συμπεριλαμβάνεται στις χώρες που αναγνωρίζουν το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, ενώ το ίδιο ισχύει για τη Λευκορωσία. Εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε την Παρασκευή ότι η Ρωσία δεν πρόκειται να συνεργαστεί με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, ενώ θεωρεί 'νομικά άκυρη' την επιθυμία της Χάγης για έκδοση. Οι εισαγγελείς της Χάγης δεν διαθέτουν αστυνομική δύναμη, ούτε μέσα αναγκαστικής εκτελέσεως».

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) σημειώνει ότι «ένα ένταλμα σύλληψης δεν ισοδυναμεί με καταδικαστική απόφαση ποινικού δικαστηρίου. Αυτό ισχύει και για το διεθνές ποινικό δίκαιο. Κατά συνέπεια η απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου δεν αποτελεί τελική νομική ετυμηγορία αναφορικά με τις ευθύνες του Βλάντιμιρ Πούτιν για ρωσικά εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία. Εάν ποτέ ο ίδιος εμφανιστεί στο δικαστήριο της Χάγης, παραμένει άδηλο».

«Φαρισαϊσμός» της Δύσης;

Για υποκριτική στάση κάνει λόγο, στο κύριο σχόλιό του, το περιοδικό DER SPIEGEL, που υπενθυμίζει ότι πολλές χώρες της Δύσης δεν αναγνωρίζουν καν την αρμοδιότητα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Μεταξύ άλλων διαβάζουμε: «Οι ηγετικές χώρες της Δύσης θέλουν να σύρουν τον Πούτιν σε ένα δικαστήριο, για το οποίο οι ίδιες διεκδικούν ασυλία. Δεν θα τους περάσει. Πολλές χώρες του νοτίου ημισφαιρίου- και δικαίως- θεωρούν ότι πρόκειται περί φαρισαϊσμού. Και αυτό παρότι είναι σωστή η αξίωση να αποδοθούν στον Πούτιν ευθύνες για τον πόλεμο, από τη σκοπιά του διεθνούς δικαίου. Έστω και αν είναι ελάχιστες οι πιθανότητες να εμφανιστεί κάποτε στο δικαστήριο. (...) Και ποιος ξέρει πώς θα τελειώσει αυτή η ιστορία. Ούτε ο πρώην πρόεδρος της Σερβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς πίστευε ποτέ ότι θα καταλήξει στη φυλακή, στην Ολλανδία».

Θετική αποτίμηση, με επιφυλάξεις για την τελική υλοποίηση, από την εφημερίδα Stuttgarter Nachrichten: «Είναι το πιο ισχυρό μήνυμα, που θα μπορούσε να στείλει το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Δεν τόλμησε πολλές φορές μέχρι σήμερα να εκδώσει ένταλμα σύλληψης εναντίον ενός εν ενεργεία προέδρου. Το έπραξε, για παράδειγμα, στην περίπτωση του ισχυρού άνδρα του Σουδάν, Ομάρ Αλ Μπασίρ, ή ακόμη εναντίον του τυράννου της Λιβύης, Μουαμάρ Αλ Καντάφι. Κατηγορήθηκαν για εγκλήματα πολέμου, καθώς και για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Τώρα είναι η σειρά του Βλάντιμιρ Πούτιν. Οι κατηγορίες είναι παρεμφερείς. Επί του παρόντος είναι αδιανόητο να εκδώσει η Ρωσία τον Πούτιν. Τα κράτη που έχουν συνυπογράψει το Καταστατικό (της Ρώμης) για την ίδρυση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου είναι μεν υποχρεωμένα να συλλάβουν τον Πούτιν εφόσον εμφανιστεί στην επικράτειά τους, αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβη ούτε στην περίπτωση του Αλ Μπασίρ».

«Δραματικές ώρες» στη Γαλλία

Συνεχίζονται τα σχόλια για τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση στη Γαλλία, που ο Εμανουέλ Μακρόν πέρασε με προεδρικό διάταγμα, αγνοώντας το Κοινοβούλιο.  Για «δραματικές ώρες» κάνει λόγο η οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt, που σημειώνει ότι «η μεταρρύθμιση, που μεταξύ άλλων προβλέπει σταδιακή άυξηση του προβλεπόμενου ορίου συνταξιοδότησης στα 64 έτη, θεωρείται το πιο σημαντικό εγχείρημα στο κομμάτι της εσωτερικής πολιτικής, στη δεύτερη θητεία του Μακρόν. Με την απόφασή του ωστόσο να ενεργοποιήσει τα προνομιακά δικαιώματα που προβλέπει το άρθρο 49 παρ. 3 του Συντάγματος, παρακάμπτοντας το Κοινοβούλιο, θέτει εαυτόν σε πολύ μεγάλο κίνδυνο. Ο νόμος μπορεί ακόμη να ανατραπεί με μία επιτυχή πρόταση μομφής της αντιπολίτευσης, ένα πιθανό σενάριο για το οποίο ο Μακρόν απειλούσε στο παρελθόν ότι θα απαντούσε με διάλυση της Βουλής και προκήρυξη νέων εκλογών».

«Η παράκαμψη του Κοινοβουλίου είναι νόμιμη, αλλά όχι θεμιτή» σχολιάζει η αριστερή εφημερίδα Tageszeitung (TAZ). Ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι «με τον όρο 'μεταρρύθμιση' χαρακτηρίζουμε, ιστορικά, μία βελτίωση. Η συγκεκριμένη νομοθεσία για τις συντάξεις θεσπίζει, με αυταρχικό τρόπο, μία επιδείνωση, οι συνέπειες της οποίας πλήττουν εκείνα τα στρώματα, που ούτως ή άλλως ανησυχούν για πενιχρές συντάξεις: τις γυναίκες, τους εργαζόμενους με καθεστώς μερικής ή περιστασιακής απασχόλησης, τους χαμηλόμισθους και όσους εργάζονται σε συνθήκες ιδιαίτερα δυσμενείς ή επικίνδυνες, οι οποίες χαμηλώνουν και το προσδόκιμο ζωής».

Γιάννης Παπαδημητρίου