Βρίσκονται σήμερα στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος και αυτό αποτελεί μιά σημαντική «ένεση» αυτοπεποίθησης για τα πεντέμισι εκατομμύρια των κατοίκων της χώρας, η οποία υποφέρει, μετά το «συναινετικό» διαζύγιο με την Τσεχία το 1993, από ένα μεγάλο σύμπλεγμα κατωτερότητας.Ο Σλοβάκος πολιτειολόγος Ivo Samson το αποδίδει στο ότι η Σλοβακία αντιμετωπίζεται συνεχώς σαν «ανεπιθύμητο» παιδί της Ευρώπης, που τη μπερδεύουν με τη Σλοβενία, τη Γιουγκοσλαβία, είτε την ανατολική Σλαβονία.

Μέχρι το 1998, εξαιτίας του απομονωτισμού του τότε πρωθυπουργού Βλαντιμίρ Μετσιάρ, η χώρα είχε αποκλειστεί από τις διαπραγματεύσεις ένταξης στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Αυτή η πολιτική του περιθωρίου τερματίσθηκε από το χριστιανοδημοκράτη πρωθυπουργό Μikulas Dzurinda και την κεντροδεξιά κυβέρνησή του. Η Σλοβακία έχει εξελιχθεί τα τελευταία έξι χρόνια σε έναν αξιόπιστο εταίρο της δύσης και κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών. Συμμετέχει ενεργά τόσο στο Αφγανιστάν όσο και στο Ιράκ. Στην ουσία δεν πρόκειται για μάχιμες μονάδες, αλλά για βοήθεια στην εκκαθάριση ναρκοπεδίων. Για τις ΗΠΑ όμως έχει μεγάλη σημασία ότι η κυβέρνηση της Μπρατισλάβα δεν σκέφτεται να μειώσει ή να αποσύρει τελείως τις δυνάμεις της από το Ιράκ, όπως άλλοι εταίροι. Η «χημεία» μεταξύ Μπους και Dzurinda, που γνωρίζονται από το 2001, είναι πολύ καλή.

Η Σλοβακία αντιμετωπίζεται «ως ένα είδος κεντροευρωπαϊκού προτύπου οικονομικής ανάπτυξης», σημειώνει ο πολιτειολόγος Ivo Samson. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν τα αντιδημοφιλή ριζοσπαστικά μέτρα που πήρε η Σλοβακία στο πλαίσιο των οικονομικών μεταρρυθμίσεων», προσθέτει. Εξαιτίας ενός ριζοσπαστικού φορολογικού συστήματος, με 19% ΦΠΑ σε όλα τα προϊόντα και επίσης 19% φορολογία εισοδήματοςκαι κερδών των επιχειρήσεων, η Σλοβακία έχει εξελιχθεί σε ένα μικρό «παιδί θαύμα».

Για τη Σλοβακία ο ρόλος του γεφυροποιού μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας ανήκει στο παρελθόν. Στη σημερινή συγκυρία η χώρα εμφανίζεται πλέων ως συστατικό κομμάτι της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και όχι ως διαμεσολαβητής ανάμεσα στους δύο. «Από το 2004 και την επιτυχημένη ενσωμάτωση, τέτοιες σκέψεις ανήκουν στο παρελθόν» καταλήγει ο πολιτειολόγος Ivo Samson.