Δυο ηχηρές αποχωρήσεις από την RAI προκάλεσαν νέα, οξεία πολιτική αντιπαράθεση στην Ιταλία. Ο Φάμπιο Φάτσιο, ο οποίος παρουσιάζει το επιτυχημένο τοκ-σόυ της Κυριακής στο πανεθνικής εμβέλειας κανάλι Rai Tre και η δημοσιογράφος Λουτσία Ανουντσιάτα, που παρουσιάζει την εκπομπή πολιτική εμβάθυνσης «In mezz'ora», αποφάσισαν να φύγουν από την RΑΙ.

«Δεν είμαι άνθρωπος κατάλληλος για όλες τις εποχές», είπε ο Φάτσιο. «Η παρούσα κατάσταση  δεν μου επιτρέπει να συνεχίσω την συνεργασία μου» υπογράμμισε από την μεριά της η Αννουντσιάτα, η οποία στο παρελθόν έχει διατελέσει και πρόεδρος της RAI.  Αιτία του δημοσιογραφικού αυτού σεισμού, σύμφωνα με τους αναλυτές, είναι η αλλαγή του διοικητικού συμβουλίου και σειράς διευθυντών στην δημόσια τηλεόραση.

Η συντηρητική πλειοψηφία που κυβερνά την χώρα, μέσω της νέας διοίκησης, διαθέτει τώρα ευνοϊκά διακείμενους διευθυντές σε δυο από τα τρία τηλεοπτικά  δελτία ειδήσεων, αλλά και στο υπόλοιπο πρόγραμμα, σε ζώνες μεγαλύτερης τηλεθέασης.

«Πατώντας» σε νόμο του Ρέντσι

«Η Κεντροδεξιά κέρδισε τις εκλογές και έχει δικαίωμα να αλλάξει την πορεία πλεύσης της κρατικής τηλεόρασης» λένε συντηρητικοί αναλυτές. Με νόμο του κεντροαριστερού πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι, το 2015, αποφασίσθηκε ότι η ίδια η κυβέρνηση επιλέγει το διοικητικό συμβούλιο της RAI. Ένας κανόνας που, τα τελευταία οκτώ χρόνια, εφαρμόσθηκε ευλαβικά. Μόνον που τώρα προκύπτει ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο: στην γραμμή της  δημόσιας τηλεόρασης προστίθενται και τα τρία κανάλια του ομίλου Μπερλουσκόνι, τα οποία δεν ασκούν σίγουρα δριμεία κριτική στην κυβέρνηση Μελόνι. Τα τελευταία 30 χρόνια καμία κυβέρνηση δεν ενέκρινε νόμο για να αντιμετωππιστεί αποτελεσματικά η σύγκρουση συμφερόντων επιχειρηματικού και πολιτικού χαρακτήρα που αφορά τον Μπερλουσκόνι.

Και τώρα; «Από μια ευαισθησία προς πολλά θέματα μειονοτήτων, όπως των ομοφυλόφιλων, μπορεί να περάσουμε σε μια νέα περίοδο, κατά την οποία θα εφαρμοστεί περισσότερο η συνταγή “Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια”», δήλωσε ο Φραντσέσκο Σπέκια, αρχισυντάκτης της συντηρητικής εφημερίδας Libero.

Πολλοί διερωτώνται αν η ιταλική δημόσια τηλεόραση, στην οποία και η Κεντροαριστερά συνεχίζει να διαθέτει διευθυντικές θέσεις, θα καταφέρει ποτέ να αυτονομηθεί από την πολιτική εξουσία, ανεξάρτητα από τις όποιες ιδεολογικές αποχρώσεις. Από την στιγμή μάλιστα που πρόκειται για μια από έναν από τους λίγους κρατικούς ραδιοτηλεοπτικούς οργανισμούς που καταφέρνουν, ακόμη, να εξασφαλίζουν πάνω από το 40% των συνολικών ποσοστών τηλεθέασης.