Ο φόβος κλιμάκωσης των εντάσεων μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας -με αφορμή την κατάρριψη ρωσικού μαχητικού από την Τουρκία- με επιπτώσεις στις προσπάθειες εξολόθρευσης του ισλαμιστικού κινδύνου είναι ορατός στους διεθνείς αναλυτές. Ο Βόλφγκανγκ Ίσινγκερ, επικεφαλής της Διάσκεψης Ασφάλειας του Μονάχου, δήλωσε ότι ένα τέτοιο συμβάν ήταν θέμα χρόνου, δεδομένου ότι συντονισμός των αεροπορικών επιθέσεων δεν υπήρχε. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στη Γερμανική Ραδιοφωνία υποστηρίζει ότι το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει μια πολιτική, στρατιωτική και ανθρωπιστική στρατηγική.

Βάρος στη διάσκεψη της Βιέννης

«Ο πρόεδρος Ολάντ συμμαχεί με τη Ρωσία, τουλάχιστον λεκτικά, και το ίδιο κάνει και ο πρόεδρος Ομπάμα», τονίζει ο Ίσινγκερ. «Η Τουρκία κάνει ένα είδος μικροπολέμου κατά της Ρωσίας όντας παράλληλα νατοϊκή χώρα. Κυριαρχεί το απόλυτο χάος. (...) Το σημαντικό είναι να ομονοήσουμε με όλη μας τη δύναμη, έτσι ώστε οι διαπραγματεύσεις της Βιέννης για τη Συρία, που ξεκίνησαν ενθαρρυντικά, να μετατραπούν σε μια διαρκή διάσκεψη αποφυγής διενέξεων και ειρήνευσης. Μέρα-νύχτα, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και με τη συμμετοχή όλων θα πρέπει να αποφεύγονται τέτοια συμβάντα με πρωταρχικό στόχο μια συμφωνία εκεχειρίας και με επόμενο βήμα σκέψεις προς μια ειρηνική λύση με πολιτικά μέσα».

Ο γερμανός πολιτικός, που διετέλεσε υφυπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας και πρέσβης της χώρας στις ΗΠΑ, υποστηρίζει ότι η διεθνής κοινότητα χρειάζεται τη συνεργασία της Ρωσίας για την επίλυση των παγκοσμίων κρίσεων, όπως έδειξε το σχήμα για την επίλυση του ουκρανικού, στο οποίο συμμετέχει η Μόσχα, αλλά και η συμφωνία για το πυρηνικό οπλοστάσιο της Τεχεράνης. Και τάσσεται υπέρ του «ξεπαγώματος» του Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ρωσίας.

«Ζήτημα γοήτρου»

«Ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι αυτό το εργαλείο δημιουργήθηκε ακριβώς γι' αυτές τις περιπτώσεις κρίσεων και δεν είμαι ο μόνος» υποστηρίζει. «Τώρα εάν πρέπει να συγκληθεί και πάλι είναι ζήτημα γοήτρου για ορισμένους. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί που δεν συμφωνούν μαζί μου και θέλουν να παραμείνει έτσι η κατάσταση μέχρις ότου ξεκαθαριστεί η ουκρανική κρίση πριν καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι. Χρειάζεται μεγάλη διπλωματική προσπάθεια για να φτάσουμε εκεί».

Αναφερόμενος στις απαρχές της κρίσης, τότε που όταν ξέσπασε ο εμφύλιος η διεθνής κοινότητα αποφάσισε να ρίξει αλλού το βλέμμα της και να μην παρέμβει, ο γερμανός διπλωμάτης είναι της άποψης ότι αυτή η στάση συνοψίζεται στην ενοχή και την ανάληψη ευθύνης. «Τότε ήταν μερικές χιλιάδες νεκροί, σήμερα έχουν φτάσει τους εκατοντάδες χιλιάδες» υπενθυμίζει. «Γι' αυτό πρέπει με αποφασιστικότητα να επιλέξουμε διπλωματικό δρόμο με ενδεχόμενη χρήση στρατιωτικών μέσων».

DLF/Κριστιάνε Κάες/Ειρήνη Αναστασοπούλου