Αρχικά είχε σχεδιαστεί ως διάσκεψη κορυφής για τους οχτώ αναπτυξιακούς στόχους που είχε θέσει η διάσκεψη της χιλιετίας το 2000. Στο μεταξύ, οι προτάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών για το κείμενο των τελικών συμπερασμάτων ενθάρρυνε και άλλες χώρες να θέσουν υπό αμφισβήτηση τους στόχους και τη επιδιωκόμενη μεταρρύθμιση του ΟΗΕ. «Εάν συνεχιστεί αυτή η διαδικασία, όπως μέχρι τώρα, δεν έχω καμία ελπίδα ότι θα έχουμε κάτι σημαντικό στο τέλος της διάσκεψης την επόμενη εβδομάδα. Αν και δεν ομολογείται ανοιχτά, η θλιβερή αλήθεια είναι ότι η προσπάθεια συμβιβασμού για ένα κοινό τελικό ανακοινωθέν ναυάγησε. Δεν υπάρχει συναίνεση», υπογραμμίζει ο Γκάρεθ Έβανς, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Αυστραλίας και νυν διευθυντής του «International Crisis Group».

Ο Έβανς δείχνει εξοργισμένος με την εξέλιξη των τελευταίων εβδομάδων. Επί ένα χρόνο και πλέον εργάστηκε για το τελικό κείμενο των συμπερασμάτων, που ήταν σχεδόν έτοιμο, μέχρι που ορίσθηκε ο Τζον Μπόλτον νέος πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών στον ΟΗΕ και τα ανέτρεψε όλα, λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του την πρώτη Αυγούστου. Από τη μία πλευρά λοιπόν υπάρχει μία σειρά προβλημάτων, όπου διαφοροποιούνται οι Ηνωμένες Πολιτείες. Επιπρόσθετα έχουμε μία άλλη ομάδα, το λεγόμενο «μπλοκ των αδέσμευτων» με την Αίγυπτο, το Πακιστάν και την Ινδία στην κορυφή. Έχουν επιφέρει τόσο σημαντικές αλλαγές στο κείμενο, ώστε να προσπαθούν τώρα, να βγάλουν ένα ντοκουμέντο 45 σελίδων, που είναι πλήρες αδιευκρίνιστων διατυπώσεων και δεν υπάρχει ούτε καν συμφωνία στη διαδικασία της ψηφοφορίας. «Δεν κινείται απολύτως τίποτα», διαπιστώνει ο Γκάρεθ Έβανς.

Λίγες ημέρες πριν την αποφασιστική σύνοδο του ΟΗΕ το εύρος της επιρροής του είναι περιορισμένο, ενώ μειώνονται και προοπτικές επιτυχίας σχετικά με το τελικό ντοκουμέντο της επικείμενης διάσκεψης κορυφής. «Αυτό είναι μία τραγωδία, διότι είχαν συνδεθεί τόσες πολλές ελπίδες και προσδοκίες για το μέλλον των Ηνωμένων Εθνών με τη σύνοδο αυτή», σημειώνει ο Γκάρεθ Έβανς, παραπέμποντας στη μεταρρύθμιση του ΟΗΕ, αλλά και στην υλοποίηση των αναπτυξιακών στόχων για τον πλανήτη που είχε θέσει η διάσκεψη της χιλιετίας το 2000. «Οι κυβερνήσεις θα απογοητεύσουν πάρα πολλούς ανθρώπους στον κόσμο, εάν αποτύχουν σ΄ αυτή τη διάσκεψη. Ήταν μία μοναδική ευκαιρία, να συμφωνηθούν παγκόσμιες, πολυεθνικές δεσμεύσεις για την επιτυχία αυτών των στόχων», τονίζει ο Έβανς. Και φοβάται ότι, αν δεν γίνει τώρα, θα περάσουν πολλά χρόνια, «μέχρι να είναι τα άστρα και πάλι ευνοϊκά για μία τέτοια πρόοδο».