Γι αυτό και η αμερικανική κυβέρνηση εργάζεται πυρετωδώς για να βάλει στο παιχνίδι το ΝΑΤΟ, επικαλούμενη δηλαδή το χάος, που επικρατεί σήμερα στο μεταπολεμικό Ιράκ, να σχηματίσει εκ των υστέρων αυτό που δεν κατάφερε πριν από την εισβολή: μια συμμαχία κρατών, όπως είχε γίνει με τον πόλεμο κατά της πρώην Γιουγκοσλαβίας και κατά του Αφγανιστάν. Οι επόμενες εβδομάδες θα δείξουν: ο πρόεδρος Μπους θα συναντηθεί τρεις φορές με τους σημαντικότερους νατοϊκούς εταίρους, στους εορτασμούς για τα εξήντα χρόνια από την απόβαση στη Νορμανδία, στη σύνοδο κορυφής των 8 ισχυρότερων χωρών του κόσμου και στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στην Κπουλη. Ρωτήσαμε τη γνώμη του πρώην Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ λόρδου Ρόμπερτσον:

«Για τη Βοσνία είχαμε απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, το ίδιο και για το Κοσσυφοπέδιο, έστω και εκ των υστέρων, το ίδιο και για το Αφγανιστάν. Σήμερα όλοι συμφωνούν ότι μια ανάλογη απόφαση θα πρέπει να υπάρξει και για το Ιράκ και μάλιστα πριν από τη μεταβίβαση της εξουσίας στους Ιρακινούς στις 30 Ιουνίου. Το ΝΑΤΟ αναλαμβάνει επιχειρήσεις μόνο στα πλαίσια των Ηνωμένων Εθνών.»

Γι αυτό και στη Νέα Υόρκη η αμερικανική πλευρά προσπαθεί πάση θυσία να διαμορφώσει μια τέτοια απόφαση. Ο πρώην υπ Αμυνας των ΗΠΑ Ουίλιαμ Κόεν ξέρει προς τα που πρέπει να στραφούν οι προσπάθειες της Ουάσιγκτον:

«Ένα πράγμα πρέπει να γίνει: η αμερικανική κυβέρνηση πρέπει να αποταθεί στον καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ και τον Γάλλο πρόεδρο Ζακ Σιράκ. Ο υπ. Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ έχει ήδη διαμηνύσει ότι χάριν την ασφάλειας του Ιράκ και της ευρύτερης περιοχής η Γερμανία δεν θα μπλοκάρει μια τέτοια απόφαση, έστω και αν είχε ταχθεί κατά του πολέμου. Αυτό είναι ένα θετικό μήνυμα που πρέπει να αξιοποιήσουμε τις επόμενες εβδομάδες.»

Το ότι στο Ιράκ οι αμερικανοβρεταννικές δυνάμεις κατοχής δεν τα καταφέρνουν μόνες τους είναι πια σαφές, πόσω μάλλον που εν όψει της μεταβίβασης της εξουσίας η ιρακινή αντίσταση αναμένεται να εντείνει τις επιθέσεις της. Και πάλι ο λόρδος Ρόμπερτσον:

«Ανεξάρτητα από το τί θα κάνουν τα Ην. Εθνη και η νέα ιρακινή κυβέρνηση, το βέβαιο είναι ότι θα χρειαστούν περισσότερες ξένες στρατιωτικές δυνάμεις. Και για να βρει κανείς αυτές τις πρόσθετες δυνάμεις έχει ανάγκη μια πλατφόρμα χωρών που προσφέρουν στρατιώτες, αλλά ταυτόχρονα μπορούν και να συναποφασίζουν.»

Το ΝΑΤΟ είναι μια τέτοια πλατφόρμα και γι αυτό οι επόμενες εβδομάδες θα είναι κρίσιμες.