�ου ΟΑΣΕ, απέχει πολύ από τις διεθνείς προδιαγραφές".

Νικητής αναδείχθηκε ο εκλεκτός της Μόσχας Βίκτορ Γιανούκοβιτς. Οι εκλογές παρουσιάστηκαν από τα δυτικά ΜΜΕ σαν η αναμέτρηση ανάμεσα στην "επιστροφή στο σοβιετικό παρελθόν" και στο "εμπρός ολοταχώς για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση". Ο Βίκτορ Γιουστσένκο είναι φιλοδυτικός, ο αντίπαλός του Γιανούκοβιτς αντίθετα προέρχεται από τις ανατολικές φιλορωσικές επαρχίες της Ουκρανίας. Τα πράγματα δεν είναι όμως τόσο απλά. Ο Γιουστσένκο στη διάρκεια της θητείας του σαν πρωθυπουργός φρόντισε να διατηρήσει πολύ καλές εμπορικές σχέσεις με τη Ρωσία. Το 2001 έχασε την εξουσία μετά από πρόταση μομφής εξαιτίας της σκληρής πολιτικής που ακολούθησε στην πάταξη της διαφθοράς και όχι επειδή η πολιτική του ήταν αντίθετη στα συμφέροντα της Μόσχας, όπως τότε πολλοί υπέθεσαν. Από την άλλη πλευρά οι Ρώσοι άσκησαν σκληρή κριτική στον Γιανούκοβιτς εξαιτίας της αυστηρής οικονομικής πολιτικής που ακολούθησε στην ιδιαίτερη του πατρίδα που δεν επέτρεπε την είσοδο ρωσικών επιχειρήσεων. Στην προεκλογική εκστρατεία ωστόσο φάνηκε ότι ο Γιανούκοβιτς ήταν ο εκλεκτός του Κρεμλίνου. Ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν τον προσκάλεσε στη Μόσχα και επαίνεσε την οικονομική του πολιτική. Η Ρωσία περιμένει από τον Γιανούκοβιτς να προστατεύσει τα οικονομικά της συμφέροντα κυρίως στον τομέα της ενέργειας. Το 90% των εξαγωγών της ρωσικής επιχείρησης Gazprom προς τη Δυτική Ευρώπη διεξάγεται από αγωγούς που περνούν από ουκρανικό έδαφος. Πρόκειται για πόρους που είναι πολύ σημαντικοί για την επιβίωση της ρωσικής οικονομίας. Τα έσοδα από τη φορολόγηση της Gazprom φθάνουν το ένα τρίτο του ρωσικού ΑΕΠ. Η οικονομική ανάπτυξη της Ρωσίας εξαρτάται από τις εξαγωγές ενέργειας. Επομένως η επιλογή του υποψηφίου ήταν ζήτημα αποφασιστικής σημασίας για τη Μόσχα. Ο Γιανούκοβιτς αποτελεί τη φυσική συνέχεια του "κοινού οικονομικού χώρου" της συμφωνίας που υπέγραψε ο αποχωρών Ουκρανός Πρόεδρος Λέονιντ Κούτσμα με τους ομολόγους του της Ρωσίας της Λευκορωσίας και του Καζακστάν. Στόχοι του κοινού οικονομικού χώρου είναι η τελωνειακή ένωση και η δημιουργία μιας κοινής αγοράς. Η επιλογή υποψήφιου όμως είναι κατά κύριο λόγο ζήτημα πολιτικής κουλτούρας. Στο σημείο αυτό οι διαφορές των δυο υποψηφίων είναι πολύ μεγάλες. Ο Γιουστσένκο την εποχή που ήταν πρωθυπουργός προωθούσε την οικονομία της αγοράς με κοινωνικό πρόσωπο, ενώ ο Γιανούκοβιτς περιορίστηκε στο να μοιράσει λίγο πριν τις εκλογές χρήματα στους συνταξιούχους και στους φοιτητές. Η Ουκρανία είναι μια χώρα όπου ανθεί το διαμετακομιστικό εμπόριο, καθώς συνορεύει με επτά άλλα κράτη. Αυτός είναι ο λόγος που ο εκάστοτε Ουκρανός Πρόεδρος πρέπει να ασκεί πολιτική σε πολλά επίπεδα. Οι εκλογές έδειξαν ότι η Ουκρανία είναι μοιρασμένη: Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία η πλειοψηφία των Ουκρανών επέλεξε την πολιτική σύμφωνα με τα πρότυπα της πρώην Σ. Ένωσης. Ταυτόχρονα όμως η βάση ζητά την μεταρρύθμιση της πολιτικής και της οικονομίας κάτι που στηρίζει ο Γιουστσένκο. Πρόκειται για ζήτημα πολιτικής κατεύθυνσης και η Ευρώπη πρέπει να αποφασίσει με ποιόν θα συνομιλεί στην Ουκρανία και ποια πολιτική κουλτούρα θα στηρίξει.