Σήμερα Παρασκευή (21/04), πραγματοποιούνται στη Γερμανία νέες απεργιακές κινητοποιήσεις σε αεροδρόμια και τρένα, με τη μισθολογική διαμάχη των σιδηροδρομικών και τις διεκδικήσεις για καλύτερες αμοιβές και όρους εργασίας για τους υπαλλήλους στα αεροδρόμια, να συνεχίζονται με αμείωτη ένταση. «Τους τελευταίους μήνες, το συνδικάτο Ver.di καλούσε στη μία απεργία μετά την άλλη και σε συνεργασία με το συνδικάτο σιδηροδρομικών EVG παρέλυε την τοπική και υπεραστική κυκλοφορία», γράφει η Süddeutsche Zeitung. «Δεν είναι τυχαίο ότι οι απεργίες είναι τόσο σφοδρές, όπως αυτήν την Παρασκευή που Ver.di και EVG θέτουν αεροπλάνα και τρένα σε πλήρη ακινησία».

Η εφημερίδα του Μονάχου σχολιάζει πως «φαίνεται ότι κάτι έχει αλλάξει στο γερμανικό εργατικό δυναμικό, το οποίο δεν αντιδρούσε ιδιαιτέρως τα τελευταία χρόνια. Ο κόσμος δούλευε πολύ, οι μισθοί πληρώνονταν, πολλοί ήταν ικανοποιημένοι. Αλλά από τη στιγμή που ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει οδηγήσει τον πληθωρισμό στα ύψη, οι αντιδράσεις πληθαίνουν. Τώρα, οι εργαζόμενοι αγωνίζονται για υψηλότερους μισθούς και δεδομένης της σημαντικής έλλειψης προσωπικού, δρουν και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση».

Ο επικεφαλής του Ver.di, Φρανκ Βέρνεκε, «είναι αυτός που έχει συμβάλει καθοριστικά στην οργάνωση του αγώνα για υψηλότερους μισθούς αυτούς τους μήνες. Είναι ένας επιθετικός συνδικαλιστής ηγέτης που θα μπορούσε να οργανώσει ακόμη περισσότερες απεργίες τα επόμενα χρόνια. […] Ο Βέρνεκε όμως γνωρίζει ότι παίρνει ρίσκο με τις επιθετικές απεργίες και απαιτήσεις που εκφράζει. Οι προσδοκίες των μελών του συνδικάτου βαραίνουν τους ώμους του και εκείνος τώρα πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, πετυχαίνοντας σημαντικές μισθολογικές αυξήσεις. Βέβαια, δεν εξαρτάται μόνο από τον ίδιο, αλλά και από τους δήμους, τους εργοδότες των δημοσίων υπαλλήλων. Και κάποιοι λένε πως στα δημόσια ταμεία δεν υπάρχει απολύτως τίποτα», καταλήγει η SZ.

taz: Ο Κιλιτσντάρογλου σπάει τα ταμπού

Σε βίντεο που δημοσίευσε διαδικτυακά, ο επικεφαλής της τουρκικής αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, παραδέχθηκε πως είναι Αλεβίτης. «Η δημοσίευση του βίντεο από τον Κιλιτσντάρογλου ισοδυναμεί με το σπάσιμο ενός ταμπού», σχολιάζει η tageszeitung. «Υπό τον φόβο των διακρίσεων, οι οποίες τον περασμένο αιώνα έφτασαν μέχρι τις σφαγές των Αλεβιτών, τα μέλη αυτής της μουσουλμανικής κοινότητας συνήθως δεν μιλούν ανοιχτά για τη θρησκεία τους. Πολλοί σουνίτες πιστοί, οι οποίοι αποτελούν τη βάση του εκλογικού σώματος του προέδρου Ερντογάν, θεωρούν τους Αλεβίτες ως αιρετικούς, χειρότερους και από τους άθεους. Ταυτοχρόνως όμως, το 15 έως 25% των Τούρκων είναι Αλεβίτες».

«Πολλοί στο περιβάλλον του Κιλιτσντάρογλου φοβόντουσαν ότι ο Ερντογάν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το γεγονός αυτό εναντίον του», επισημαίνει από την πλευρά της η Frankfurter Allgemeine Zeitung. «Όμως τώρα, ο Κιλιτσντάρογλου βγαίνει μπροστά και υπερασπίζεται τα πιστεύω του. […] Η αντιπολίτευση κατηγορεί τον πρόεδρο ότι διχάζει την κοινωνία με τη ρητορική και τις πολιτικές του. Ο Κιλιτσντάρογλου, από την άλλη πλευρά, παρουσιάζεται ως ενωτική δύναμη και […] απευθύνεται ιδιαιτέρως στους περισσότερους από επτά εκατομμύρια ψηφοφόρους που ψηφίζουν για πρώτη φορά και οι οποίοι θεωρούνται σημαντικός παράγοντας στην προεδρική κούρσα. Οι έρευνες δείχνουν ότι η τουρκική νεολαία είναι ιδιαίτερα απογοητευμένη από την έλλειψη μελλοντικών προοπτικών και τείνει να απομακρύνεται από τον Ερντογάν».

Ωφελημένη η ακροδεξιά από τις αναταραχές στη Γαλλία

Κατά τις τελευταίες εβδομάδες, η Γαλλία συγκλονίστηκε από απεργίες και μαζικές διαδηλώσεις, λόγω της αντίθεσης μεγάλης μερίδας του λαού στη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν. Θα περίμενε κανείς πως λόγω της φύσης των αιτημάτων των διαδηλωτών και των απεργών, η γαλλική Αριστερά θα μπορούσε να έχει επωφεληθεί σημαντικά από τις συνθήκες, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Η Süddeutsche Zeitung σχολιάζει πως «τα συνδικάτα ήταν πιο ενωμένα από ό,τι ήταν εδώ και πολύ καιρό και τα ζητήματα που τέθηκαν εντάσσονται στην πραγματικότητα στα παραδοσιακά αιτήματα της αριστεράς: εργασία, κράτος πρόνοιας, δικαιοσύνη. Στη συζήτηση για το συνταξιοδοτικό όμως δεν είναι η αριστερά αλλά η ακροδεξιά που είχε τα μεγαλύτερα πολιτικά οφέλη. Αν γίνονταν τώρα προεδρικές εκλογές, οι δημοσκοπήσεις λένε ότι η Μαρίν Λεπέν θα κέρδιζε».

Η γερμανική εφημερίδα εξηγεί πως «κατά τις κοινοβουλευτικές συνεδριάσεις για το συνταξιοδοτικό, η συμμαχία Nupes βασίστηκε κυρίως στην αντιπαράθεση αντί να επιδιώξει κάποιον συμβιβασμό. Οι βουλευτές κρατούσαν πλακάτ στη μέση της αίθουσας της ολομέλειας, φώναζαν τόσο δυνατά που η πρωθυπουργός και οι υπουργοί της δεν μπορούσαν να αρθρώσουν λέξη και κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίασης τραγουδούσαν τη Μασσαλιώτιδα. Κατέθεσαν επίσης χιλιάδες τροπολογίες κατά της μεταρρύθμισης για να καθυστερήσουν τη συζήτηση. […] Γι’ αυτό και πολλοί Γάλλοι, παρ’ ότι συμφωνούν με τα όσα υποστηρίζει η αριστερή συμμαχία, διαφωνούν με τον τρόπο που τα προωθεί».

Γιώργος Πασσάς