«Η δουλειά της καθαρίστριας έχει γίνει δουλεία», λέει η Μαρία Κάρμεν Καστόν, που επί χρόνια εργαζόταν σε ξενοδοχεία στις Καναρίους Νήσους. «Πάντα πληρωνόμαστε λίγο, ενώ από την κρίση του 2008 και μετά οι περισσότερες από εμάς εργαζόμαστε για γραφεία ευρέσεως εργασίας, τα οποία που μας βρίσκουν δουλειά στα ξενοδοχεία για συγκεκριμένο αριθμό ημερών». Για τις καμαριέρες στην Ισπανία δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Τα μεγάλα συνδικάτα δείχνουν να αδιαφορούν.

Στην Ισπανία ο μέσος μισθός βρίσκεται, σύμφωνα με την Συνομοσπονδία Ισπανικών Ξενοδοχείων CEAHT, γύρω στα 1.560 ευρώ το μήνα. Αυτόν το μισθό, που για τα ισπανικά δεδομένα δεν είναι και τόσο άσχημος, λαμβάνει ωστόσο μόλις το 40% των εργαζομένων. Οι χαμηλοί μισθοί δεν είναι πρόβλημα μόνο για τις καθαρίστριες σε ξενοδοχεία. Ο ισπανός οικονομολόγος Άλντο Ολτσέζε τονίζει ότι «είτε μιλάμε για πτυχιούχους, είτε για ανειδίκευτους, οι μισθοί στην Ισπανία κινούνται πολύ κάτω του ευρωπαϊκού μέσου όρου».

Καθοριστικός ο ρόλος των πελατών

Αντιδρώντας στην κατάσταση αυτή, οι καμαριέρες στην Λανθαρότε, το μικρό νησί στις Κανάριες Νήσους στον Ατλαντικό, που ζει εδώ και πολλά χρόνια από τον τουρισμό, ίδρυσαν την ομάδα Las Kellys και διαδηλώνουν στις πλατείες, φορώντας κίτρινα μπλουζάκια. Με τις κινητοποιήσεις τους επιδιώκουν να ευαισθητοποιήσουν την τοπική κοινωνία, όχι μόνο για τα δικά τους προβλήματα, αλλά και για τους χαμηλούς μισθούς σε άλλους τομείς, όπως τους οίκους ευγηρίας ή την τηλεφωνική παροχή υπηρεσιών.

Η Σάρα Γκαρσία από το ισπανικό συνδικάτο USO διατυπώνει συγκεκριμένα αιτήματα: «Για να φθάσουμε μισθολογικά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο και για να μπορέσουμε κάποια μέρα να ζήσουμε από όσα βγάζουμε, θα πρέπει να αποδοχές μας να αυξάνονται κατά 4% ετησίως για μεγάλο χρονικό διάστημα». Σήμερα όμως οι μισθολογικές αυξήσεις στην Ισπανία περιορίζονται περίπου στο 1%. Η πρόσφατη απόφαση της Μαδρίτης να αυξήσει τον κατώτατο μισθό κατά 22% σε συνολικά 900 ευρώ το μήνα κρίνεται από τον οικονομολόγο Άλντο Ολτσέζε απαραίτητη: «Ένας καλός μισθός αποτελεί κίνητρο. Αντ' αυτού εμείς τα τελευταία χρόνια εξουθενώσαμε τους εργαζόμενους, με αποτέλεσμα να μειωθεί η παραγωγικότητά τους».

Η επικεφαλής των Las Kellys Μίριαμ Μπάριος ζητά περισσότερους ελέγχους από τις αρμόδιες ισπανικές υπηρεσίες στους χώρους εργασίας, καθώς και την έμπρακτη βοήθεια των συνδικαλιστικών οργανώσεων: «Δυστυχώς τα συνδικάτα είναι δυσκίνητα και δεν γνωρίζουν τίποτα από μέσα κοινωνικής δικτύωσης». Η Μίριαμ Μπάριος δεν κατηγορεί τους τουρίστες για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι καθαρίστριες. Θεωρεί ωστόσο ότι στους επισκέπτες πρέπει να είναι σαφές σε ποιο ξενοδοχείο κάνουν διακοπές: «Αν ενδιαφέρονταν οι πελάτες για τις συνθήκες εργασίας στα ξενοδοχεία, τότε η κατάσταση θα βελτιώνονταν. Εν τέλει ο πελάτης έχει πολύ πιο καθοριστικό ρόλο από ότι νομίζει».

Στέφανι Μίλερ, Μαδρίτη

Επιμέλεια: Στέφανος Γεωργακόπουλος