Ένα πουλί που είναι τόσο μεγάλο όσο ο πελαργός χρειάζεται μεγάλες ποσότητες τροφής. Γι΄ αυτό όμως δεν είναι και ιδιαίτερα επιλεκτικό, με συνέπεια να καταπίνει συχνά ό,τι βρεθεί μπροστά του και τουλάχιστον μοιάζει με τροφή: μικρά ζώα, όπως έντομα, ερπετά, αμφίβια, μικρά θηλαστικά, αλλά και ψάρια. Ό,τι δεν μπορεί να χωνέψει ο πελαργός όμως, το φτύνει συνήθως υπό τη μορφή μεγάλων σβόλων. 

Η γερμανίδα φοιτήτρια Φραντσίσκα Φριτς έβαλε στο μικροσκόπιό της αυτούς τους σβόλους με τα υπολείμματα τροφών, για να διερευνήσει τι ακριβώς τρώνε οι πελαργοί που ζουν στην περιοχή της και που δεν μπορούν να χωνέψουν.

«Από μαλακή τροφή, όπως γυμνοσάλιαγκες, δεν απομένει στο τέλος τίποτα», εξηγεί η φοιτήτρια Βιοποικιλότητας και Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο της Καρλσρούης. Σε ορισμένους σβόλους βρήκε υπολείμματα σκελετών από μικρά ζώα, κελύφη εντόμων, χώμα και γρασίδι. Αυτό που βρήκε όμως επίσης ήταν κορδόνια, λάστιχα σε διάφορες μορφές και χρώματα, όπως επίσης μικρά θρύψαλα από σκληρό πλαστικό. «Φτύνοντάς τα ο πελαργός μπορεί να διατρέξει κίνδυνο», όπως λέει. 

Μεγάλες ποσότητες πλαστικών

Η 28χρονη εξέτασε περί τους 170 σβόλους από διάφορες φωλιές πελαργών. Στο ένα τρίτο περίπου των υπολειμμάτων εντόπισε κομμάτια πλαστικών. Σε έναν σβόλο μάλιστα βρήκε μαζεμένα τέσσερα-πέντε λαστιχάκια. 

Είναι όμως προφανές ότι τα πουλιά δεν καταφέρνουν να φτύνουν πάντα ό,τι έχουν καταπιεί και δεν μπορεί να επεξεργαστεί ο οργανισμός τους. Ο Στέφαν Άιζενμπαρτ, που ειδικεύεται στη φροντίδα πελαργών, βρήκε τον περασμένο Ιούνιο ψόφιο ένα νεαρό ζώο που είχε στο στομάχι του ένα μπαλόνι. «Έφαγε το μπαλόνι, δεν μπορούσε να το αποβάλει και έτσι ψόφησε». Ο ίδιος καθαρίζει εδώ και χρόνια φωλιές πελαργών και δηλώνει έκπληκτος από τις ποσότητες πλαστικών που συχνά βρίσκει σε αυτές. 

Πλαστικά και στις φωλιές

Όταν ένα πουλί δεν μπορεί να αποβάλει το πλαστικό που μόλις κατάπιε, αυτό μπορεί να προκαλέσει συμφόρηση στομάχου, εξηγεί ο ορνιθολόγος Λαρς Λάχμαν. «Έχει ένα διαρκές αίσθημα κορεσμού και κάποια στιγμή σταματά να τρώει με αποτέλεσμα να ψοφήσει». 

Ακόμη μεγαλύτερος είναι όμως ο κίνδυνος που απορρέει για τα ζώα από τα πλαστικά που μαζεύουν στις φωλιές τους. Ο Στέφαν Άιζενμπαρτ επιβεβαιώνει ότι κατά καιρούς έχει κυριολεκτικά απελευθερώσει πελαργούς από πλαστικά που με τον καιρό έγιναν μια ενιαία μάζα. Όπως εξηγεί ο ειδικός, αυτά τα μεγάλα κομμάτια πλαστικού έχουν ως αποτέλεσμα να μην μπορεί να τρέξει η βροχή και να παραμένει στις φωλιές, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τα νεαρά ζώα. Επίσης, μεγάλες ποσότητες ενδέχεται να γίνουν πολύ βαριές για τις φωλιές, με κίνδυνο να καταρρεύσουν.

Άνικα Στίλερ (dpa)

Επιμέλεια: Κώστας Συμεωνίδης