Ολοένα και περισσότεροι Τούρκοι αποφασίζουν να μην κάνουν διακοπές στη χώρα τους, αλλά να επισκεφθούν αντ' αυτού τα ελληνικά νησιά.

«Κάθε μέρα έρχονται δεκάδες χιλιάδες Τούρκοι διά θαλάσσης, με την ταξιδιωτική κίνηση να έχει υπερτριπλασιαστεί συγκριτικά με πέρυσι», επισημαίνει ο ανταποκριτής του Γερμανικού Δημοσιογραφικού Δικτύου (RND) στην Αθήνα, Γκερντ Χέλερ. «Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Σάμος: πέρυσι το νησί μέτρησε 35.000 επισκέπτες από την Τουρκία, ενώ φέτος αναμένονται έως και 150.000».

Αυτή η έντονη τάση οφείλεται αφ' ενός μεν στην ευκολότερη χορήγηση βίζας προς τους Τούρκους πολίτες που θέλουν να επισκεφθούν τα ελληνικά νησιά, αφ' ετέρου δε στον καλπάζοντα πληθωρισμό, «ο οποίος βρίσκεται περίπου στο 72% και έχει προκαλέσει εκτόξευση των τιμών στα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια της Τουρκίας.

[…] Ιδίως για τους ντόπιους, που έχουν κατά μέσο όρο πολύ μικρότερο εισόδημα από τους επισκέπτες που έρχονται στην Τουρκία από το εξωτερικό, οι διακοπές ή ακόμη και το να φάνε σε ένα εστιατόριο είναι κάτι το εντελώς απρόσιτο οικονομικά. Ο κατώτατος μισθός, με τον οποίο πρέπει να τα βγάλει πέρα πάνω από το 40% των Τούρκων εργαζομένων, ανέρχεται σε 17.000 λίρες – δηλαδή 475 ευρώ», αναφέρει το RND.

«Πολλοί Τούρκοι ξενοδόχοι και εστιάτορες νιώθουν ως οι χαμένοι της νέας αυτής κατάστασης, οι οποίοι διαμαρτύρονται έντονα ότι οι λογαριασμοί στην Ελλάδα δεν μπορούν να συγκριθούν με εκείνους των πολυτελών ξενοδοχείων τους, πως όλα αυτά είναι απλώς η προπαγάνδα της γειτονικής χώρας», γράφει η tageszeitung.

Την ίδια στιγμή όμως «όσο κι αν ο υπουργός Οικονομικών Μεχμέτ Σιμσέκ βεβαιώνει ξανά και ξανά πως η καταπολέμηση του πληθωρισμού βαίνει καλώς και πως οι μεγάλοι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης […] έχουν αναβαθμίσει την Τουρκία λόγω της αυστηρότερης νομισματικής πολιτικής που ακολουθεί η χώρα, οι καταναλωτές δεν παρατηρούν τίποτα απ’ όλα αυτά. Ταυτοχρόνως, η συναλλαγματική ισοτιμία μεταξύ ευρώ και λίρας δεν αντισταθμίζει πλέον τον πληθωρισμό […] και επομένως ακόμη και κάποιος που πληρώνεται σε ευρώ πρέπει να πληρώσει πολύ περισσότερα χρήματα σε καθημερινή βάση συγκριτικά με πέρυσι.

Ως εκ τούτου οι διακοπές στην Τουρκία δεν είναι οικονομικά απρόσιτες μόνο για τους ντόπιους, αλλά και για τους Ευρωπαίους τουρίστες, όπως για παράδειγμα για τους Τούρκους της Γερμανίας, οι οποίοι είχαν σώσει τους Τούρκους ξενοδόχους κατά τη διάρκεια της πανδημίας και για τους οποίους η χώρα έχει γίνει τώρα υπερβολικά ακριβή».

Απίθανη μία τουρκική «εισβολή» στο Ισραήλ

Έντονες αντιδράσεις προκάλεσαν οι δηλώσεις του Ερντογάν για τον Νετανιάχου και το Ισραήλ, με τον Τούρκο πρόεδρο να απειλεί εμμέσως πως θα επιτεθεί στη χώρα της Μέσης Ανατολής.

«Θα εμπλακεί η Τουρκία στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή; Κάτι τέτοιο μοιάζει απίθανο», εκτιμά πάντως η tageszeitung. «Στο παρελθόν ο Ερντογάν ήξερε πάντοτε να τραβάει μία διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη ρητορική και την πραγματική πολιτική του. […] Επιπλέον, πάντα υπολογίζει με ψυχραιμία την ανάπτυξη του στρατού του».

Ο Ερντογάν «είναι ένας πολιτικός που υπολογίζει τις κινήσεις του με ψυχραιμία και έχει χρόνια εμπειρίας στη διεθνή πολιτική. Και δεν θα ήθελε εξαιτίας της Χαμάς να διακινδυνεύσει να εμπλακεί σε στρατιωτικές συγκρούσεις με το Ισραήλ και εν τέλει ακόμα και με τις ΗΠΑ. Θέλει να είναι ο Σουνίτης ηγέτης και ο ήρωας των αραβικών λαών – και γι’ αυτόν τον σκοπό μία εμπρηστική ρητορική είναι αρκετή».

Η WELT εστιάζει από την πλευρά της στις συνέπειες που θα πρέπει να επιβληθούν στην Τουρκία. Η Γερμανία «δεν μπορεί να συνεχίσει να αντιμετωπίζει τον Ερντογάν σαν τον ηλικιωμένο θείο στις οικογενειακές διακοπές που μετά το τρίτο σναπς ξεκινάει ένα παραλήρημα για τον Φίρερ – δηλαδή σαν μία ντροπιαστική, αλλά ακίνδυνη ενόχληση. Ο Ερντογάν δεν είναι ούτε ακίνδυνος, αλλά ούτε και η Τουρκία είναι μέρος της δυτικής οικογένειας όσο κυβερνά αυτός.

Έχει έρθει πλέον η στιγμή να αντιδράσουμε με τον κατάλληλο τρόπο στα όσα λέει ο Ερντογάν. Όχι απλώς απαντώντας με αυστηρότητα ή καλώντας τον Τούρκο πρέσβη, […] αλλά με συγκεκριμένα μέτρα», όπως για παράδειγμα «την αναστολή της συμμετοχής της Τουρκίας στο Συμβούλιο της Ευρώπης – κάτι που θα έπρεπε να έχει ήδη γίνει εδώ και καιρό, μιας και η Τουρκία δεν σέβεται τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου», καταλήγει η WELT.