Η μακρά και δύσκολη πορεία της Ελλάδας να αποκτήσει εθνικό κτηματολόγιο γίνεται αντικείμενο παρουσίασης στις σελίδες της Frankfurter Allgemeine Zeitung. Το γερμανικό ενδιαφέρον έγκειται και στο ότι Γερμανοί με ιδιόκτητη περιουσία στην Ελλάδα θα πρέπει να σπεύσουν να δηλώσουν τα εξοχικά τους.

«Λειτουργούν ηλεκτρονικές πλατφόρμες»

«Για τους επικριτές της Ελλάδας η λέξη κτηματολόγιο ήταν επί δεκαετίες όχι μόνο το συνώνυμο παραλείψεων, αλλά και μια λέξη που προκαλούσε θυμηδία» σημειώνει ο αρθρογράφος. «Αλλά το πράγμα έχει σοβαρέψει σε τέτοιο βαθμό που κάτοχοι ιδιοκτησιών, ακόμη και οι ξένοι με εξοχικά, θα πρέπει να ασχοληθούν με τη διαδικασία (καταγραφής της ιδιοκτησίας τους), ειδάλλως κινδυνεύουν να  υποστούν άνευ λόγου συνέπειες ή σε περίπτωση που αδιαφορήσουν για χρόνια, να περάσει η ιδιοκτησία τους στο κράτος». Η εφημερίδα περιγράφει τον μακρύ δρόμο που χρειάστηκε για να δημιουργηθεί κτηματολόγιο, όπου ο καθένας θα μπορούσε να ελέγξει και να βεβαιωθεί για τους τίτλους ιδιοκτησίας στην ελληνική επικράτεια. «Ορισμένοι μάλιστα δεν τολμούσαν καν να αγοράσουν γη για βιομηχανική χρήση ή για να χτίσουν ξενοδοχείο, διότι δεν ήταν ποτέ σίγουροι, ότι μετά την αγορά δεν θα παρουσιαζόταν κάποιος με νομικές διεκδικήσεις επί της αγοράς τους». Ελληνίδα δικηγόρος με πείρα σε τέτοιες νομικές υποθέσεις διηγείται στον γερμανό αρθρογράφο σχετικές περιπτώσεις, για παράδειγμα, ενός Γερμανού που ο γείτονάς του ξαφνικά του ανήγγειλε ότι του ανήκουν τρία δένδρα από το οικόπεδό του. «Το πρόβλημα λύθηκε γρήγορα με 300 ευρώ, αλλά τι θα γινόταν, εάν η υπόθεση αποδεικνυόταν νομικά πιο πολύπλοκη; Μέχρι τότε η μέθοδος ελέγχου των τίτλων ιδιοκτησίας ήταν αβέβαιη. Έπρεπε να πάει κανείς να ρωτήσει στο καφενείο του χωριού, αν ήξερε κάποιος σε ποιον ανήκε το χωράφι ή το σπίτι» διηγείται από την εμπειρία της η ελληνίδα δικηγόρος.

Η εφημερίδα κάνει αναφορά στη χρηματοδότηση διαδικασιών μέσω κοινοτικών πόρων για τη δημιουργία κτηματολογίου, τη συμπερίληψη της υποχρέωσης στο σχέδιο εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας και την κινητικότητα που παρατηρήθηκε από τότε. «Η τελευταία έκθεση της Κομισιόν του περασμένου Ιουνίου περιλαμβάνει την επισήμανση ότι ήδη σε πολλές περιοχές λειτουργούν ηλεκτρονικές πλατφόρμες για κτηματολόγιο» παρατηρεί Έλληνας οικονομολόγος  που ρωτήθηκε σχετικά από τον γερμανό αρθρογράφο. «Οι εμπειρίες όμως γύρω από το μελλοντικό θεσμικό πλαίσιο του κτηματολογίου ήταν ανάμεικτες».

Η Πολωνία και οι πολεμικές επανορθώσεις

Οι δαίμονες της ιστορίες επανέρχονται στο προσκήνιο με αφορμή ιστορικά γεγονότα που άφησαν ανεξίτηλα ίχνη στην ιστορία λαών και πολιτισμών. Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται 80 χρόνια από την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας στην Πολωνία, προάγγελος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Για τους Πολωνούς ιδίως, η ημέρα ξυπνά φριχτές μνήμες και βιώματα απερίγραπτης καταστροφής, θανατώσεων και εκδιώξεων από την πατρική γη. Με αφορμή τη στρογγυλή ημερομηνία επιτροπή του πολωνικού κοινοβουλίου, θα δώσει στη δημοσιότητα έκθεση με οικονομικές διεκδικήσεις από τη Γερμανία, που σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου θα φτάνουν τα 850 δις ευρώ.

Η εφημερίδα die Welt σε άρθρο της με τίτλο «Γιατί η Πολωνία ζητά τώρα από τη Γερμανία 850 δις ευρώ» επικαλείται συμφωνίες από το 1945 μέχρι και το 1991, οι οποίες δεν αφήνουν περιθώρια δικαίωσης της πολωνικής πλευράς. «Στην πραγματικότητα», επισημαίνει ο σχολιαστής, «οι λόγοι των νέων συζητήσεων έχουν σχέση με την πολωνική εσωτερική πολιτική. Το κυβερνών PiS, το εθνικιστικό κόμμα Νόμου και Δικαιοσύνης, πυροδοτεί με όλο και μεγαλύτερες χρηματικές αξιώσεις, που σύντομα θα ξεπεράσουν το ένα τρις ευρώ, αντιγερμανικές προκαταλήψεις. Η κυβέρνηση στην Βαρσοβία γνωρίζει ότι δια της δικαστικής οδού δεν μπορεί να επιτύχει τον στόχο της (…) Οι συνεχείς αβάσιμες νομικά αξιώσεις στοχεύουν στο να εγκαθιδρύσουν κλίμα ηθικών και πολιτικών πιέσεων. Σε περίπτωση που η χώρα καταφέρει να πιέσει τη Γερμανία σε παραχωρήσεις, θα αποτελούσε προηγούμενο και απέναντι στις ελληνικές διεκδικήσεις».

Και ο σχολιαστής της Frankfurter Allgemeine Zeitung θεωρεί ότι τέτοιες αξιώσεις δεν έχουν βάση. «Εκτός του ότι δεν υπάρχει νομική βάση, κάθε γερμανική κυβέρνηση πρέπει να αναλαμβάνει την ιστορική ευθύνη της Γερμανίας και να προσπαθεί να ανακουφίζει από τις επιπτώσεις της ναζιστικής θηριωδίας. Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνεται μεμονωμένα και όχι με κάτι σαν ένα είδος (χρηματικού) συμψηφισμού για την ασύλληπτη δυστυχία. Μετά από συνεργασία δεκαετιών, ως σύμμαχοι σε ευρωπαϊκούς και διατλαντικούς θεσμούς, δεν θα πρέπει να ανοίξει και πάλι το βαρέλι των επανορθώσεων. Δεν έχει πυθμένα. Η Γερμανία πλήρωσε, αλλά θα πρέπει να συνεχίζει να κρίνεται με τον τρόπο που διαχειρίζεται την ιστορία της. Αλλά και η Πολωνία τίθεται υπό κρίση για τον τρόπο υπέρβασης του δικού της παρελθόντος. Στην εσωτερική πολιτική το πρόβλημα θα παραμείνει αλλά δεν θα πρέπει να κυριαρχήσει στις διμερείς σχέσεις».

Ειρήνη Αναστασοπούλου