Την Κυριακή οι Τούρκοι θα προσέλθουν ξανά στις κάλπες, με τον νυν πρόεδρο Ερντογάν να φαντάζει το φαβορί του δεύτερου γύρου. «Στον πρώτο γύρο ο Ερντογάν συγκέντρωσε το 49,5% των ψήφων και ο βασικός αντίπαλός του, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, το 44,9%. Σε νέα δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Konda, ο Ερντογάν φτάνει το 52,7%», δημοσιεύει η Handelsblatt. «Και αυτά παρά το γεγονός ότι, τον χειμώνα, ο πληθωρισμός έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο της τελευταίας 20ετίας, στο 85%, και οι τιμές των τροφίμων αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο.

[…] Ακόμη, η δημοτικότητα του Ερντογάν ζημιώθηκε λόγω των καταστροφικών σεισμών της 6ης Φεβρουαρίου, μετά τους οποίους ο Τούρκος πρόεδρος χρειάστηκε να ζητήσει δύο φορές συγγνώμη για την καθυστερημένη αντίδραση για την ανακούφιση των σεισμόπληκτων». Η οικονομική εφημερίδα εξηγεί όμως πως, παρά τα πολιτικά του λάθη, ο Ερντογάν εξακολουθεί να προσελκύει ψηφοφόρους, αφ’ ενός μεν επειδή «σε περιόδους εθνικής κρίσης όπως τώρα, οι άνθρωποι συνήθως συσπειρώνονται γύρω από τον ηγέτη», αφ’ ετέρου δε επειδή «οι ψηφοφόροι δεν έχουν αρκετή εμπιστοσύνη στην ικανότητα της αντιπολίτευσης να διορθώσει τα πράγματα».

Ταυτοχρόνως, «πολλοί Τούρκοι από τη μεσαία και την ανώτερη τάξη έχουν γίνει πολύ πλουσιότεροι με την πάροδο του χρόνου. Λόγω της συνεχούς αύξησης των τιμών, είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κανείς, όμως η αγοραστική δύναμη πολλών ανθρώπων στη χώρα έχει αυξηθεί προσφάτως σε πολλούς τομείς. Η μεσαία τάξη γίνεται πλουσιότερη». Τέλος, η HB προσθέτει πως ο Ερντογάν επιδιώκει να αυτοπροβάλλεται ως «ένα φτωχό παιδί από το λιμάνι της Κωνσταντινούπολης, το οποίο δεν έχασε ποτέ την επαφή με τους απλούς ανθρώπους – και, την ίδια στιγμή, τονίζει ότι μπορεί να τα βάλει με τους μεγάλους και ισχυρούς του κόσμου».

«Υπερβολικά απλοϊκό το σχέδιο της αντιπολίτευσης»

Στο αντίπαλο στρατόπεδο, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου έκανε στροφή προς τους εθνικιστές, ελπίζοντας να καλύψει δι’ αυτών τη διαφορά που τον χωρίζει από την πολυπόθητη απόλυτη πλειοψηφία. Ωστόσο, «το κόμμα του Κιλιτσντάρογλου και οι εταίροι του στη συμμαχία της αντιπολίτευσης έκαναν έναν σχεδόν υπερβολικά απλοϊκό υπολογισμό για τον δεύτερο γύρο», όπως σχολιάζει η tageszeitung. «Με τη στροφή στη ρητορική του Κιλιτσντάρογλου, εκατομμύρια αριστεροί και Κούρδοι ψηφοφόροι είδαν τον υποψήφιό τους να διολισθαίνει στη σφαίρα του δεξιού εξτρεμισμού […] και για πολλούς είναι άκρως θλιβερό να βλέπουν τον Κιλιτσντάρογλου σε μια τέτοια συνθήκη. Οι πέντε πόλεις με το υψηλότερο ποσοστό ψήφων υπέρ του Κιλιτσντάρογλου ήταν όλες κουρδικές».

Ο Ουμίτ Οζντάγ του ZP, πάντως, το οποίο έλαβε 2,2% στον πρώτο εκλογικό γύρο, δήλωσε πως στηρίζει τον Κιλιτσντάρογλου. «Η πολιτική ρητορική του Οζντάγ βασίζεται σε δύο μόνο θέματα: την αποστολή όλων των μεταναστών πίσω στις χώρες τους και την καταστολή της πολιτικής βούλησης των Κούρδων […] Έτσι, οι ψηφοφόροι του HDP καλούνται τώρα να ψηφίσουν υπέρ ενός συνασπισμού, στον οποίο έχει λόγο ένας ριζοσπάστης εθνικιστής που θέλει να συνεχίσει τις καταφανώς αντιδημοκρατικές πρακτικές στις κουρδικές πόλεις», παρατηρεί η taz.

Παρ’ όλα αυτά, «η συμπρόεδρος του HDP, Περβίν Μπουλντάν, απηύθυνε έκκληση στους ψηφοφόρους να προσέλθουν στις κάλπες “για να τερματίσουν τη μονοκρατορία του Ερντογάν”, παρά τη μετατόπιση του Κιλιτσντάρογλου προς τα δεξιά […] Η ελπίδα για το τέλος του αυταρχικού καθεστώτος του Ερντογάν εξακολουθεί να υπάρχει, και παρ’ όλο που οι πιθανότητες είναι μικρές, η αλλαγή είναι ακόμη δυνατή. Όμως εάν ο Κιλιτσντάρογλου ηττηθεί, θα έχει χάσει επειδή προσπάθησε να γίνει περισσότερο σαν τον Ερντογάν».

Ανήμερα της επετείου του Γκεζί οι εκλογές

Η ημέρα των τουρκικών εκλογών έχει κι έναν παραπάνω συμβολισμό, καθώς η 28η Μαΐου σηματοδοτεί και τη δέκατη επέτειο των διαδηλώσεων στο πάρκο Γκεζί. Τότε, το 2013, «οι διαμαρτυρίες, που αρχικά στρέφονταν κατά της αποψίλωσης ενός μικρού πάρκου στην περιοχή Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης, όπου ο Ερντογάν σχεδίαζε να χτίσει ένα ακόμη εμπορικό κέντρο, εξελίχθηκαν γρήγορα σε πανεθνική εξέγερση κατά της κυβέρνησής του», γράφει η Süddeutsche Zeitung. «Το κίνημα ένωσε για πρώτη φορά εκατομμύρια ανθρώπους με διαφορετικές απόψεις και έγινε σύμβολο της κοινής αντίστασης στην Τουρκία.

[…] Η 28η Μαΐου σηματοδότησε ένα σημείο καμπής στην πρόσφατη τουρκική ιστορία, δίνοντας στους αντιπολιτευόμενους την αυτοπεποίθηση που έχουν σήμερα. Εκείνη την εποχή, είχαν στείλει ένα κοινό μήνυμα από το πάρκο Γκεζί προς τον Ερντογάν. Παρ’ όλο που ο νυν πρόεδρος κατέστειλε βίαια τις διαδηλώσεις και τις χρησιμοποίησε ως ευκαιρία για να κυβερνήσει ακόμη πιο αυταρχικά, δεν μπόρεσε ποτέ να διαλύσει το πνεύμα του Γκεζί. Είναι ακόμα εκεί. Ωστόσο, το ότι η πλειοψηφία της τουρκικής κοινωνίας θα έχει αυτό το πνεύμα μέσα της την Κυριακή των εκλογών είναι περισσότερο ελπίδα, παρά πραγματικότητα», καταλήγει η εφημερίδα του Μονάχου.