Η φράση του Α. Τσίπρα στη χθεσινοβραδινή συζήτηση στη Βουλή ότι επιθυμεί έναν έντιμο συμβιβασμό με τους δανειστές αναπαράγεται σήμερα από όλα τα γερμανικά ΜΜΕ. Το μεγάλο ερώτημα που απασχολεί τους αρθρογράφους παραμένει, εάν επαρκούν τα χρονικά περιθώρια όταν ο νέος κατάλογος με τις μεταρρυθμίσεις δεν κρίνεται ολοκληρωμένος.

Το δέλεαρ ενός Πούτιν…

Αρκετοί σχολιαστές εστιάζουν στη στροφή που κάνει η ελληνική κυβέρνηση προς τη Μόσχα. «Ενώ στις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες επικρατεί ανησυχία για το τι πρόκειται να συμβεί με την Ελλάδα τις επόμενες εβδομάδες κι εάν η Αθήνα θα κηρύξει στάση πληρωμών ή πως θα την αποφύγει, η ελληνική κυβέρνηση δεν εγκαταλείπει τα τρικ», επισημαίνει η Nürnberger Zeitung. «Γιατί πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς το ότι αντί να υποβάλει την συμφωνημένη λίστα, παρουσιάζει ένα θολό κατασκεύασμα από ημιτελείς προτάσεις»; Ο αρθρογράφος της Rhein-Neckar-Zeitung επιχειρεί να τοποθετήσει τους προβληματισμούς σε ρεαλιστικό πλαίσιο. «Στο τέλος του ορίζοντα υπάρχει το δέλεαρ ενός Βλάντιμιρ Πούτιν, του οποίου η επίσης οικονομικά γονατισμένη χώρα θα μπορούσε ίσως να βοηθήσει την Ελλάδα», παρατηρεί η εφημερίδα. «Αλλά έχει έρθει καιρός να σταματήσουν τα μάγια. Η Ελλάδα χρειάζεται χρήματα, η Ευρώπη τα διαθέτει, άρα και οι δύο πλευρές θα πρέπει να πλησιάσει η μια την άλλη. Χωρίς διαγραφή χρέους δεν μπορεί να διασωθεί η ιδέα της Ευρώπης».

Η Neue Westfälische παροτρύνει στην επιστροφή στο ρεαλισμό. «Ακόμη κι αν δεν πρόκειται να κερδίσει κάτι στη Μόσχα, καλό θα ήταν να πλησιάσει η ελληνική κυβέρνηση την αρχή του ρεαλισμού, και μόνο τότε να αποφασίσει εάν η Ελλάδα όντως θα πρέπει να παραμείνει στην ευρωζώνη», σημειώνει ο αρθρογράφος της. «Ένα τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ ζητά φωναχτά τη ρήξη με την Ευρώπη. Όμως τυχόν Grexit θα είχε οδυνηρές συνέπειες για τους Έλληνες, τουλάχιστον αυτό επιβεβαιώνουν οι περισσότεροι αναλυτές. Άρα, το καλύτερο θα ήταν να τηρήσει ο Τσίπρας τις δεσμεύσεις του και να συνεργαστεί με τους δανειστές».

Δεσμοί με την ΕΕ

Η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου σχολιάζει επίσης την επίσκεψη Τσίπρα στη Μόσχα, που έχει προκαλέσει δυσφορία στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο. «Αυτό θα πρέπει μάλιστα να αρέσει στον Τσίπρα και να τον ενισχύει στην πεποίθηση ότι στο πόκερ με τους ευρωπαίους δανειστές διαθέτει άσσο στο μανίκι, του τύπου ‘εάν δεν μας βοηθήσετε εσείς, έχουμε άλλους ισχυρούς φίλους', κι αυτό η Ευρώπη θα το νοιώσει», παρατηρεί η αρθρογράφος. (…) Τα ρωσικά συμφέροντα είναι σαφή και η Μόσχα δεν τα κρύβει. Πολύ θα ήθελε να σπείρει επιπλέον διχόνοια στην ΕΕ για να εξασθενήσει το μέτωπο των κυρώσεων για την ουκρανική κρίση. Μοχλός γι αυτό είναι η Αθήνα». Σε άλλο σημείο του σχολίου η συντάκτρια αναφέρει το παράδειγμα της Κύπρου. «Από ένα άλλο κράτος-μέλος της ΕΕ, την Κύπρο, που το 2011 πήρε δάνειο ενός δισεκατομμυρίου από τη Μόσχα, η Αθήνα έμαθε πως η Ρωσία ως οικονομικός εταίρος είναι μάλλον... τσιγκούνης και θέτει πιο σκληρές προϋποθέσεις από την ΕΕ και το ΔΝΤ».

Και η εφημερίδα καταλήγει: «η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις ακόμη κι αν δεν συνάδει με την ιδεολογία της. Εκείνο πάντως που δεν μπορεί να κάνει είναι για πολιτικούς λόγους να προτιμήσει οποιονδήποτε προσφέρεται να δώσει χρήματα από όπου κι αν προέρχεται. Η Αθήνα δεν θα έκανε σε κανένα καλό, εάν έκοβε τους δεσμούς με την Ευρώπη».

Ειρήνη Αναστασοπούλου