Από τον περασμένο Σεπτέμβριο έχει ξεκινήσει την προεκλογική του εκστρατεία. Στόχος του μια θέση στην τοπική βουλή του Ντίσελντορφ, την πόλη που γεννήθηκε πριν από 47 χρόνια. Απομένουν κάτι παραπάνω από 2 μήνες μέχρι την εκλογική μάχη στη Ρηνανία-Βεστφαλία των 18 εκατομμυρίων κατοίκων και ο υποψήφιος του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος (CDU) θέλει να βγει η παράταξή του πρώτο κόμμα για να εκπαραθυρώσει τον συνασπισμό Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων. Η μάχη θα έχει ενδιαφέρον γιατί θεωρείται πρόκριμα για τις γενικές βουλευτικές εκλογές που θα ακολουθήσουν τον Σεπτέμβριο.

Ανοδική κομματική πορεία

Ο Χρήστος Κατζίδης κατάγεται από Έλληνα πατέρα, γεννημένο στη Θεσσαλονίκη, που ήρθε στη Γερμανία αρχές της δεκαετία του 60 μέσω Βελγίου. Η οικογένεια μετακόμισε από το Ντίσελντορφ στη Βόννη, όπου ο Χρήστος σπούδασε, εργάστηκε ως στέλεχος της αστυνομίας, έκανε οικογένεια και ανακάλυψε το πάθος του για την πολιτική. «Νοιώθετε τις ελληνικές σας ρίζες;» τον ρωτήσαμε μετά από προεκλογική εκδήλωση με άτομα με κινητικά προβλήματα. «Ασφαλώς, όταν παθιάζομαι με κάτι, όπως με την πολιτική, το υπερασπίζομαι μέχρι τέλους και κάνω το παν για να επιτύχω τους στόχους μου». Η πορεία του μέχρι τώρα αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Ξεκίνησε από το Φιλελεύθερο FDP αλλά στη συνέχεια «μεταγράφηκε» στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα. Είναι η μόνη κίτρινη «κηλίδα» στο βιογραφικό του, όπως λέει χαριτολογώντας, παραπέμποντας σε ένα από τα χρώματα του FDP. Από επικεφαλής περιφερειακής κομματικής οργάνωσης κατάφερε το 2013 να εκλεγεί πρόεδρος της τοπικής οργάνωσης Βόννης. Ήταν κάτι σαν πρεμιέρα κατά μία έννοια. Για πρώτη φορά ένα στέλεχος μικρής κομματικής οργάνωσης εκτοξεύεται σε τέτοια θέση. Το 2014 εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος της Βόννης και τον ερχόμενο Μάιο θα τολμήσει το επόμενο άλμα, να καθίσει στα βουλευτικά έδρανα του τοπικού κοινοβουλίου της Β. Ρηνανίας-Βεστφαλίας.

«Υπεύθυνη η ελληνική πολιτική για την κρίση»

Αν και δεν μιλάει ελληνικά – ο πατέρας του δεν είχε χρόνο να του μάθει, όπως μας είπε – παρακολουθεί τις εξελίξεις στην Ελλάδα. «Η κατάσταση παραμένει δύσκολη, βέβαια λόγω Τραμπ και προβλημάτων με την Τουρκία η Ελλάδα έχει περάσει σε δεύτερο πλάνο, αλλά τα οικονομικά προβλήματα είναι πολύ μεγάλα», μας λέει. «Ήμουν πριν ενάμιση χρόνο στην Ελλάδα με τα ξαδέλφια μου σε αναζήτηση ελλήνων προγόνων μου και μίλησα με πολλούς από τις οικογένειές τους που υποφέρουν βέβαια από την οικονομική κρίση.  Είναι δύσκολο, αλλά θα πρέπει να πω ότι επί χρόνια η ελληνική πολιτική έκανε πολλά λάθη, γι αυτό φέρει και την κύρια ευθύνη». Ο Χρήστος Κατζίδης ρίχνει το ανάθεμα και στην ευρωπαϊκή πολιτική που αντιμετώπισε τα δημοσιονομικά χωρών όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, ή η Ισπανία με αφέλεια. Χρειάζεται μεγαλύτερη αυστηρότητα και πειθαρχία, πιστεύει, γιατί καμιά χώρα δεν ωφελήθηκε από το να ζει μόνο με δανεικά.

Για τον ίδιο μεγάλη σημασία έχουν επίσης οι αξίες. Εάν δεν υπήρχαν τόσοι εθελοντές δεν θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί η προσφυγική κρίση. «Φάνηκε ότι η Γερμανία είναι μια ανοιχτή χώρα, ανοιχτή για άλλους ανθρώπους, ότι βοηθά ιδιαίτερα όσους έχουν ανάγκη... Είναι και το χριστιανικό κοσμοείδωλο που έχουμε για τους ανθρώπους, βοήθεια προς τον πλησίον, τον έχοντα ανάγκη. Ήταν μια ανθρωπιστική βοήθεια αυτή που δώσαμε».

Ασφάλεια και εκπαίδευση

Ο ίδιος λυπάται για τις λαϊκιστικές και ξενοφοβικές δυνάμεις που εκμεταλλεύονται τους πρόσφυγες για πολιτικά οφέλη και παίζουν με τους φόβους των ανθρώπων συνδέοντας τους πρόσφυγες με την τρομοκρατία και την εγκληματικότητα. Σε ό,τι αφορά την ευρωπαϊκή πολιτική υποστηρίζει ότι η ΕΕ διευρύνθηκε με πολύ πιο γρήγορο ρυθμό από όσο άντεχε. «Αντί να ασχολούμεθα με το ενιαίο μέγεθος της μπανάνας ή του λαμπτήρα, καλύτερα θα ήταν να ασχοληθούμε με πραγματικά προβλήματα όπως το προσφυγικό, την εσωτερική ασφάλεια, τα ασφαλή σύνορα και να διορθώσουμε τα λάθη», υποστηρίζει.

Ασφάλεια και εκπαίδευση είναι δύο βασικοί άξονες της πολιτικής του δραστηριότητάς του Χρήστου Κατζίδη και εδώ βλέπει τη συνεισφορά του σε ένα κρατίδιο, όπως τη Ρηνανία Βεστφαλία που θεωρείται προπύργιο των Σαλαφιστών και παράδεισος της εγκληματικότητας. Μέχρι τις 14 Μαΐου έχει όλο το χρόνο για να πείσει τους κατοίκους της Βόννης ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για την τοπική βουλή. «Και τι θα κάνετε στις 15 Μαΐου;», τον ρωτάμε. «Θα εξαρτηθεί από το τι θα βγάλει η κάλπη στις 14 Μαΐου», μας λέει. «Είτε θα γιορτάζω, είτε θα επιστρέψω στην κανονική μου δουλειά». Στην τελευταία περίπτωση θα είχε ίσως και χρόνο να μάθει ελληνικά. 

Ειρήνη Αναστασοπούλου