Ο λόγος για τον Χέλμουτ Σμίτ, καγκελάριο της Γερμανίας απο το 1974 έως το 1982. Πολλοί Γερμανοί συνδέουν το όνομά του με την επιχείρηση απελευθέρωσης των ομήρων που κρατούσαν τρομοκράτες της ομάδας κόκκινος στρατός σε αεροσκάφος της Λουφτχάνζα στη πρωτεύουσα της Σομαλίας, Μογκαντίσου.

Ο Σμιτ όμως δεν έχει σωπάσει, παρά τη μεγάλη του ηλικία. Είναι συνεκδότης και γράφει στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Die Zeit», ενώ εμφανίζεται και συχνά στην τηλεόραση σχολιάζοντας την τρέχουσα πολιτική κατάσταση. Ανησυχεί για παράδειγμα, για την καθυστέρηση που παρατηρείται στις μεταρρυθμίσεις στη Γερμανια εξαιτίας των διαφωνιών στο Ομοσπονδιακό Συμβούλιο ανάμεσα στη γερμανική κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατών και πρασίνων και στους χριστιανοδημοκράτες πρωθυπουργούς των περισσοτέρων γερμανικών κρατιδίων. Το 70% των νόμων εγκρίνεται σήμερα από το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο, στην εποχή του ήταν 30%. Αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει:

«Πρόκειται για ένα υπερβολικό εμπόδιο που τίθεται στις πολιτικές διαδικασίες», αναφέρει και «ιδιαίτερα στη θέσπιση νόμων που δημιουργεί μια άνευ προηγουμένου πολυπλοκότητα, η οποία πρέπει να πάψει να υφίσταται πάση θυσία ».

Η Γερμανία είναι σε θέση να πραγματοποιήσει μεταρρυθμίσεις, αλλά χρειάζεται χρόνος. Η ενεργητικότητα και η ζωντάνια που παρατηρείται σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες και στην Κίνα θα πρέπει να παρατηρηθεί και στη Γερμανία, συνεχίζει ο Σμιτ. Οι Γερμανοί όμως:«έχουν περισσότερα απ’ ότι χρειάζονται. Πρέπει να σφίξουν το ζωνάρι. Είμαστε τυχεροί που έχουμε ένα πάρα πολύ καλό βιοτικό επίπεδο, καλύτερο από τις περισσότερες χώρες του πλανήτη».

Οπως και πολλοί άλλοι Γερμανοί πολιτικοί, έτσι και ο Σμιτ ζητά θυσίες από το γερμανικό λαό, που έχει τις περισσότερες αργίες, τις λιγότερες ώρες εργασίας και τις μεγαλύτερες διακοπές. «Δεν είναι δυνατόν να βγαίνουν στη σύνταξη άνθρωποι που δεν έχουν καν συμπληρώσει τα εξήντα τους χρόνια», υπογραμμίζει. «Αυτό δεν έχει σχέση με την κοινωνική δικαιοσύνη». Ο γηραιός Γερμανός πολιτικός όμως έχει άποψη και για την Ευρώπη για την οποία πιστεύει ότι βρίσκεται σε επικίνδυνη πορεία. Δεν είναι μόνον οι διαφορετικές απόψεις στο θέμα του Ιράκ, αλλά ακόμη και η διεύρυνση έγινε με τον λάθος τρόπο: «Φοβάμαι ότι δεν είναι μηδενικός ο κίνδυνος διάσπασης της Ευρώπης. Η διεύρυνση έγινε βιαστικά. Θα ήταν πολύ καλύτερο να είχε προηγηθεί ο εκσυγχρονισμός των θεσμών της ΕΕ και στη συνέχεια να πραγματοποιηθεί η διεύρυνση. Τώρα ενεργούμε με τον ανάποδο τρόπο και εδώ ακριβώς ελοχεύει ο κίνδυνος διάσπασης».

Αναφορικά με το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα SPD στο οποίο ανήκει, ο Σμιτ συγκρίνει την κατάσταση με αυτή στις αρχές της δεκαετίας του ‘30, όπου το κόμμα απέτυχε να βάλει κάποιους περιορισμούς στο κοινωνικό κράτος και άνοιξε το δρόμο στη κυβέρνηση Μπρύνινγκ να κυβερνά με διατάγματα εκτάκτου ανάγκης. Κάθε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα κατά τον Σμιτ έχει πολλές δυσκολίες να εφαρμόσει σαν κυβέρνηση, αυτά που πρεσβεύει σαν αντιπολίτευση. To SPD πρέπει να δει την πραγματικότητα: Μια δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς πνεύμα συμβιβασμού.