Στη Λιβύη συνεχίζονται οι συγκρούσεις μεταξύ των καθεστωτικών στρατευμάτων και των ανταρτών και τίποτε δεν προμηνύει ότι θα τεθεί σύντομα τέλος στην κρίση αυτή.

Στις γειτονικές με τη Λιβύη χώρες εντείνονται οι ανησυχίες για ενδεχόμενη εμπλοκή της Αλ Κάιντα στην σύγκρουση. Αμερικανοί και άραβες αναλυτές εκτιμούν ότι φανατικοί ισλαμιστές από το Ιράκ και το Αφγανιστάν μάχονται κατά του Καντάφι στο πλευρό των δυνάμεων της αντιπολίτευσης, περιμένοντας να σημάνει η δική τους ώρα. Τις ανησυχίες εντείνουν τα δημοσιεύματα που θέλουν το τρομοκρατικό δίκτυο να έχει πρόσβαση σε αποθήκες όπλων και πυρομαχικών που έχουν πέσει στα χέρια των ανταρτών.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές τον περασμένο Μάρτιο ισλαμιστές που χρησιμοποιούν το Μάλι ως ορμητήριο πέρασαν με τα οχήματά τους στην Λιβύη και έθεσαν υπό τον έλεγχό τους αντιαρματικά και πυροβόλα όπλα που ήταν αποθηκευμένα στις νότιες περιοχές της Λιβύης. Πόσο επικίνδυνη είναι όμως τα αλήθεια η Αλ Κάιντα στην χώρα αυτή. Ο Ασιέμ Ελ Ντιφράουϊ, ειδικός σε θέματα ισλαμικής τρομοκρατίας του γερμανικού «Ιδρύματος Επιστήμη και Πολιτική» λέει σχετικά: «Πιστεύω ότι η Αλ Κάιντα είναι στη Λιβύη είναι περιθωριακό φαινόμενο, αλλά υπαρκτό. Ο κίνδυνος υπάρχει, αλλά δεν συνιστά στην παρούσα φάση πραγματική απειλή για τη Λιβύη. Δεν νομίζω ότι απειλεί τη συνολική κατάσταση. Το διακύβευμα στη Λιβύη είναι άλλο».

Το πρόβλημα είναι για παράδειγμα ο πόλεμος προπαγάνδας που διεξάγει το καθεστώς του Καντάφι παράλληλα με τον πόλεμο κατά των ανταρτών. Αυτό υποστηρίζει τουλάχιστον ο Μοχάμεντ Αλ Ζαρίεφ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Καζαμπλάνκα, με πολλές δημοσιεύσεις για τον ισλαμισμό: «Το λιβυκό καθεστώς προβάλλει την Αλ Κάιντα ως «φόβητρο» προκειμένου να ασκεί πιέσεις στη διεθνή κοινότητα με στόχο να την αποτρέψει από την άνευ όρων υποστήριξη των ανταρτών. Άλλωστε διαπιστώνουμε ότι η διεθνής κοινότητα είναι κάπως επιφυλακτική έναντι των ανταρτών καθώς δεν μπορεί να αποκλείσει εμπλοκή της Αλ Κάιντα».

Στην Λιβύη δραστηριοποιούνται κυρίως ομάδες των «ισλαμικών αγωνιστικών συνδέσμων». Πρόκειται για ένα κίνημα που το 1990 αποπειράθηκε να ανατρέψει τον Μουαμάρ Καντάφι. Στη συνέχεια το καθεστώς έθεσε εκτός νόμου την οργάνωση και φυλάκισε πολλά από τα μέλη της. Δύο δεκαετίες αργότερα, ο Καντάφι συμφιλιώθηκε με την εν λόγω οργάνωση και αμνήστευσε τα μέλη της. Στο μεταξύ οι «ισλαμικοί αγωνιστικοί σύνδεσμοι» άλλαξαν πάλι στρατόπεδο και μάχονται στο πλευρό των ανταρτών της αντιπολίτευσης. Για τον λόγο αυτόν ο καθηγητής Μοχάμεντ Αλ Ζαρίεφ εκτιμά ότι είναι άλλοι οι λόγοι που κάνουν τον Καντάφι να επικαλείται διαρκώς τον κίνδυνο της Αλ Κάιντα.

«Οι ηγέτες των «ισλαμικών αγωνιστικών συνδέσμων» έχουν αναθεωρήσει την ιδεολογία τους και έχουν απεμπολήσει τη βία. Πιστεύω, λοιπόν, ότι στόχος του Καντάφι είναι να διογκώσει τον κίνδυνο της Αλ Κάιντα προκειμένου να εξαναγκάσει τη Δύση σε έναν συμβιβασμό με το καθεστώς του», λέει ο Αλ Ζαρίεφ.

Άλλωστε, προσθέτει, έχουν αλλάξει τα τελευταία δέκα χρόνια οι κανόνες του παιγνιδιού. Πολλές από τις μαχητικές ισλαμιστικές οργανώσεις έχουν βάλει νερό στο κρασί τους, γνωρίζοντας ότι ως σύμμαχοι της Αλ Κάιντα δεν θα μπορέσουν ποτέ να ορθοποδήσουν και να ελέγξουν μια χώρα.

Yasser Abumuailek/Σταμάτης Ασημένιος