«Ο Ερντογάν κάμπτεται από τους επικριτές τους», «Ο Σάντσο Πάντσα πρόεδρος», «Μια συνετή επιλογή», «Ο Γκιουλ και η αλήθεια», «Η άλλη ελίτ», «Η έξυπνη επιλογή του Ερντογάν» με τέτοιους τίτλους σχολιάζεται σήμερα εκτενώς στον γαλλικό και γερμανόφωνο τύπο η υποψηφιότητα Αμπντουλάχ Γκιουλ. Παραθέτουμε χαρακτηριστικά σχόλια:

Η γαλλική Le Figaro: «Ο μελλοντικός πρόεδρος της Τουρκίας είναι ο άνθρωπος – κλειδί στο σεράι του ισλαμικού συντηρητικού κόμματος ΑΚΠ. Θεωρείται ανοιχτός τύπος και λιγότερο δογματικός από τον πρωθυπουργό, μπορεί να κατευνάσει και να συνδιαλέγεται με το στρατιωτικό κατεστημένο και την εθνικιστική γραφειοκρατία και είναι διακηρυγμένος οπαδός της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας. Όμως η υποψηφιότητά του δεν πρόκειται να συμφιλιώσει το κοσμικό με το ισλαμικό στρατόπεδο.»

Η γερμανική Tageszeitung: «Ο Ερντογάν απέδειξε ότι είναι μαέστρος της τακτικής και αρκετά σώφρων για να παραβλέψει τις προσωπικές του φιλοδοξίες μπροστά στα συμφέροντα του κόμματός του και της διεύρυνσης της εξουσίας του. Όμως ο Γκιουλ δεν είναι ο προσδοκώμενος από την κοσμική τουρκική κοινωνία υποψήφιος, αν και έχει τη φήμη και έχει αποδείξει ως τώρα ότι δεν πολώνει με τις κινήσεις του, αλλά διαμεσολαβεί και συνομιλεί. Οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές το φθινόπωρο θα είναι σκληρές.»

Η γαλλική Liberation: «Ο Ερντογάν προτίμησε να παραμείνει πρωθυπουργός και αρχηγός του κόμματός του εν όψει της πραγματικής μάχης που είναι οι βουλευτικές εκλογές. Και ταυτόχρονα η επιλογή του Γκιουλ υποδηλώνει ότι δεν κάμφθηκε από κανέναν, ούτε πρότεινε έναν κοινά αποδεκτό υποψήφιο, αλλά τον ‘αδελφό’ του, όπως τον αποκάλεσε.»

Η αυστριακή Der Standard: «Ποτέ ως τώρα από την εποχή της ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας από τον Κεμάλ Ατατούρκ δεν είχε κάποιο ισλαμικό κόμμα τόση δύναμη, όση κατέχει σήμερα το ΑΚΠ. Ποτέ δεν είχε ένας ισλαμιστής πρόεδρος το πάνω χέρι στο στρατιωτικό κατεστημένο, στους καθ’ αυτό θεματοφύλακες της κεμαλικής κληρονομιάς, ποτέ ως τώρα δεν είχαν τόση επιρροή οι ισλαμιστές πολιτικοί στον εκπαιδευτικό χώρο και τη δικαιοσύνη. Εάν νικήσει στις βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου το ΑΚΠ, τότε μόνον θα διαπιστώσουμε ιδίοις όμασιν, εάν και κατά πόσον το κοσμικό κράτος έχει στην Τουρκία βαθιές ρίζες .»

Η γερμανική Frankfurter Rundschau: «Ο Ατατούρκ ήθελε να εκσυγχρονίσει τη χώρα του σύμφωνα με τα δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα. Η προοδευτική μορφή διακυβέρνησης την εποχή εκείνη στην Ευρώπη ήταν ο εθνικισμός που όμως τώρα είναι παρωχημένη. Με τη δολοφονία του Αρμένιου δημοσιογράφου Χραντ Ντινκ, τις απειλές κατά του νομπελίστα Ορχάν Παμούκ και οι πρόσφατες δολοφονίες χριστιανών ο τουρκικός εθνικισμός αποδεικνύει ότι έμεινε σε εκείνο το παλιό στάδιο της βίας και της καταπίεσης. Γι’ αυτό αξίζουν ο Γκιουλ και το κόμμα του μιας ευκαιρίας.»

Τέλος με αφορμή τις εξελίξεις στα ηγετικά κλιμάκια της Siemens η Süddeutsche Zeitung επανέρχεται σήμερα μεταξύ άλλων στην ελληνική πτυχή του σκανδάλου των μαύρων ταμείων: «Η Siemens φέρεται να λάδωσε παράγοντες και των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα προκειμένου να διασφαλίσει την θετική στάση των εκάστοτε κυβερνήσεων, σύμφωνα με την κατάθεση προφυλακισθέντος πρώην μάνατζερ του ομίλου.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου