«Η Γερμανία βρίσκεται μπροστά σε έναν ψυχρό, σκληρό προεκλογικό αγώνα», σχολιάζει η Süddeutsche Zeitung μετά τις χθεσινές προγραμματισμένες κυβερνητικές δηλώσεις του Όλαφ Σολτς στην Ολομέλεια της Μπούντεσταγκ.

«Ήταν μία θαρραλέα ομιλία αυτή που εκφώνησε ο Όλαφ Σολτς. Διότι οι κυβερνητικές δηλώσεις του δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μία προεκλογική ομιλία, δηλαδή μία ομιλία που μέχρι πρότινος δεν ήθελε να ακούσει ούτε το ίδιο του το κόμμα στα πλαίσια της προεκλογικής εκστρατείας για τις τοπικές εκλογές», γράφει η Frankfurter Allgemeine Zeitung.

«Το μεγαλύτερο μέρος του λόγου του εστίασε σε ένα κεντρικό ζήτημα τόσο της αποτυχημένης νυν κυβέρνησης όσο και της επόμενης: πώς θα τεθούν προτεραιότητες ενόψει των μεγάλων προβλημάτων, ιδίως του πολέμου στην Ουκρανία; Στην πραγματικότητα, όπως είπε ο Σολτς, η ασφάλεια δεν πρέπει να έρχεται σε αντιδιαστολή με την κοινωνική πολιτική, τους εξοπλισμούς και τις συντάξεις. Δεν πρέπει να μπαίνουμε στη λογική του “είτε αυτό είτε εκείνο”. Σωστά. Αλλά ποιος θέλει κάτι τέτοιο; Ούτε το χρεόφρενο, ούτε το FDP, ούτε η αντιπολίτευση CDU/CSUθέλουν κάτι τέτοιο. […] Αυτό πάντως για το οποίο είναι υπεύθυνος ο ίδιος ο καγκελάριος είναι ο προϋπολογισμός: είτε έχει έναν προϋπολογισμό, είτε δεν έχει. Και δεν έχει».

Η Tagesspiegel υποστηρίζει από την πλευρά της πως ο Όλαφ Σολτς «δεν έχει τίποτα πια να προσφέρει στη χώρα. Καμία ιδέα, καμία κατεύθυνση, καμία έμπνευση. Καμία παρηγοριά, καμία ηγεσία.

Ο καγκελάριος θα εκφωνούσε μία υποτίθεται αποφασιστική ομιλία που θα εκκινούσε τον προεκλογικό αγώνα και αυτό εν μέσω μίας από τις μεγαλύτερες πολιτικές κρίσεις των τελευταίων δεκαετιών. […] Ήταν η ευκαιρία του να πει στους ανθρώπους της χώρας μία ιστορία που να τους συνεπάρει – τη δική του ιστορία. Όμως ο Σολτς δεν αξιοποίησε την ευκαιρία αυτή. Αντ’ αυτού αναλώθηκε στις κλασικές κενολογίες του SPD και της καγκελαρίας.

[…] Το κατά πόσο μπορεί ο Μερτς να τα πάει καλύτερα θα το διαπιστώσουμε πιθανώς την άνοιξη. Μέχρι τότε μάλλον αρκεί απλώς να μην κάνει λάθη».

Στο χωριό της Πελοποννήσου που μάχεται με τον αφανισμό

Ρεπορτάζ από τα βουνά της Πελοποννήσου φιλοξενεί το SPIEGEL Online και συγκεκριμένα από ένα χωριό «που δίνει μάχη για να μην εξαφανιστεί»: την Καστάνιτσα.

«"Κατά τη διάρκεια του έτους ζουν εδώ περίπου 20 άνθρωποι, εκ των οποίων είναι σχεδόν όλοι ηλικιωμένοι”, λέει ο 54χρονος Παναγιώτης Αλιβάνογλου. […] Ο Αλιβάνογλου είναι από τους κατοίκους των ελληνικών ορεινών χωριών που αν και δεν ζουν εκεί ολόκληρο τον χρόνο και παρ' ότι είχαν αφήσει τα χωριά τους ως παιδιά για να μετακομίσουν στις κοντινές πόλεις ή στο εξωτερικό, γυρνούν κάθε καλοκαίρι μέχρι σήμερα με τις οικογένειές τους.

[…] Η Καστάνιτσα αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της ζωής στην ελληνική επαρχία, των χωριών που αργοπεθαίνουν. Η Καστάνιτσα όμως έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα: είναι πανέμορφη. Εύκολα μπορεί κανείς να φανταστεί εδώ πεζοπόρους να έρχονται για να μαζέψουν μανιτάρια ή ποδηλάτες να κάνουν βόλτες με τα ηλεκτρικά τους ποδήλατα, μαγαζιά με σουβενίρ με προϊόντα από τις καστανιές της περιοχής και το τοπικό τσάι βοτάνων ή πανηγύρια με παραδοσιακούς χορούς».

Ο τουρισμός είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για την αναβίωση περιοχών και χωριών όπως η Καστάνιτσα. Και επιπλέον, πρόκειται για μία αλλαγή που μπορεί να ξεκινήσει από έναν ιδιώτη. «Όπως τον Αλιβάνογλου, ο οποίος αποφάσισε να χτίσει ένα μικρό ξενοδοχείο. […] "Δεν το κάνω για να βγάλω λεφτά. Θέλω να ζωντανέψω τον τόπο. Και να δώσω στους νέους ανθρώπους τη δυνατότητα να επιστρέψουν στις ρίζες τους”. […] Όταν ολοκληρωθεί το ξενοδοχείο, "θα υπάρχουν workshops, μαθήματα μαγειρικής από ανθρώπους του χωριού, θα οργανώνονται πεζοπορίες, ίσως και μαθήματα για τους παραδοσιακούς μας χορούς”».

«Το βρίσκω φανταστικό που ξεκινούν να υπάρχουν περισσότερες δυνατότητες στην περιοχή. Πρέπει κάτι να γίνει. Αλλά πρέπει και να προσέξουμε να μην φτάσει ο τουρισμός στην περιοχή εκτός ελέγχου», δηλώνει στο SPIEGEL ο Γιάννης Αντωνίου, ο οποίος έχει ένα ξενοδοχείο δύο χωριά παρακάτω, στον Πλάτανο. Όπως εξηγεί ο ίδιος, «σκοπίμως αποφεύγω να καταχωρήσω το ξενοδοχείο στις περισσότερες μεγάλες πλατφόρμες. Γιατί παίρνουν τόσο μεγάλη προμήθεια, που θα αναγκαστώ να αυξήσω τις τιμές. Και τότε μόνο οι τουρίστες από το εξωτερικό θα μπορούσαν να πληρώσουν τη διαμονή στο ξενοδοχείο». Ο Αντωνίου θέλει να έρχονται στην περιοχή και Έλληνες – ει δυνατόν και καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου.