Ένας Τούρκος δημοσιογράφος που ζει εξόριστος εδώ και χρόνια στο Βερολίνο λαμβάνει ξαφνικά ένα γράμμα από έναν συμπατριώτη του, έγκλειστο στις φυλακές της Αργεντινής. Ο αποστολέας του εκμυστηρεύεται ότι ήταν αυτός που είχε λάβει εντολή από το «βαθύ κράτος» να τον δολοφονήσει.

Τι νιώθει και πώς αντιδρά ο δημοσιογράφος; Όλα αυτά ακούγονται ως περίληψη σε οπισθόφυλλο βιβλίου κατασκοπείας. Μόνο που πρόκειται για την αληθινή ιστορία του Τούρκου Τζαν Ντουντάρ και όχι για μυθοπλασία, που πρόσφατα κυκλοφόρησε ως βιβλίο στα γερμανικά.

Μια ιστορία με τεράστιο κόστος

Ο Ντουντάρ ζει στο Βερολίνο από το 2016. Στην Τουρκία έχει καταδικαστεί σε φυλάκιση 27 ετών ως τρομοκράτης. Η υπόθεση του είχε πάρει διεθνείς διαστάσεις, προκαλώντας ακόμα και την παρέμβαση του τότε αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν. Ως διευθυντής της εφημερίδας Τζουμχουριέτ, το 2015 είχε αναλάβει την ευθύνη για τη δημοσίευση στοιχείων και φωτογραφιών από μια επιχείρηση παράνομης μεταφοράς στρατιωτικού οπλισμού στη Συρία, για την ενίσχυση των ισλαμιστών.

Η υπόθεση είχε έρθει στο φως από μια γκάφα στην ουσία της τουρκικής χωροφυλακής, που είχε σταματήσει το κονβόι με τα φορτηγά, που οδηγούσαν άνδρες των μυστικών υπηρεσιών, επειδή προφανώς και δεν ήταν ενήμερη για τη μυστική επιχείρηση. Ο πρωθυπουργός τότε, Ταγίπ Ερντογάν, είχε πάρει την υπόθεση προσωπικά και είχε απαγορεύσει οποιαδήποτε πληροφορία για την υπόθεση ως άκρως απόρρητη. Ακολούθησαν απειλές, διώξεις και μια «άτσαλη» ένοπλη επίθεση εναντίον του έξω από δικαστήριο από έναν φανατικό εθνικιστή.

Τελικά ο Ντουντάρ κατάφερε να διαφύγει στο εξωτερικό, αφού την ημέρα που εκδόθηκε το ένταλμα σύλληψής του είχε την τύχη να βρίσκεται εκτός χώρας, στην Βαρκελώνη. Ζει από τότε στο Βερολίνο και δηλώνει: «Τη μέρα που θα έπεφτε ο Ερντογάν, θα γύριζα αμέσως στην Τουρκία».

Η γυναίκα του κατάφερε να τον ακολουθήσει τρεισήμισι χρόνια αργότερα, αφού οι τουρκικές αρχές της είχαν αφαιρέσει το διαβατήριο και την κρατούσαν εγκλωβισμένη στη χώρα, εκβιάζοντας έτσι τον Ντουντάρ και αφού στο μεταξύ είχαν προχωρήσει σε κατάσχεση των περιουσιακών του στοιχείων.

Ένα αποκαλυπτικό βιβλίο

Όλα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά και είχαν απασχολήσει τον Τύπο διεθνώς. Πριν από λίγες μέρες όμως κυκλοφόρησε στα γερμανικά το βιβλίο του Ντουντάρ με τίτλο «Συνάντησα τον δολοφόνο μου».

Ο δημοσιογράφος περιγράφει εκεί πώς η επιστολή που του έστειλε από τις φυλακές της Αργεντινήςο πρώην συνεργάτης των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας, Σερκάν Κουρτουλούς, αποκαλύπτοντας του ότι ήταν αυτός που είχε λάβει εντολή να τον βγάλει από τη μέση, οδήγησε τελικά στη συνάντησή τους στις φυλακές του Μπουένος Άιρες και τον βοήθησε παράλληλα να ολοκληρώσει το παζλ της υπόθεσης με τις παράνομες εξαγωγές όπλων από την Τουρκία προς τους ισλαμιστές στη Συρία.

Και ο Κουρτουλούς που είχε κομβικό ρόλο σε αυτές τις «εξαγωγές» καταζητείται μέσω Ιντερπόλ από τις τουρκικές αρχές. Γι' αυτόν τον λόγο και συνελήφθη από τις αρχές της Αργεντινής και προσπαθεί τώρα να αποφύγει την έκδοσή του στην Τουρκία. Όπως σημειώνει και ο Ντουντάρ, η επικοινωνία μαζί του ήταν ίσως και μια προσπάθεια αναζήτησης βοήθειας, προκειμένου να αποτρέψει την έκδοση του που προφανώς θα τον φέρει πιο κοντά στον θάνατο ως προδότη. «Ο άνθρωπος που είχε αναλάβει να με δολοφονήσει βρέθηκε να ζητά την βοήθεια μου» περιγράφει τώρα την παράδοξη κατάσταση ο δημοσιογράφος.

Ο Ντουντάρ εξιστορεί πώς μετά την αρχική αναποφασιστικότητα πήρε τελικά την απόφαση να ταξιδέψει στην Αργεντινή, για να συναντήσει πραγματικά τον «δολοφόνο» του. Χρειάστηκε για αυτό να λάβει εγγυήσεις από τις αρχές στο Μπουένος Άιρες ότι δεν θα τον συλλάβουν και αυτόν, αφού και για τον ίδιο υπάρχει διεθνές ένταλμα από την Τουρκία (Η Γερμανία δεν έχει συμφωνία έκδοσης με την Άγκυρα).

Η συνάντησή τους έδωσε παράλληλα την ευκαιρία στον Ντουντάρ να μάθει ακόμα περισσότερες πληροφορίες για την υπόθεση, που οδήγησε στην καταδίκη και στην εξορία του. Στη συνέχεια ο Ντουντάρ συνάντησε και άλλους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας και κατάλαβε τον τρόπο με τον οποίον τα όπλα που έρχονταν από βαλκανικές χώρες ή από την Ουκρανία κατέληγαν τελικά στη συγκεκριμένη περιοχή για να χρησιμοποιηθούν τόσο εναντίον του στρατού του Μπασάρ αλ Άσαντ, όσο και εναντίον των Κούρδων της περιοχής. Περιγράφει την μακρόχρονη σχέση του καθεστώτος Ερντογάν με τον σημερινό προσωρινό πρόεδρο της Συρίας Αχμέντ αλ Σάρα, τότε που ακόμα ήταν γνωστός ως πολέμαρχος με το όνομα αλ Τζολάνι, κάτι που φωτίζει καλύτερα και τη σημερινή «παρουσία» της Τουρκίας στην περιοχή.

Κάποια από τα όπλα αυτά όμως είναι πιθανό να χρησιμοποιήθηκαν και εντός της Τουρκίας, στις τρομοκρατικές επιθέσεις που είχαν συνταράξει στα τέλη του 2015 με αρχές του 2016 τη χώρα και είχαν δώσει την ευκαιρία στον Ερντογάν να εμφανιστεί ως ο εκπρόσωπος του νόμου και της τάξης και να επιβάλει, μετά και το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, την απόλυτη κυριαρχία του στη χώρα.

Θα το ξαναέκανα λέει ο Ντουντάρ

Πολλοί τον ρωτούν, όπως λέει ο Ντουντάρ, αν θα ξαναέκανε αυτό το πρωτοσέλιδο, που οδήγησε τελικά σε αυτή την αλυσίδα διώξεων και τελικά εξορίας. Αν άξιζε τον κόπο να τα χάσει όλα όσα είχε στην Τουρκία για ένα ρεπορτάζ ακόμα και τέτοιας εμβέλειας. Ο ίδιος απαντά καταφατικά. Θα το ξαναέκανε. Και ελπίζει ότι κάποια στιγμή μπορεί η παντοδυναμία του Ερντογάν να λάβει τέλος. Θα έχει τότε βάλει και αυτός το λιθαράκι του σε αυτό.

Προς το παρόν πάντως ο πρόεδρος της Τουρκίας μοιάζει παντοδύναμος και διεθνώς ενισχυμένος σε μια σειρά από «φλέγοντα» μέτωπα του πλανήτη, από τη Συρία μέχρι την Ουκρανία. Κάτι που όπως φαίνεται και από το βιβλίο οφείλεται σε συστηματικές κινήσεις και δραστηρότητές του, που πάνε πολλά χρόνια πίσω και δεν γίνονταν πάντα στο φως της ημέρας.