Ο διάσημος Τούρκος μυθιστοριογράφος Γιασάρ Κεμάλ είχε χαρακτηρίσει τη φυλακή ως «σχολείο ζωής» για τους συγγραφείς. Μέχρι σήμερα ωστόσο η ειρωνική αυτή ρήση παραμένει επίκαιρη στην Τουρκία. Δημοσιογράφοι και συγγραφείς που θίγουν ζητήματα ταμπού όπως το Αρμενικό, το Κουρδικό ή τον Κεμάλ Ατατούρκ αντιμετωπίζουν στην καλύτερη περίπτωση χρηματικά πρόστιμα και στη χειρότερη φυλάκιση. Μολονότι τα τελευταία χρόνια οι συλλήψεις και κρατήσεις ανθρώπων του τύπου έχουν μειωθεί αισθητά άρθρα του ποινικού κώδικα περιορίζουν ακόμα και σήμερα την ελευθερία του τύπου στη γείτονα. Στα γραφεία του διαδικτυακού πρακτορείου ειδήσεων Bianet, που έχει την έδρα του στη συνοικία Πέρα της Κων/πολης, οι συντάκτες συζητούν τις τελευταίες λεπτομέρειες της ετήσιας έκθεσης για την κατάσταση της ελευθερίας του τύπου που ετοιμάζουν. Το ανεξάρτητο διαδικτυακό πρακτορείο ειδήσεων που αποτελείται από 10 δημοσιογράφους, καθώς και ένα δίκτυο ανταποκριτών σε ολόκληρη την Τουρκία έχει θέσει ως στόχο του να ενημερώνει μέσω διαδικτύου για τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις και τα σημαντικότερα κοινωνικά και πολιτιστικά γεγονότα στην χώρα. Παράλληλα το Bianet παρακολουθεί την πρόοδο στον πάντοτε καυτό ζήτημα της ελευθερίας του τύπου και της γνώμης. 100 ημέρες μετά το θάνατο του αρχισυντάκτη της αρμενικής εφημερίδας Άγος Χραντ Ντίνκ, η κατάσταση για τους ανθρώπους του τύπου στην Τουρκία παραμένει δύσκολη. Όπως όμως εξηγεί ο συντάκτης του Bianet Ερόλ Εντέρογλου οι δημοσιογράφοι δεν έρχονται μόνο αντιμέτωποι με τη βία υπερεθνικιστών και ισλαμιστών, αλλά και με μια συγκεκριμένη νοοτροπία: «Η υπόθεση Ντινκ δεν πρέπει να εξεταστεί ως μεμονωμένο περιστατικό. Συνδέεται με την πρόσφατη δολοφονική επίθεση στη Μαλάτια ή τον θάνατο του καθολικού ιερέα στην Τραπεζούντα. Δεν αρκεί να αναζητούμε μόνο μια ακραία οργάνωση που κρύβεται πίσω από τις ενέργειες αυτές. Έχουμε να κάνουμε εδώ με μια νοοτροπία που χαρακτηρίζεται από ρατσισμό, βία και αδιαφορία απέναντι σε επιθέσεις κατά των μειονοτήτων. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι οι δημοσιογράφοι είναι ένας στόχος ανάμεσα σε πολλούς». Στην Τουρκία σήμερα πολλοί δημοσιογράφοι εκφράζουν φόβους για ενδεχόμενη ποινική δίωξή τους. Ο Χραντ Ντινκ ήταν ο πρώτος δημοσιογράφος που καταδικάστηκε για «προσβολή του τουρκικού έθνους», όπως προβλέπει το άρθρο 301 του τουρκικού ποινικού κώδικα. Κατά τη διάρκεια της περσινής χρονιάς σχεδόν 100 δημοσιογράφοι κάθισαν στο εδώλιο με παρόμοιες κατηγορίες. Συγγραφείς και δημοσιογράφοι είναι πεπεισμένοι ότι οι συνεχείς διώξεις ανθρώπων του τύπου έχουν μέθοδο. Με προφανή στόχο να κλείσουν το στόμα στους επικριτές της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Ο Ερολ Εντέρογλου πιστεύει πάντως ότι η Τουρκία θα έπρεπε να αναλάβει πρωτοβουλίες για τη διασφάλιση της ελευθερίας του τύπου και όχι να περιμένει από την ΕΕ να λύσει το πρόβλημα: «Οι σχέσεις Τουρκίας – ΕΕ δεν μπορούν να λύσουν όλα τα προβλήματα. Επιβάλλεται η διεξαγωγή ενός δημόσιου διαλόγου και στη συνέχεια η κατάργηση των αντιδημοκρατικών νόμων. Παράλληλα τα κόμματα πρέπει να ανοίξουν επιτέλους τις πόρτες τους στους απλούς ανθρώπους. Τα ζητήματα αυτά είναι απαραίτητο να συζητηθούν πριν από μια ενδεχόμενη ένταξη της χώρας μας στην ΕΕ».