Η λέξη δουλεία θυμίζει κάτι που ανήκει στο παρελθόν, τη μεταφορά ανθρώπινου εμπορεύματος από μια ήπειρο σε μια άλλη. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Ηνωμένων Εθνών για την κατάργηση της δουλείας, ο διεθνής οργανισμός επισημαίνει σε ανακοίνωσή του ότι σήμερα, 55 χρόνια μετά τη θέσπιση της Παγκόσμιας Ημέρας, εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο ζουν υπό καθεστώς δουλείας. Και πολλές οργανώσεις για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προειδοποιούν ότι ο κόσμος αγνοεί ένα μείζον θέμα που στις μέρες μας προσλαμβάνει άλλες μορφές, άλλα ονόματα. Η δουλεία υπάρχει παρά το γεγονός ότι έχει απαγορευτεί στη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών όπου ίσχυε αυτό το καθεστώς. Προσπάθειες για την κατάργησή της καταβάλλονται σε πολλές περιπτώσεις. Οπως φαίνεται όμως, δεν επαρκούν. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, η αστυνομία της Νιγηρίας αποκάλυψε τις δραστηριότητες μιας διεθνούς οργάνωσης, η οποία έφερνε στη χώρα παιδιά που απήγαγε από τη γειτονική Δημοκρατία του Μπενίν. Απελευθερώθηκαν περί τα 200 παιδιά, ηλικίας 5 με 15 ετών. Μέλη της οργάνωσης έφεραν τα παιδιά αυτά στη Νιγηρία αρπάζοντάς τα από τους γονείς τους ή πείθοντας τις οικογένειές τους ότι θα τα πάρουν μαζί τους για να τους προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον. Αυτή βέβαια δεν ήταν η αλήθεια.

Η οργάνωση μετέφερε τα παιδιά σε απομακρυσμένες, δασώδεις τοποθεσίες όπου έμεναν για καιρό χωρίς τροφή και νερό, όπως λέει και ο μικρός Μασένια Μποχά, ένα από τα παιδιά που διεσώθησαν:

"Οταν πεινούσα και τους το έλεγα, αντί να μου πουν πήγαινε να φας, δε μου μιλούσαν και με άφηναν να πεινάω συνέχεια. Μας έδερναν κι έλεγαν πως δε θα φάμε γιατί δε δουλέψαμε."

Τα παιδιά είπαν στην αστυνομία πως παρά το γεγονός ότι λιμοκτονούσαν και αρρώσταιναν συνεχώς, έπρεπε να σκάβουν για να βγάλουν άμμο και γρανίτη. Ο 10χρονος Αλέξις Κεσίνου λέει πως πολλά από τα παιδιά δεν άντεξαν την ταλαιπωρία και πέθαναν:

"Οταν τα παιδιά δούλευαν και διαμαρτύρονταν ότι είναι άρρωστα, οι αφέντες τους έλεγαν πως λένε ψέματα. Τους έλεγαν να συνεχίσουν να δουλεύουν. Κι όταν επέστρεφαν στη δουλειά, πέθαιναν."

Η άμμος και ο γρανίτης μεταφέρονταν καθημερινά με φορτηγά σε πόλεις της Νιγηρίας, όπου πωλούνταν ως οικοδομικά υλικά. Η αστυνομία πιστεύει ότι τα παιδιά ήταν τα θύματα μιας σπείρας οργανωμένου εγκλήματος που δεν περιελάμβανε μόνο τους απαγωγείς και τους επιστάτες αλλά και όσους πωλούσαν την άμμο και το γρανίτη. Είναι γνωστό στην περιοχή ότι κάποιοι τοπικοί άρχοντες λάμβαναν επί σειρά ετών χρηματικά ποσά από τη συμμορία προκειμένου να μην προβούν σε αποκαλύψεις. Κάποια από τα παιδιά είπαν στην αστυνομία πως κρατούνταν στα δάση για πάνω από επτά χρόνια. Οι δραστηριότητες της οργάνωσης έγιναν γνωστές όταν κάποιοι νιγηριανοί προχώρησαν στη συλλογή υπογραφών για το αν είναι θεμιτό να καταδώσουν τη συμμορία. Η αστυνομία εξακολουθεί να ερευνά την υπόθεση, καθώς παρά τη σύλληψη 7 μελών, εικάζεται πως η οργάνωση εξακολουθεί να δρα. Ο επικεφαλής της αστυνομίας της Νιγηρίας, Τάφα Μπαλογκούν δήλωσε χθες ότι χιλιάδες παιδιά από τη γειτονική Δημοκρατία του Μπενίν τελούν υπό καθεστώς αιχμαλωσίας σε δασώδεις περιοχές, στο νότιο τμήμα της χώρας.