Ετσι, σημειώνει στην έκθεσή της η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, όλο και περισσότεροι άνθρωποι χαμηλών εισοδημάτων και χαμηλού μορφωτικού επιπέδου καπνίζουν θεωρώντας μάλιστα το κάπνισμα σπουδαιότερο από το φαγητό. "Ενας φαύλος κύκλος" υποστηρίζει ο Ντάγκλας Μπέτσερ, εκπρόσωπος της καμπάνιας κατά του καπνίσματος της Π.Ο.Υ και αναφέρει συγκεκριμένα παραδείγματα:

"Στο Μπαγκλαντές τα 10 εκατ. που ξοδεύονται για το κάπνισμα θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν καλύτερο επίπεδο διατροφής. Στα νοικοκυριά δε που υπάρχουν καπνιστές επενδύονται 10 φορές περισσότερα χρήματα για τα τσιγάρα από ότι για την μόρφωση. Στην Βομβάη, στην Ινδία, οι ...άστεγοι ξοδεύουν περισσότερα χρήματα για τα τσιγάρα και λιγότερα για φαγητό. Στον Νίγηρα, στην Αφρική, το 40% των εξόδων ενός φοιτητή ή ενός χειρώνακτα αφορά την κατανάλωση τσιγάρων".

Το χειρότερο φυσικά είναι, όπως τονίζει η Π.Ο.Υ., ότι το σύστημα υγείας όλων των χωρών επιβαρύνεται με το κόστος των συνεπειών του καπνίσματος. Στις βιομηχανικές χώρες τα ποσοστά επιβάρυνσης κυμαίνονται από 6% μέχρι και 15%. Για τις φτωχότερες χώρες δεν υπάρχουν στοιχεία, αν και πολλές απ' αυτές έχουν παραδεχθεί δημόσια - όπως η Κίνα και η Αίγυπτος- ότι ένα τεράστιο ποσοστό του προϋπολογισμού των ταμείων υγείας ξοδεύεται για ασθένειες που προκαλεί αποδεδειγμένα το κάπνισμα.

Ανεδαφικό θεωρεί η Π.Ο.Υ. το επιχείρημα των βιομηχανιών καπνού και παραγωγής τσιγάρων ότι δήθεν ο καπνός και η παραγωγή τσιγάρων εξασφαλίζουν θέσεις εργασίας. Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας επενδύει πολλές ελπίδες στη λεγόμενη συνθήκη κατά του καπνίσματος. Ο Ντάγλας Μπέτσερ εξηγεί τη σπουδαιότητα της συνθήκης:

"Την συνθήκη κατά του καπνίσματος την προσφέρουμε ως λύση - πλατφόρμα για όλον τον πλανήτη. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό αυτό που πετύχαμε πέρσι. Είναι μια επιτυχία της οποίας όμως η διαδικασία δεν έχει ολοκληρωθεί. Έχουμε 118 υπογραφές από διάφορα κράτη και της ΕΕ, αλλά μόνον 16 κυρώσεις της συνθήκης."

Με την κύρωση της συνθήκης η εκάστοτε χώρα αποδέχεται ότι το κάπνισμα είναι ένα σοβαρό πρόβλημα με καταστροφικές συνέπειες για τη δημόσια υγεία και υποχρεούται να λάβει συγκεκριμένα μέτρα για την καταπολέμησή του. Για να αποκτήσει όμως η συνθήκη διεθνή ισχύ πρέπει να κυρωθεί από τουλάχιστον 40 κοινοβούλια.