Τα αποτελέσματα δημοσκόπησης της McKinsey καταδεικνύουν ότι η υπ’ αριθμόν ένα ανησυχία των Γερμανών είναι ο πληθωρισμός, με έναν στους τρεις να εκφράζει φόβους για υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και την Bundesbank να προβλέπει ιστορικά υψηλό πληθωρισμό σε ορίζοντα πενταετίας. Μάλιστα για πολλούς Γερμανούς ο "εκτιμώμενος πληθωρισμός" είναι υψηλότερος από εκείνον που πραγματικά καταγράφεται στη στατιστική. Η Frankfurter Allgemeine Zeitung “βλέπει” την πιθανότητα ενός φαύλου κύκλου: “Ένας κίνδυνος όταν ο εκτιμώμενος πληθωρισμός κινείται σε υψηλά επίπεδα είναι η δημιουργία ενός σπιράλ μισθολογικών και τιμολογιακών αυξήσεων. Εάν συνεχίσει να επικρατεί η άποψη ότι ο υψηλός πληθωρισμός δεν είναι κάτι το προσωρινό, αλλά θα διαρκέσει μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και η Κεντρική Τράπεζα δεν μπορεί να τον θέσει γρήγορα υπό έλεγχο, όλο και περισσότερα συνδικάτα θα αρχίσουν να απαιτούν στο πλαίσιο συλλογικών διαπραγματεύσεων υψηλότερες αυξήσεις ως αντιστάθμισμα για τον πληθωρισμό. Εάν τα συνδικάτα επιβληθούν και υπάρξουν αυξήσεις μισθών, κάτι που από μόνο του είναι ένα σημαντικό ζήτημα, τότε ενδέχεται αυτό να οδηγήσει σε περαιτέρω αύξηση του πληθωρισμού.”

Μια “τέλεια καταιγίδα” ίσως φέρει παγκόσμια ύφεση

Για το διογκούμενο κίνδυνο παγκόσμιας ύφεσης προειδοποιεί σε άρθρο του στη Handelsblatt ο Αμερικανός οικονομολόγος Κένεθ Ρόγκοφ, κάνοντας λόγο για μια “τέλεια καταιγίδα” που πλήττει ταυτόχρονα την Ευρώπη, την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες. “Εάν ο πόλεμος στην Ουκρανία κλιμακωθεί και η Γερμανία που μέχρι στιγμής αντιστέκεται σθεναρά στη διακοπή της αγοράς ρωσικού αερίου υποκύψει τελικά, η ύφεση στην Ευρώπη θα είναι αναπόφευκτη”, γράφει ο Ρόγκοφ διευκρινίζοντας ότι το υφεσιακό κοκτέιλ συνθέτουν η πολιτική του μηδενικού COVID στην Κίνα και ο πληθωρισμός στις Ηνωμένες Πολιτείες. “Ακόμη και χωρίς τον πόλεμο στην Ουκρανία οι συνέπειες της οικονομικής ύφεσης στην Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες θα απειλούσαν την ανάπτυξη, όμως ο πόλεμος ενέτεινε κατά πολύ τους κινδύνους και άφησε ακάλυπτα τα τρωτά σημεία της Ευρώπης.”

“Με λίγη τύχη, ο κίνδυνος μιας συγχρονισμένης παγκόσμιας ύφεσης θα μειωθεί ως τα τέλη του 2022, όμως αυτή τη στιγμή η πιθανότητα ύφεσης σε Ευρώπη, Ηνωμένες Πολιτείες και Κίνα είναι σημαντική και διογκούμενη. Και η κατάρρευση μιας περιοχής αυξάνει την πιθανότητα κατάρρευσης των υπολοίπων. Ο πληθωρισμός-ρεκόρ δεν διευκολύνει την κατάσταση. Δεν είμαι βέβαιος”, καταλήγει ο Ρόγκοφ, “ότι πολιτικοί και φορείς λήψης αποφάσεων μπορούν να αντεπεξέλθουν στην πρόκληση που ενδέχεται σύντομα να αντιμετωπίσουν.”

“Αποχαιρετισμός στην ουδετερότητα”

Στην ιστορική στροφή της Σουηδίας που, μετά τη Φινλανδία, κατέθεσε και επίσημα αίτημα ένταξης στο ΝΑΤΟ, τη Δευτέρα, βάζοντας τέλος σε δύο αιώνες ουδετερότητας, εστιάζει ο γερμανικός Τύπος. Μιλώντας στο Spiegel, ο Ρόμπερτ Ντάλσγιο της Σουηδικής Υπηρεσίας Αμυντικών Ερευνών εκτιμά ότι “οι αλλαγές που μπορεί να επιφέρει η ιδιότητα του μέλους στο ΝΑΤΟ είναι μεγαλύτερες σε διανοητικό επίπεδο παρά σε επίπεδο καθημερινότητας. Η χώρα εξάλλου συνεργάζεται στενά με την αμυντική συμμαχία εδώ και πολύ καιρό. Κατά την άποψη του Ντάλσγιο, το αίτημα ένταξης είναι μόνο ‘η τελική πράξη ενός παρατεταμένου αποχαιρετισμού στην ουδετερότητα’ που άρχισε με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την ένταξη της Σουηδίας στην ΕΕ τη δεκαετία του 1990.”

Τέσσερις μήνες πριν από τις σουηδικές εκλογές, ο αναλυτής αποδίδει το ιστορικό αίτημα ένταξης στο ΝΑΤΟ σε άλλους δύο παράγοντες εκτός από τον ρωσικό πόλεμο στην Ουκρανία: “Πίεση από την πλευρά της αντιπολίτευσης αλλά και τον πρωτοποριακό ρόλο της Φινλανδίας. Η αποφασιστικότητα της Φινλανδίας κατέστησε αδύνατο για τη σουηδική κυβέρνηση να εξακολουθήσει να αγνοεί το ζήτημα. Οι δυο χώρες συντονίζουν στενά τις πολιτικές τους σε θέματα ασφαλείας εδώ και χρόνια. Σύμφωνα με τον Ντάλσγιο, εάν μόνο οι Φινλανδοί εντάσσονταν στο ΝΑΤΟ, η Σουηδία θα βρισκόταν σε αμήχανη θέση και θα έχανε τον μοναδικό πραγματικά ουδέτερο εταίρο της.”

Κατερίνα Αλεξανδρίδη