Όσοι εξακολουθούσαν να έχουν αμφιβολίες για τη βαθιά φιλία που συνδέει τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν με τον Κινέζο ομόλογό του Σι Τζινπίνγκ μάλλον διαψεύστηκαν αυτή την εβδομάδα, σχολιάζει η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt σχετικά με τη συνάντηση των δύο προέδρων: «Ο ισχυρότερος ηγέτης της Κίνας από την εποχή του Μάο Τσετούνγκ υποδέχθηκε τον Ρώσο πρόεδρο στο Πεκίνο και οι δύο τους όχι μόνο απέδειξαν για άλλη μια φορά τη συνεργασία τους, αλλά υπέγραψαν και κοινή δήλωση για την περαιτέρω διεύρυνση των ήδη στενών δεσμών που τους συνδέουν».

«Μόνο πολύ ξεχωριστοί φίλοι δέχονται μια τόσο πομπώδη υποδοχή στο Πεκίνο», αναφέρει στο ίδιο κλίμα και η Frankfurter Allgemeine Zeitung, επισημαίνοντας πως η επίσκεψη του Ρώσου προέδρου έχει συμβολικό χαρακτήρα καθώς πρόκειται για το πρώτο ταξίδι του στο εξωτερικό κατά την πέμπτη θητεία του: «Είναι επίσης η τέταρτη δια ζώσης συνάντηση των δύο, από τότε που ο Πούτιν, εξοστρακισμένος στη Δύση, εισέβαλλε στην Ουκρανία.Ωστόσο ο Σι, ο οποίος είναι τυπικά ουδέτερος στον πόλεμο, βρίσκεται σταθερά στο πλευρό του παλιού του φίλου. Αυτό που ενώνει τους δυο αρχηγούς κρατών είναι η απόρριψη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Χωρίς να τις κατονομάσουν, ο Πούτιν και ο Σι άσκησαν για ακόμη μια φορά κριτική στη „ψυχροπολεμική τους νοοτροπία", υπογραμμίζοντας επίσης ότι θέτουν σε κίνδυνο την παγκόσμια ειρήνη».

Η πολωμένη κοινωνία στη Σλοβακία και ο Τζορτζ Όργουελ

Η σλοβακική κοινωνία θεωρείται ήδη ιδιαίτερα πολωμένη, γράφει η Süddeutsche Zeitung ενώ ο συντάκτης εκφράζει την ανησυχία του ότι μετά τηναπόπειρα δολοφονίας του Σλοβάκου πρωθυπουργού Ρόμπερτ Φίτσο,η κατάσταση θα μπορούσε να γίνει ακόμη χειρότερη:

«Στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, οι επιθέσεις κατά φιλελεύθερων πολιτικών και της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, η δαιμονοποίηση των „ελίτ των Βρυξελλών" και η διαπόμπευση των „πολεμοχαρών" υποστηρικτών της Ουκρανίας βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη. Η σημερινή κατάσταση μοιάζει να είναι βγαλμένη από μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ, λέει ένας δημοσιογράφος που ακόμη θρηνεί τον θάνατο του συναδέλφου του Γιαν Κούτσιακ: οι άνθρωποι που εδραίωσαν τη ρητορική μίσους κατά της αντιπολίτευσης, των μέσων ενημέρωσης και των μη κυβερνητικών οργανώσεων ισχυρίζονται τώρα ότι η αντιπολίτευση, τα μέσα ενημέρωσης και οι ΜΚΟ είναι εκείνες που φέρουν την ευθύνη για όλο αυτό το μίσος».

Διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστίνης ή κατά του Ισραήλ;

Στις 15 Μαΐου, οι Παλαιστίνιοι τιμούν τη χαμένη πατρίδα τους. Με την ημερομηνία αυτή σαν αφορμή σημειώθηκαν σε πολλές γερμανικές πόλεις διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστίνης. Ο Τύπος στρέφει το βλέμμα του στο ζήτημα των φιλοπαλαιστινιακών συναθροίσεων στα γερμανικά πανεπιστήμια, τα οποία πολώνουν και τους Γερμανούς συντάκτες:

Η εφημερίδα Zeit σημειώνει πως «πολλοί, συμπεριλαμβανομένων και διαδηλωτών, συγκρίνουν τις διαδηλώσεις με εκείνες κατά του πολέμου του Βιετνάμ. Ζητούν τον τερματισμό των συγκρούσεων και επικρίνουν τη δυτική υποστήριξη προς το Ισραήλ. Ωστόσο, ένας σημαντικός αριθμός διαδηλωτών δεν παραμένει στο θέμα της ειρήνευσης. Τα αιτήματά τους πηγαίνουν συχνά παραπέρα. Εκτός από τον τερματισμό της στρατιωτικής στήριξης, πολλοί φοιτητές ασκούν πιέσεις και για ένα ακαδημαϊκό μποϊκοτάζ στο Ισραήλ».

Δημοσίευμα στην Frankfurter Allgemeine Zeitung, το οποίο υπογράφουν δυο φοιτητές, εκ των οποίων ο ένας είναι αντιπρόεδρος της εβραϊκής φοιτητικής ένωσης στη Γερμανία εκφράζει φόβους για το πώς θα μπορούσαν να εξελιχθούν αυτά τα κινήματα: «Η υποτίμηση τέτοιων φοιτητικών κινητοποιήσεων είναι μεγάλο λάθος. Ο ριζοσπαστισμός τους δεν γνωρίζει όρια, ούτε καν εκείνα της βίας. (...) Τόσο στη Γερμανία όσο και στις ΗΠΑ δεν πρέπει να μένουμε αμέτοχοι όταν γίνεται κατάχρηση του δημοκρατικού συστήματος και ιδίως της ελευθερίας του λόγου για να δοθεί χώρος σε μια ακραία αντιδυτική στάση. Η κλιμάκωση των διαδηλώσεων έφερε στο προσκήνιο Αμερικανούς πολιτικούς. Στη Γερμανία πρέπει να πάρουμε ένα μάθημα από αυτό και να μην περιμένουμε μέχρι την τελευταία στιγμή».

Στον αντίποδα της FAZ, η εφημερίδα Tagesspiegel δημοσιεύει σχόλιο της καθηγήτριας κοινωνικής πολιτικής στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, Νάικα Φόρουταν: «Ο κατανοητός φόβος ότι κάτι άλλο κρύβεται πίσω από τη σκληρή κριτική που ασκείται στο Ισραήλ -ιδιαίτερα ενώ ο αντισημιτισμός αυξάνεται παγκοσμίως- δεν πρέπει να οδηγήσει σε πρόωρη επιβολή κυρώσεων στις διαμαρτυρίες κατά του πολέμου και της κατοχής. Είναι καθήκον μας να σκεφτούμε μαζί με τους φοιτητές στρατηγικές που θα δίνουν χώρο σε ειρηνικές δράσεις διαμαρτυρίας και ταυτόχρονα θα παρακολουθούν πιο προσεκτικά τη λανθάνουσα κατάσταση και τον κίνδυνο του αντισημιτισμού».