Εντάσεις, συναισθηματική φόρτιση, διαφωνίες μεταξύ της νεολαίας και της βάσης του κόμματος των Πρασίνων από τη μια πλευρά και των ηγετικών και κυβερνητικών στελεχών από την άλλη. Κι όλα αυτά με μια βαριά ατζέντα, στη σκιά της δημοσιονομικής κρίσης, της πρόσφατης απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου και του προσωρινού παγώματος τουΤαμείου για το Κλίμα αλλά και των δύσκολων αποφάσεων που δρομολογούνται εδώ και καιρό από τη συγκυβέρνηση στο Βερολίνο στο πεδίο του μεταναστευτικού.

Σε ένα ιδιαίτερο κλίμα, που ανέδειξε την εσωτερική πάλη ιδεών αλλά και την ανάγκη δύσκολων συμβιβασμών, την οποία προϋποθέτει η συμμετοχή σε μια κυβέρνηση συνασπισμού, ολοκληρώθηκε την Κυριακή το συνέδριο των Πρασίνων στην Καρλσρούη, τον ιστορικό τόπο όπου συστάθηκαν ως κόμμα το 1980.

Τελευταίο και δυσκολότερο θέμα συζήτησης ήταν η μεταναστευτική πολιτική και η στάση των Πρασίνων απέναντι στην επιλογή της κυβέρνησης του Σοσιαλδημοκράτη Όλαφ Σολτς για μια αυστηρότερη πορεία,  με επίσπευση των διαδικασιών ασύλου, με απελάσεις fast-track, επιστροφές στις χώρες πρώτης υποδοχής και λιγότερα επιδοματικά κίνητρα στους νεοφαφιχθέντες.

Η νεολαία των Πρασίνων αντιτάχθηκε στην αυστηροποίηση της νομοθεσίας περί ασύλου, τόσο σε γερμανικό όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο. Η πρότασή της όμως δεν πέρασε τελικά στο συνέδριο μετά από σχετική ψηφοφορία, με τους Πρασίνους τελικά να στηρίζουν κατά πλειοψηφία ουσιαστικά τις κυβερνητικές επιλογές, προκαλώντας όμως βαθιά απογοήτευση στα νεότερα κυρίως μέλη τους.

Δύσκολο «ναι» στη μεταναστευτική ρεαλπολιτίκ

«Δεν πρόκειται για παιχνίδια, αλλά για μια ψηφοφορία που θα έχει συνέπειες» είχε προειδοποιήσει μάλιστα τους συνέδρους και κυρίως τη νεολαία ο αντικαγκελάριος και υπ. Οικονομίας και Ενέργειας Ρόμπερτ Χάμπεκ,ενώ στη γραμμή στήριξης των κυβερνητικων επιλογών κινήθηκε και η υπ. Εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ.

 «Αν σκεφτώ ότι έχουμε να κάνουμε με κάθε ένα προσφυγόπουλο στη Θεσσαλονίκη, τότε θα πρέπει δηλαδή να πω κι εγώ: 'συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να συνδιαπραγματευτώ και άρα θα πρέπει να αφήσω τον Ούγγρο συνάδελφό μου να αποφασίσει μόνος'; Ή θα πρέπει να κάνει το ίδιο και  ο Ρόμπερτ (Χάμπεκ) όταν συνεδριάζει με τους πρωθυπουργούς των κρατιδίων» ανέφερε χαρακτηριστικά η Αναλένα Μπέρμποκ.

Πάντως στήριξη στη γραμμή Χάμπεκ-Μπέρμποκ και ουσιαστικά στη συστράτευση με μια αυστηρότερη, μεταναστευτική ρεαλπολιτίκ προσέφερε και το προεδρείο του κόμματος, με τον συμπρόεδρο Ομίντ Νουριπούρ να υπενθυμίζει ότι «ως κυβερνητικό κόμμα θα πρέπει να φέρνουμε λύσεις».

Μεταξύ των βασικών σημείων στα οποία τελικά συμφώνησε η πλειοψηφία των συνέδρων συγκαταλέγεται η ανάγκη ελέγχων των συνόρων, αλλά και «επαναπατρισμών», με ταυτόχρονη όμως ενίσχυση των «βιώσιμων κοινωνικών δομών». Οι Πράσινοι τάσσονται επίσης υπέρ της συνέχισης της χρηματοδότησης για τη διάσωση προσφύγων και μεταναστών στη θάλασσα, ένα θέμα το οποίο είχε επιφέρει τριγμούς στις σχέσεις της Γερμανίας με την Ιταλία.

Πάντως, παρά το γεγονός ότι οι Πράσινοι στην ουσία επικύρωσαν μια πιο «δεξιά» πολιτική ασύλου, δεν σημαίνει ότι οι διαφωνίες στο εσωτερικό του κόμματος για το μεταναστευτικό θα σταματήσουν. Όπως σχολιάζει η γερμανική ραδιοφωνία DLF,  η ηγεσία των Πρασίνων, συμπεριλαμβανομένων του αντικαγκελάριου και της υπ. Εξωτερικών, φάνηκαν ισχνοί μπροστά στον αντίλογο της Πράσινης Νεολαίας, η οποία ανέδειξε ουσιαστικά τις κόκκινες γραμμές του κόμματος στο μεταναστευτικό. Κόκκινες γραμμές, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν ακόμη «και σε κατάρρευση», παρατηρεί το σχόλιο, προσθέτοντας όμως ότι αυτές οι κόκκινες γραμμές έχουν προ πολλού ξεπεραστεί από τους Πρασίνους εξαιτίας της τεταμένης κατάστασης διεθνώς.