Οι επικεφαλής των κοινοβουλευτικών ομάδων της Bundestag τάσσονται υπέρ της παράτασης της βουλευτικής περιόδου από τα τέσσερα στα πέντε έτη. Η επιμήκυνση της κοινοβουλευτικής περιόδου μπορεί να θεωρηθεί σχεδόν βέβαιη, αφού η σχετική απόφαση αναμένεται να ληφθεί από την επόμενη γερμανική Βουλή και θα ισχύσει μετά τις εκλογές του 2021.

Σε δηλώσεις του στο δημοσιογραφικό δίκτυο Redaktionsnetzwerk Deutschland ο διευθυντής της Κ.Ο. των κομμάτων της χριστιανικής ένωσης CDU/CSU Μίχαελ Γκρόσε-Μπρέμερ παρέπεμψε στο γεγονός ότι η 5ετής θητεία ισχύει για τα περισσότερα περιφερειακά Κοινοβούλια της Γερμανίας (τοπικά κοινοβούλια των κρατιδίων) αλλά και για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο:

«Σε αυτό θα πρέπει να προστεθεί ότι πριν τις εκλογές απαιτεί χρόνο ο προεκλογικός αγώνας ενώ μετά τις εκλογές χρειάζεται χρόνος για τις διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης. Και τα δυο γίνονται σε βάρος του κυβερνητικού χρόνου». Υπέρ της αλλαγής τάσσεται και ο γενικός γραμματέας των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας Αντρέας Σούστερ. Η προτεινόμενη αλλαγή βρίσκει σύμφωνους και τους Σοσιαλδημοκράτες του Μ. Σουλτς, όπως είπε ο επικεφαλής της Κ.Ο. του SPD Τόμας Όπερμαν. Υπέρ εμφανίζεται και το κόμμα της Αριστεράς αλλά και οι Φιλελεύθεροι.

Η πενταετής θητεία δεν είναι μια νέα ιδέα

Η ιδέα μιας πενταετούς θητείας της βουλής δεν είναι καινούργια. Πριν από τέσσερα χρόνια ο απερχόμενος πρόεδρος της βουλής, Νόρμπερτ Λάμερτ είχε διατυπώσει σχετική πρόταση. Τα κόμματα εξέφρασαν ενδιαφέρον. Αλλά το ζήτημα σταμάτησε εκεί. Πιθανώς επειδή μία αλλαγή δεν είναι και τόσο είναι εύκολη.

Η αύξηση της διάρκειας της κοινοβουλευτικής περιόδου στα πέντε χρόνια προϋποθέτει την αλλαγή του σχετικού άρθρου του Συντάγματος με μια πλειοψηφία δύο τρίτων τόσο στο Κοινοβούλιο όσο και στο Ομοσπονδιακό Συμβούλιο, όπου εκπροσωπούνται τα 16 γερμανικά κρατίδια. Δύο προσπάθειες ειδικών επιτροπών του γερμανικού κοινοβουλίου στο παρελθόν απέβησαν άκαρπες. Το 1976 η επιτροπή απέρριψε την επιμήκυνση επειδή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι θα περιόριζε το δικαίωμα παρέμβασης του πολίτη στα πολιτικά δρώμενα και επειδή υπήρχαν αμφιβολίες ότι θα οδηγούσε στην αύξηση της αποτελεσματικότητας της βουλής. Επίσης το 1993 μια άλλη σχετική επιτροπή, αποτελούμενη από εκπροσώπους της βουλής και του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου τερμάτισε τις εργασίες της χωρίς αποτέλεσμα. Μήλον της έριδος ήταν η καθιέρωση δημοψηφισμάτων παράλληλα με την επιμήκυνση της κοινοβουλευτικής περιόδου.

Νίκη CDU και FDP;

Εν τω μεταξύ νίκη των CDU και FDP προβλέπει επιστημονική έρευνα των πολιτικών επιστημόνων Τόμας Γκσβεντ από το Πανεπιστήμιο του Μανχάιμ και του Χέλμουτ Νόρποθ από το Stony Brook της Νέας Υόρκης. Οι δυο επιστήμονες εκτιμούν ότι τα εκλογικά ποσοστά των δυο παραδοσιακών εταίρων ενδέχεται να διαμορφωθούν στο 49,4%.

Εφικτή θα είναι μαθηματικά φυσικά και η συνέχιση του νυν κυβερνητικού συνασπισμού CDU/CSU και SPD αλλά και ο λεγόμενος συνασπισμός της Τζαμάικα (από τα χρώματα των κομμάτων) μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών, Φιλελευθέρων και Πρασίνων.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις αντίθετα θέλουν τα CDU/CSU και FDP να μην συγκεντρώνουν την απαιτούμενη πλειοψηφία για το σχηματισμό κυβέρνησης. Για τις προβλέψεις τους οι επιστήμονες χρησιμοποιούν δική τους φόρμουλα, το λεγόμενο «μοντέλο καγκελαρίου» που λαμβάνει υπόψη τρεις παράγοντες: τη δημοτικότητα του νυν καγκελαρίου, τη μακροπρόθεσμη δυναμική των κομμάτων σε προηγούμενες αναμετρήσεις καθώς και την πολιτική φθορά του νυν καγκελαρίου. Η εν λόγω φόρμουλα λειτούργησε για πρώτη φορά πριν από 15 χρόνια, όταν σε πείσμα των δημοσκοπήσεων είχε προβλέψει επακριβώς την επανεκλογή του Γκ. Σρέντερ και τη συνέχιση της συγκυβέρνησης Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων.

dpa/ Κώστας Συμεωνίδης, Παναγιώτης Κουπαράνης