«Όλα δείχνουν ότι ένα πιλοτικό σχέδιο της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής οδηγείται σε αποτυχία. Τα δύο ιταλικά κέντρα αιτούντων άσυλο στην Αλβανία παραμένουν άδεια, με την ιταλική κυβέρνηση να αποσύρει το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού», σχολιάζει η Frankfurter Allgemeine Zeitung με τίτλο: «Oπισθοδρόμηση». Η εφημερίδα παρατηρεί: «Τα μεταναστευτικά κέντρα είναι άδεια επειδή μια, εν μέρει, άκρως πολιτικοποιημένη ιταλική δικαιοσύνη έβαλε πάγο στα σχέδια της κυβέρνησης Μελόνι. Οι δικαστές επικαλούνται απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, η εφαρμογή της οποίας μειώνει δραστικά τον αριθμό των ασφαλών χωρών προέλευσης. Μόνο μετανάστες από αυτές τις χώρες επιτρέπεται να μεταφερθούν στην Αλβανία.

Η ιταλίδα πρωθυπουργός δεν έχει άδικο όταν επικρίνει αυτή την απόφαση της ιταλικής δικαιοσύνης. Ο ορισμός των "ασφαλών χωρών προέλευσης" θα έπρεπε να εναπόκειται πρωτίστως στις κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια και όχι στα δικαστήρια. Αλλά για να συμβεί αυτό, τα κράτη-μέλη της ΕΕ θα πρέπει να συμφωνήσουν σε πιο ακριβείς κανόνες αντί να κρύβονται πίσω από δικαστικές αποφάσεις ή να διαμαρτύρονται ότι δικαστές ασκούν πολιτική».

Το ΔΠΔ θέτει δισεπίλυτο πρόβλημα σε πολλά κράτη

«Μετά την έκδοση του εντάλματος σύλληψης κατά του ισραηλινού πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης τίθενται για τους γερμανούς πολιτικούς δύο θεμελιώδη ερωτήματα», γράφει η Süddeutsche Zeitung με τίτλο «Σε δίλημμα» και σημειώνει: «Θα μπορούσε μια γερμανική κυβέρνηση να συλλάβει τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρωθυπουργό ενός κράτους όπως το Ισραήλ, του οποίου η ίδρυση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την γερμανική ιστορία και τα γερμανικά εγκλήματα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου; Ή μήπως θα έπρεπε η γερμανική κυβέρνηση να απαρνηθεί την πρωτοκαθεδρία του Διεθνούς Δικαίου έναντι των γερμανικών νόμων, καθώς και των θεσμών που το επιβάλλουν,  αρνούμενη την νομιμοποίησή του να λαμβάνει αποφάσεις;

Στο εν λόγω δίλημμα δεν υπάρχει απάντηση γι' αυτό και η τωρινή ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν την αναζητεί καν. Είναι υπόθεση της επόμενης κυβέρνησης να το πράξει. Ούτε όμως η επόμενη κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από την επικρατούσα λογική του άσπρου-μαύρου σχετικά με τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή, για την οποία ευθύνονται πολιτικοί σαν τον Νετανιάχου, αλλά και το διεθνές δικαστήριο. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο θα έπρεπε να γνωρίζει ότι με το ένταλμα σύλληψης κατά του πρωθυπουργού Νετανιάχουκαι του πρώην υπουργού Άμυνας Γκαλάντ θα έθετε πολλά κράτη ενώπιον ενός δυσεπίλυτου διλήμματος. Το μερίδιο ευθύνης του Νετανιάχου για την πολιτική του απομόνωση, αλλά και την διεθνή του απομόνωση μετά την απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου δεν είναι μικρό:Ο αδυσώπητος πόλεμος και η απουσία κάθε αρχής αναλογικότητας επιβάλλουν την επανεκτίμηση των σχέσεων και της πολιτικής απέναντι στη Μέση Ανατολή. Η γερμανική κυβέρνηση θα μπορούσε τουλάχιστον να ξεκινήσει από αυτό και να ελπίζει ότι δεν θα αναγκαστεί να πάρει απόφαση για μια ενδεχόμενη σύλληψή του.

taz: «Σαν τους τυφλούς σε γκρεμό»

Με αφορμή την λήξη της Σύνοδου για το Κλίμα (COP 29) στο Μπακού, η taz δημοσιεύει άρθρο με τον σκωπτικό τίτλο «Σαν τους τυφλούς σε γκρεμό»: «Το σημαντικότερο αποτέλεσμα είναι ότι οι πλούσιες χώρες δεσμεύονται να παράσχουν 300 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως στις αναπτυσσόμενες χώρες έως το 2035.Αυτό που χρειάζεται είναι ένα πολλαπλάσιο ποσό. Οι βιομηχανικές χώρες προτιμούν ωστόσο να ζήσουν με περισσότερες πλημμύρες, ξηρασίες και καταιγίδες στο εσωτερικό τους και στον υπόλοιπο κόσμο παρά να διαθέσουν σήμερα μικρό μέρος του πλούτου τους. Τα φιλόδοξα σχέδια από πλευράς ΕΕ παρέμειναν σχέδια, αλλά είχαν οπωσδήποτε νόημα. Κάθε ευρώ που διοχετεύεται στην προστασία του κλίματοςαποτρέπει πολλαπλάσιο κόστος των κλιματικών επιπτώσεων. Η Κίνα θα μπορούσε επίσης να προχωρήσει σε μεγαλύτερες παραχωρήσεις. ΕΕ και Κίνα οδεύουν όμως προς έναν εμπορικό πόλεμο, την ώρα που ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ Κίνας και Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη».