Εάν ήταν στο χέρι του Τούρκου προέδρου η Τάλια Αιντίν πιθανότατα δεν θα υπήρχε. Η 26χρονη είναι υποψήφια βουλευτής με το Εργατικό Κόμμα Τουρκίας (TİP) και έχει δηλώσει ανοιχτά πως είναι διεμφυλική. H Αιντίν είναι ένα από τα άτομα στα οποία αναφέρεται ο Τούρκος πρόεδρος σχεδόν κάθε μέρα λίγο πριν από τις εκλογές. Κατά τη διάρκεια ομιλίας του, στο πλαίσιο της προεκλογικής του εκστρατείας, ο Ταγίπ Ερντογάν ανέφερε πως «αυτή η χώρα δεν έχει ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα», απειλώντας να δώσει "ένα μάθημα» στους υποστηρικτές της.

ΛΟΑΤ (αγγλικά: LGBT) είναι ένα ακρωνύμιο που προέρχεται από τις λέξεις Λεσβία, Ομοφυλόφιλος, Αμφιφυλόφιλος και Τρανς, αποτελώντας έναν εχθρικό όρο για τον Τούρκο πρόεδρο. Ο ίδιος μπορεί να είναι σίγουρος ότι αυτό θα μετρήσει στους θρησκευόμενους-συντηρητικούς ψηφοφόρους. Δηλώσεις αυτού του είδους προς τα queer άτομα δεν είναι ωστόσο καινούργιες. Εδώ και χρόνια ο Ταγίπ Ερντογάν και ο υπουργός Εσωτερικών, Σουλεϊμάν Σοϊλού έχουν τροφοδοτήσει εχθρικό κλίμα απέναντι στα queer άτομα, αποκαλώντας τα δημόσια «διεστραμένα» και εξισώνοντάς τα με τρομοκρατικές οργανώσεις. Ο Σοϊλού δήλωσε πρόσφατα πως η ΛΟΑΤ κοινότητα είναι υπέρ του γάμου με ζώα.

Αυτό που μπορεί να φαίνεται παράλογο σε μερικούς, περνάει σε κάποιους ψηφοφόρους. Το καλοκαίρι του 2022 ως αποτέλεσμα της προκλητικότητας από την κυβέρνηση σε πολλές πόλεις της χώρας ο κόσμος βγήκε στους δρόμους, ζητώντας, μεταξύ άλλων, την απαγόρευση «της γκέι προπαγάνδας». Όταν η διεμφυλική γυναίκα Σελίν Τζιγκερτζί ήθελε να ανοίξει ένα σαλόνι ομορφιάς στη πόλη Ικόνιο, συγκεντρώθηκε όχλος μπροστά από το σπίτι της ζητώντας της με επιθετικό τρόπο να φύγει από τη πόλη.  

Η Τουρκία βρίσκεται στα πρόθυρα μιας μεγάλης αλλαγής

Η υποψήφια του Εργατικού Κόμματος Τουρκίας (TİP) Αϊντίν, θέλει να αντιμετωπίσει ακριβώς αυτό το ζήτημα. «Δεν μπορώ να αποδεχτώ πως τώρα αισθάνομαι λιγότερη ασφάλεια από όταν ήμουν 14 χρονών και οι άνθρωποι πίστευαν ότι ήμουν αγόρι», δηλώνει. Δεν φοβάται να βρεθεί σε δημόσιο χώρο ως διεμφυλική. «Δεν είμαι εγώ αυτή που πρέπει να φοβάται αυτούς, αυτοί πρέπει να φοβούνται μελλοντικά έναν δίκαιο δικαστή».

 Αλλά πριν από λίγους μήνες δεν θα πίστευε ούτε η ίδια ότι θα μπορούσε να πολιτευτεί σε μια χώρα υπό τον Εργοντάν. Το ότι το κάνει παρ’ όλα αυτά την αιφνιδίασε θετικά. Η αυτοαποκαλούμενη σοσιαλίστρια εστιάζει στην ισότητα - ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης, οικονομικών πόρων και φύλου. Είναι σίγουρη ότι η Τουρκία βρίσκεται στα πρόθυρα μιας μεγάλης αλλαγής.Το ίδιο κάνει και ο Οϊκού Ντιντέμ Αιντίν. Ο Οϊκού έχει εκπροσωπήσει πολλά queer άτομα στο δικαστήριο. Το δικαστικό σώμα της χώρας είναι διεφθαρμένο, η κυβέρνηση πολιτικοποιεί την ομοφοβία ώστε να συγκεντρώσει ψηφοφόρους. «Υπάρχει μια ατμόσφαιρα πογκρόμ στη Τουρκία, οι άνθρωποι στοχοποιούνται», λέει ο  Οϊκού Αιντίν.

Σύμφωνα με την οργάνωση «Transrespect», η Τουρκία προηγείται στις στατιστικές των ευρωπαϊκών χωρών, έχοντας το μεγαλύτερο ποσοστό δολοφονιών των διεμφυλικών ατόμων. Οι γυναίκες επίσης υποεκπροσωπούνται στη πολιτική. Επί κυβέρνησης Ερντογάν, η χώρα αποχώρησε από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης του 2011 για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών.

Τα ισλαμιστικά κόμματα τάσσονται κατά του φεμινισμού

Ο Ερντογάν ελπίζει τώρα να κερδίσει τις εκλογές με την υποστήριξη όλων των ισλαμιστικών κομμάτων, τα οποία εντάσσουν αντιφεμινιστικά προγράμματα στις καμπάνιες τους. Ο Κούρδος ισλαμιστής Χιούντα Παρ για παράδειγμα, θέλει να προστατέψει την «παραδοσιακή» οικογένεια, από «παρεκκλίνουσες» ιδεολογίες, να διδάξει ξεχωριστά τα αγόρια και τα κορίτσια και να προσφέρει στις γυναίκες συνθήκες εργασίας που ανταποκρίνονται στη «φύση» τους. Το ισλαμιστικό «Νέο Κόμμα Ευημερίας», στα πλαίσια της προεκλογικής του καμπάνιας χρησιμοποιεί ένα λεωφορείο στο οποίο οι υποψήφιοι άνδρες εμφανίζεται με μια φωτογραφία τους ενώ διαφαίνεται μόνο μια σκιά υποψήφιας γυναίκας.  

Οι γυναίκες και τα queer άτομα φοβούνται πως εάν επανεκλεγεί ο Ερντογάν η κατάστασή τους θα επιδεινωθεί εκ νέου. Η Ντενίζ Αλτούντας από το Κέντρο Ερευνών Γυναικών και Οικογένειας του Πανεπιστημίου Καντίρ Χας, επισημαίνει πως είναι προφανές ότι οι απειλές δεν θα παραμείνουν μόνο σε λεκτικό επίπεδο, αλλά θα μπορούσαν να πάρουν μορφή βίας. «Φαντάσου κάθε μέρα ένας πολιτικός να σε απειλεί κατά την ομιλία του, να ισχυρίζεται πως δεν υπάρχεις, να σε περιγράφει ως απειλή για τη κοινωνία». Εάν η σημερινή κυβέρνηση συνεχίσει έτσι, είναι αναπόφευκτος ο περαιτέρω περιορισμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών.

Επιμέλεια: Ιωσηφίνα Τσαγκαλίδου