Περισσότερο για τον καιρό παρά για τις τιμές ανησυχούν όσοι επιλέγουν για τις διακοπές τους τα βορειοανατολικά παράλια της Γερμανίας. Έχει τύχει να κάνω μπάνιο στην περιοχή με 40 βαθμούς Κελσίου το 1992, στο αποκαλούμενο «καλοκαίρι του αιώνα» όπως το θυμούνται οι ντόπιοι, με τον συνωστισμό στις παραλίες να θυμίζει Βάρκιζα. Θυμάμαι όμως και άλλα καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα με συννεφιά, βροχή και υγρασία, με τους επαγγελματίες του τουρισμού να «τραβάνε τα μαλλιά τους». Εγγύηση ηλιοφάνειας προσφέρουν μόνο οι μεσογειακοί προορισμοί, όπως και να το κάνουμε...

Έστω όμως ότι δεν μας ενδιαφέρουν οι ιδιοτροπίες του καιρού. Ποια θα είναι τα έξοδά μας για λίγες ημέρες ανεμελιάς στις γερμανικές παραλίες; Ως βάση υπολογισμού δεν παίρνουμε την κοσμική νήσο Ζυλτ, που θεωρείται η «Μύκονος της Γερμανίας», αλλά ούτε και τα τσιμεντένια προπύργια του μαζικού τουρισμού, όπως το Κίλουνγκσμπορν στην πρώην Ανατολική Γερμανία. Ας κάνουμε λοιπόν το «τεστ» στην παραλία του Τίμεντορφ, εύκολα προσβάσιμη με αυτοκίνητο από το Αμβούργο, όπου κατά τεκμήριο κάνει διακοπές η μεσαία τάξη. Ίσως και όσοι ζητούν κάτι παραπάνω, αλλά σε λογικά πλαίσια.

«Είσοδος» στην παραλία

Ως συνήθως στις γερμανικές παραλίες η είσοδος δεν προσφέρεται δωρεάν, αλλά στοιχίζει 3 ευρώ το άτομο (2 ευρώ μετά τις 3 το μεσημέρι). Οι λουόμενοι αγοράζουν το εισιτήριό τους σε αυτόματο μηχάνημα έκδοσης. Μιλάμε βέβαια για απλή προσέλευση στην παραλία, όχι για ενοικίαση ξαπλώστρας. Άλλωστε δεν υπάρχουν ξαπλώστρες. Και αν υπήρχαν, θα τις έπαιρνε ο αέρας. Οι λουόμενοι μπορούν όμως να νοικιάσουν τη χαρακτηριστική βαριά πολυθρόνα θαλάσσης, που μοιάζει με τεράστιο καλάθι αναποδογυρισμένο στην αμμουδιά, σήμα-κατατεθέν της περιοχής. Την έχει απαθανατίσει λογοτεχνικά ο Τόμας Μαν. Λέγεται ότι την πολυθρόνα «παντός καιρού» επινόησε ένας καλαθοποιός στα τέλη του 19ου αιώνα, θέλοντας να βοηθήσει μία κυρία που έπασχε από ρευματικά νοσήματα και αναζητούσε γιατρειά στον υγιεινό αέρα της Βαλτικής.

Η πολυθρόνα φιλοξενεί άνετα δύο άτομα και προστατεύει από τους ανέμους ή από αδιάκριτα βλέμματα. Διαθέτει πτυσσόμενο τραπεζάκι για όποιον θέλει να απολαύσει το ποτό του ατενίζοντας το ηλιοβασίλεμα. Όλα αυτά από 17 ευρώ την ημέρα. Αν συνυπολογίσουμε την είσοδο, ένα ζευγάρι πληρώνει 23 ευρώ την ημέρα για να χαρεί την ηλιοθεραπεία του με σχετική άνεση. Βέβαια οι περισσότεροι κλείνουν την πολυθρόνα για μεγαλύτερο διάστημα. Για μία εβδομάδα η τιμή προσφοράς είναι «μόλις» 98 ευρώ. 

Γλυτώνεις διόδια, πληρώνεις πάρκινγκ

Θεωρητικά, το ταξίδι στο Τίμεντορφ με αυτοκίνητο είναι μία ιδιαίτερα οικονομική επιλογή. Στη Γερμανία δεν υπάρχουν διόδια, ενώ η τιμή της απλής αμόλυβδης κυμαίνεται γύρω στα 1,8 ευρώ. Ό,τι γλυτώνεις στα διόδια, το πληρώνεις όμως στη συνέχεια σε πάρκινγκ. Οι θέσεις στάθμευσης είναι λίγες (στην παραλία ανύπαρκτες, για λόγους αισθητικής) και στοιχίζουν περίπου ένα ευρώ την ώρα. Όποιος θέλει να περάσει όλη τη μέρα στη θάλασσα, πρέπει να υπολογίζει τουλάχιστον 8-10 ευρώ για πάρκινγκ.

Ένα επιπλέον πρακτικό πρόβλημα είναι ότι συχνά προβλέπεται χρονικό όριο στη στάθμευση. Αυτό σημαίνει ότι ο λουόμενος πρέπει να επιστρέφει στο αυτοκίνητό του κάθε δύο ή τρεις ώρες για να ανανεώσει την κάρτα στάθμευσης.

Θέλει «ψάξιμο» η διαμονή

Η διαμονή στη Βαλτική Θάλασσα είναι δύσκολη εξίσωση, ιδιαίτερα για όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να προγραμματίσουν νωρίς. Ας υποθέσουμε ότι μέσω booking.com θέλουμε να κλείσουμε ένα δωμάτιο για δύο άτομα το δεύτερο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου. Μία λύση είναι ένα τετράστερο ξενοδοχείο γνωστής γερμανικής αλυσίδας που «έχει τα χρονάκια του», αλλά διαθέτει ευρύχωρα δωμάτια και μάλιστα τόσο κοντά στην παραλία, ώστε πολλοί πηγαινοέρχονται με το μπουρνούζι τους. Για τη συγκεκριμένη περίοδο απαιτεί ελάχιστη διαμονή τριών ημερών. Οι τιμές χωρίς πρωϊνό ξεκινούν από 120 ευρώ το βράδυ, αλλά για δωμάτιο με θέα στη θάλασσα αυξάνονται στα 150 ευρώ.

Για όσους αναζητούν μεγαλύτερη πολυτέλεια σε νεόδμητο κτίριο με Golf & Spa Resort, οι τιμές ξεκινούν από 215 ευρώ ανά διανυκτέρευση, χωρίς πρωινό. Μία άλλη ενδιαφέρουσα επιλογή είναι ένα λιγότερο άνετο ξενοδοχείο που δεν βλέπει θάλασσα, αλλά βρίσκεται σε προνομιακή θέση με φυσική δροσιά στο πάρκο του Τίμεντορφ και αποτελεί ιδανική αφετηρία για ένα αναζωογονητικό πρωϊνό τρέξιμο. Εδώ οι τιμές αρχίζουν από 165 ευρώ, χωρίς πρωϊνό.   

Θεωρητικά υπάρχουν μικρότερα ξενοδοχεία ή ενοικιαζόμενα που προσφέρουν δωμάτια από 60-70 ευρώ, τα οποία όμως γίνονται ανάρπαστα. Όπως μας πληροφορεί το booking.com, το 97% των καταλυμάτων στον συγκεκριμένο προορισμό δεν είναι πλέον διαθέσιμο για το δεύτερο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου. 

Ο «γρίφος» του φαγητού

Μία εμφανής διαφορά με τους ελληνικούς τουριστικούς προορισμούς είναι ότι στο Τίμεντορφ (όπως και σε άλλα γερμανικά θέρετρα) δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα παραθαλάσσια εστιατόρια. Δεν τρώει έξω ο κόσμος; Θέλει να φάει, αλλά δεν έχει επιλογές; Ή απλώς προτιμά να εξοικονομήσει χρήματα από το φαγητό, για να τα διαθέσει στη διαμονή του ή σε άλλες δραστηριότητες; 

Η τελευταία απάντηση φαίνεται πιο πιθανή. Αν εξαιρέσουμε το πρόχειρο φαγητό στο χέρι, τα εστιατόρια είναι ακριβά στη Γερμανία, ιδιαίτερα όταν βρίσκονται σε προνομιακή θέση. Σε μία τουριστική περιοχή όπως το Τίμεντορφ οι τιμές για ένα κυρίως πιάτο κοντά στη θάλασσα με πλήρες σέρβις ξεκινούν από 35-40 ευρώ. Το φρέσκο, «πελαγίσιο» ψάρι θεωρείται απλησίαστο. Προσιτές λύσεις όπως η ελληνική ταβέρνα ή η ιταλική «τρατορία» είναι σπάνιες. Με αυτές τις προϋποθέσεις δύσκολα βγαίνει ο προϋπολογισμός για μία οικογένεια.

Ποιες είναι οι εναλλακτικές λύσεις; Κατάστημα μεγάλης self-service αλυσίδας με ψαρομεζέδες διαθέτει πιάτα από 20 ευρώ και μάλλον γι' αυτό είναι κατάμεστο, μεσημέρι-βράδυ. Παραδοσιακό γερμανικό εστιατόριο, χωρίς τραπεζάκια έξω, προσφέρει σνίτσελ και μοσχαρίσιες μπριζόλες από 20 ευρώ. Ένα καινούριο μπιστρό κοντά στη θάλασσα διαθέτει ειδικό «κατάλογο για το μεσημέρι», αντιγράφοντας τη συνταγή εστιατορίων σε μεγάλα αστικά κέντρα που προσφέρουν μειωμένες τιμές για το lunch break. Η «πράσινη σαλάτα με γαρίδες και σως φρούτων του δάσους» προς 16 ευρώ ήταν χορταστική και υπερεπαρκής για μεσημέρι, ενώ συνοδευόταν από ένα μεγάλο ποτήρι λευκό κρασί για 9 ευρώ. Τίμια πρόταση.

Επίσης, στο γειτονικό Νίεντορφ κάνει θραύση και προτείνεται από όλους τους τουριστικούς οδηγούς η γερμανική διασκευή του fish & chips. Πρόκειται για τηγανητό ψάρι, συνήθως γλώσσα, με πατατοσαλάτα και σάλτσα ρεμουλάντ έναντι 15 ευρώ σε self-service εστιατόρια με θέα το λιμάνι και τις ελάχιστες, πλέον, ψαρότρατες. 

Να πάω ή να μην πάω;

Τελικά, συμφέρουν τα μπάνια στις γερμανικές παραλίες; Μάλλον ναι, αν συγκρίνουμε όλα τα ανωτέρω με τις τιμές που ζητούν κάποιοι κοντόφθαλμοι ξενοδόχοι στο απόγειο της τουριστικής σεζόν στις Κυκλάδες. Αλλά στην πραγματικότητα η σύγκριση δεν έχει νόημα, θα ήταν σαν να συγκρίνουμε εντελώς ανόμοια πράγματα.

Η απόλαυση του ελληνικού καλοκαιριού δεν συγκρίνεται. Αλλά αυτός δεν είναι λόγος να μην δοκιμάσει κανείς την εμπειρία των καλοκαιρινών διακοπών στο εξωτερικό. Όχι (απαραίτητα) για οικονομία, αλλά για νέες παραστάσεις και εμπειρίες. Σίγουρα θα έχει ενδιαφέρουσες, αν όχι και ξεκαρδιστικές ιστορίες να διηγηθεί όταν επιστρέψει…