Με αφορμή την τελετή στη μνήμη του του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε την ερχόμενη Δευτέρα στη γερμανική Βουλή, η Süddeutsche Zeitung φιλοξενεί στις στήλες της σχόλιο του συγγραφέα Πέτρου Μάρκαρη: «Διάβασα τις νεκρολογίες για τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στις γερμανικές εφημερίδες και στη συνέχεια αυτές στις ελληνικές εφημερίδες. Ήταν η μέρα με τη νύχτα. Τα γερμανικά δημοσιεύματα θύμιζαν ρέκβιεμ. Στην Ελλάδα, στις εφημερίδες και κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσηςκυριαρχούσε το πορτρέτο ενός πολιτικού που είχε ωθήσει τους Έλληνες στην άβυσσο με την αυστηρή οικονομική του πολιτική», γράφει ο Μάρκαρης. Και αυτή η στάση των Ελλήνων δεν είναι oύτε καινούργια ούτε περιορίζεται απλώς στην προσωπικότητα του Γερμανού πολιτικού, επισημαίνει: «Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από τη δεκαετία του 1950 αναζητούν έναν θύτη για να μπορέσουν να παρουσιαστούν στους ψηφοφόρους τους ως θύματα. Το φαινόμενο αυτό δεν διαφέρει ούτε στην εσωτερική πολιτική. Η εκάστοτε αντιπολίτευση ασκεί κριτική σε όλες τις κυβερνητικές αποφάσεις και προτάσεις, αλλά είναι επιφυλακτική στο να παρουσιάσει εναλλακτικές από φόβο μήπως χάσει τη δημοτικότητά της».

Αυστηρός αλλά ξεκάθαρος – και με τους Γερμανούς

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε διατηρούσε πάντα «μία αυστηρή αλλά ξεκάθαρη στάση απέναντι στην Ελλάδα», σύμφωνα με τον Μάρκαρη και οι λόγοι γι' αυτό θεωρεί πως ήταν αφενός η εμπειρία του με τις επιδοτήσεις της ΕΕ και η «κοντόφθαλμη» αντιμετώπιση των Ελλήνων και αφετέρου ότι ήθελε να δώσει ένα παράδειγμα, αποτρέποντας άλλες χώρες της ΕΕ από το να ακολουθήσουν μία «χαλαρή οικονομική πολιτική». Ο Πέτρος Μάρκαρης παρατηρεί κλείνοντας ότι ο Σόιμπλε δεν ήταν μόνο απέναντι στους Έλληνες αυστηρός, αλλά και στους Γερμανούς. Υπενθυμίζει μάλιστα πως όταν οι τιμές του φυσικού αερίου και του πετρελαίου αυξήθηκαν κατακόρυφα λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, συμβούλευσε τους Γερμανούς να φορούν ένα πουλόβερ παραπάνω και να θερμαίνουν λιγότερο τα σπίτια τους.

Spiegel: Συρρικνώνεται πράγματι η γερμανική οικονομία;

«Αυτό που συρρικνώνεται δεν είναι η οικονομία», γράφει το περιοδικό Spiegel με αφορμή τη συζήτηση που έχει ανοίξει για την οικονομική κατάσταση της Γερμανίας.  Και τι είναι όμως τότε; Μήπως πρόκειται για υπερβολές. Μήπως «πρόκειται απλώς για μια ακραία περίπτωση παρερμηνείας;», διερωτάται ο συντάκτης για να απαντήσει όμως αμέσως πως «όταν πρόκειται για την κατάσταση της χώρας -και ξέρουμε τι πρέπει επειγόντως να αντιμετωπιστεί- τα ευρύματα συχνά ακροβατούν ανάμεσα σε μια ενστικτώδη ερμηνεία, μια ενδιαφέρουσα ερμηνεία ή σε κάποια αγχωμένη-γενναιόδωρη προσέγγιση των δεδομέων και των αριθμών. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τον πληθωρισμό, αλλά και για το έαν και σε ποιο βαθμό η γερμανική οικονομία συρρικνώνεται».

Ωστόσο σύμφωνα με το δημοσίευμα του περιοδικού, ακόμη και ο ίδιος αυτός ο όρος ίσως να μην είναι ακριβής καθώς «αυτό που συρρικνώνεται δεν είναι η οικονομία, αλλά αυτό που η οικονομία αυτή τη στιγμή αποδίδει, παράγει και προσφέρει». Επιπλέον σημειώνει πως «οι ειδικοί προέβλεπαν ήδη από το φθινόπωρο του 2022 ότι η παραγωγή θα ήταν χαμηλότερη το 2023 εξαιτίας του πολέμου - και αυτό είχε να κάνει σε μεγάλο βαθμό με το γεγονός ότι οι Γερμανοί ήταν ιδιαίτερα εξαρτημένοι από τη Ρωσία. Στην πραγματικότητα, η οικονομική παραγωγή έδειξε τάσεις συρρίκνωσης για όλους όσοι βρίσκονται πιο κοντά γεωγραφικά στη Ρωσία, είτε πρόκειται για Σουηδούς, Φινλανδούς, Ούγγρους ή Αυστριακούς. Αυτό δεν είναι λόγος ωστόσο για να διαγνώσει κανείς αμέσως αυστηρά μια συρρίκνωση της οικονομίας».