Ο καθηγητής Γιοχάνες-Πέτερ Χάας είναι διευθυντής του Γερμανικού Κέντρου Ρευματολογίας Παιδιών και Νέων στο Γκάρμις-Παρτενκίρχεν της Βαυαρίας. Η ειδική κλινική εγκαινιάστηκε πριν από 60 χρόνια και είναι η μόνη στη Γερμανία. Οι ασθενείς της είναι αποκλειστικά νέοι άνθρωποι. Ρευματολόγοι, φυσιοθεραπευτές, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι και παιδαγωγοί συνεργάζονται για τις θεραπείες των ασθενών. Περίπου 40.000 παιδιά και νέοι στη Γερμανία πάσχουν από ρευματισμούς.

Δεν είναι σαφές πώς προκαλούνται οι ρευματισμοί. Η κληρονομικότητα παίζει ένα σημαντικό ρόλο, αλλά όχι τον κύριο. Κατά βάση ο ρευματισμός είναι μια αυτοάνοση ασθένεια. Ένας υγιής οργανισμός αναγνωρίζει τις ξένες προς αυτόν και επικίνδυνες ουσίες και τις καταπολεμά χωρίς να αυτοκαταστρέφεται. Στις αυτοάνοσες ασθένειες η άμυνα του οργανισμού «δουλεύει» περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται και επιτίθεται και σε ενδογενείς ιστούς. Στην περίπτωση του ρευματισμού αυτοί είναι οι αρθρώσεις.
«Αρχικά δημιουργείται μια φλεγμονή στην εσωτερική μεμβράνη της άρθρωσης, η οποία οδηγεί αργότερα στην καταστροφή του χόνδρου και τελικά του οστού και έτσι καταστρέφεται ολόκληρη η άρθρωση», εξηγεί ο Χάας στη Deutsche Welle.

Ο ρευματισμός μπορεί να εμφανιστεί σε πολύ νεαρή ηλικία και μπορεί να οδηγήσει μέχρι και στην τύφλωση εάν προσβάλει τα οπτικά νεύρα. Στην περίπτωση του Φάμπιο πέρασε αρκετός καιρός μέχρι οι γιατροί να διαγνώσουν το ρευματισμό. Από τότε έχουν περάσει δώδεκα χρόνια. Σήμερα είναι ο Φάμπιο είναι 15 ετών και περπατάει με πατερίτσες λόγω μιας ακόμη επέμβασης που έκανε πρόσφατα στο γόνατο. «Έχω ρευματισμούς στον ώμο, τα πόδια, τα χέρια, τη γνάθο και τη μέση.», λέει.

Οι επιπτώσεις στην ψυχολογία

Ο νεαρός μιλάει για τις επισκέψεις στο νοσοκομείο, τις ενέσεις και τις φυσιοθεραπείες όπως η συνομήλικοι του για ένα κοινό κρυολόγημα. Ήταν δύσκολο για τους συμμαθητές του να καταλάβουν τι συμβαίνει στον Φάμπιο και να συνάψουν σχέσεις μαζί του. Έτσι ο πατέρας του με τη βοήθεια μιας κοινωνικής λειτουργού κατάφερε να οργανώσει μια ημερίδα στην οποία ενημέρωσε τα παιδιά για την ασθένεια του γιού του.

Αντίθετα με το σχολείο, στην παιδιατρική κλινική οι ασθενείς συναντούν συνομήλικούς τους και μπορούν να μοιραστούν τα κοινά τους προβλήματα. Η συνάντηση αυτή συντελεί στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης. Εδώ οι νέοι δεν αισθάνονται απομονωμένοι. «Στην κλινική έχουμε έναν τεράστιο τοίχο αναρρίχησης. Όλοι ρωτάνε τι γυρεύει ένας τοίχος αναρρίχησης σε μια ρευματολογική κλινική», αναφέρει ο Χάας. Όμως για τα παιδιά είναι μια απίστευτη τόνωση του ηθικού τους, όταν μετά από δύο εβδομάδες θεραπείας καταφέρνουν να σκαρφαλώσουν σε ένα τοίχο έξι μέτρων.

Gudrun Heise / Αλεξάνδρα Κοσμά

Υπεύθ. Σύνταξης: Δήμητρα Κυρανούδη