Η Tagesspiegel σχολιάζει τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται στην Κύπρο, προκειμένου να συνδράμει με τον πλέον δυναμικό τρόπο στην ενεργειακή προμήθεια της ΕE «Η ΕE αντιμετωπίζει μια τριπλή πρόκληση: πρέπει να συμβιβάσει το βραχυπρόθεσμο πρόβλημα της ενεργειακής ασφάλειας με τον μακροπρόθεσμο στόχο της ενεργειακής μετάβασης, να στηρίξει τα δύο κράτη-μέλη της, την Ελλάδα και την Κύπρο, και ταυτοχρόνως να εξετάσει σε ποιο βαθμό μπορεί να επιτευχθεί η ένταξη της Τουρκίας στα περιφερειακά σχέδια ενεργειακής συνεργασίας». Δεδομένου ότι τα ισραηλινά και αιγυπτιακά κοιτάσματα φυσικού αερίου καλύπτουν μόλις το 3% των ρωσικών προμηθειών προς την ΕE, «τα ανεκμετάλλευτα αποθέματα στα ανοικτά των ακτών της Κύπρου, τα οποία σύμφωνα με διεθνείς εταιρείες ανέρχονται σε 600 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, θα μπορούσαν να καλύψουν τις ευρωπαϊκές ανάγκες». Ωστόσο, για να στραφεί η ευρωπαϊκή αγορά στα αποθέματα της Κύπρου, «καθίσταται απαραίτητη η κατασκευή ενός αγωγού που θα συνέδεε τα κυπριακά κοιτάσματα με τους αιγυπτιακούς τερματικούς σταθμούς υγροποιημένου φυσικού αερίου» ώστε από εκεί να φτάνουν στην Ευρώπη.

Την ίδια στιγμή «ο πλούτος σε ήλιο και άνεμο στην περιοχή δίνει την ελπίδα ότι η Ένωση θα μπορεί στο μέλλον να προμηθεύεται από εκεί επιπλέον πράσινη ηλεκτρική ενέργεια και υδρογόνο […] Παρ’ ότι η Κύπρος δεν δραστηριοποιείται στην παραγωγή υδρογόνου, διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στα σχέδια διασύνδεσης των λεκανών απορροής των ποταμών της Ευρώπης, της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, μέσω του αγωγού EuroAsia Interconnector, που θα συνδέσει την Κύπρο με το ελληνικό δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας […] Ωστόσο, για να μπορέσει η Κύπρος να εμπορεύεται πράσινη ενέργεια, πρέπει πρώτα να προωθήσει τη χρήση της, καθώς, παρ’ όλο που το νησί έχει την υψηλότερη συνεχή ηλιακή ακτινοβολία στην ΕΕ, βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις όσον αφορά το μερίδιο ανανεώσιμων πηγών στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας». Τέλος, το γερμανικό μέσο κρίνει πως «εδώ θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και οι συνέπειες του Κυπριακού προβλήματος και των ανεπίλυτων διενέξεων με την Τουρκία, οι οποίες επιβραδύνουν την πρόοδο του έργου. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να εξεταστεί πώς το υπό τουρκική κατοχή τμήμα του νησιού θα μπορούσε επίσης να επωφεληθεί από τη διασύνδεση του EuroAsia Interconnector».

Περιορισμένο το πλήγμα στη δημοτικότητα του Ερντογάν μετά τον σεισμό

Το περιοδικό Spiegel φιλοξενεί συνέντευξη του Όζερ Σέντσαρ, ιδρυτή και επικεφαλής της εταιρείας δημοσκοπήσεων Metropoll, με θέμα τις συνέπειες που επιφέρει στη δημοτικότητα του Ερντογάν ο σεισμός στην Τουρκία. Ο Σέντσαρ εξηγεί πως «το πόσους ψηφοφόρους θα χάσει το κυβερνών AKP εξαρτάται από την επιτυχία της επικοινωνιακής πολιτικής – είτε της κυβέρνησης είτε της αντιπολίτευσης και […] είναι πιθανότερο να κερδίσει ψηφοφόρους η κυβέρνηση, παρά η αντιπολίτευση» σχολιάζει ο Σέντσαρ. «Το 90% των μέσων ενημέρωσης ελέγχονται από την Άγκυρα και έχουν τη δύναμη να αμβλύνουν τις κατηγορίες κατά της κυβέρνησης. Πολλοί άνθρωποι δεν βλέπουν κανένα λάθος από τον πολιτικό ηγέτη που αγαπούν και στον οποίο είναι πιστοί και επιλέγουν να κατηγορήσουν άλλους, τους εργολάβους, τους δήμους, τους συμπολίτες τους. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση θα χάσει ψήφους. Αλλά ακόμη και ένας σεισμός δεν μπορεί να οδηγήσει έναν υποστηρικτή του ΑΚΡ στο αντιπολιτευόμενο CHP».

Ο Τούρκος δημοσκόπος θεωρεί επιπλέον πως «η αντιπολίτευση αντιδρά πολύ σκληρά απέναντι στην κυβέρνηση […] Το κοινό που θα έπρεπε να προσεγγίσει η αντιπολίτευση, δεν είναι οι ψηφοφόροι του AKP, αλλά οι μη πολιτικοποιημένοι και οι αναποφάσιστοι, επομένως άνθρωποι που δεν προσελκύονται από μία σκληρή, εμπρηστική ρητορική». Τέλος, η αναβολή των εκλογών φαντάζει απίθανη κατά τον Σέντσαρ: «Η κυβέρνηση διεξάγει ήδη από τον Ιούλιο του 2022 μια πολύ εκτεταμένη προεκλογική εκστρατεία, την οποία χρηματοδοτεί με δάνεια από το εξωτερικό. Θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να διατηρηθεί αυτή η χρηματοδότηση για μία εκλογική αναμέτρηση που θα αναβληθεί για το φθινόπωρο ή ακόμη αργότερα. Εν ολίγοις, δεν αναμένεται ο Ερντογάν να αναβάλει τις εκλογές - πιστεύει μάλιστα ότι μπορεί να κερδίσει παρά τον σεισμό».

Η διαχρονική ιστορία της νέας πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης

Αφιέρωμα στην Ελευσίνα, τη νέα πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, δημοσιεύει η Süddeutsche Zeitung. «Με μόλις 30.000 κατοίκους, η ελληνική πολιτιστική πρωτεύουσα είναι η μικρότερη που επιλέχθηκε ποτέ για το πρόγραμμα της ΕΕ, από τότε που αυτό επινοήθηκε, κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1980, από μια Ελληνίδα, την ηθοποιό και υπουργό Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη». Στα εγκαίνια της έκθεσης, στις αρχές του Φεβρουαρίου, «χιλιάδες άνθρωποι συνέρρευσαν στις αίθουσες και η θάλασσα έγινε η σκηνή για ένα μπαλέτο σκαφών. Εκεί, όπου το 480 π. Χ. μαινόταν η ναυμαχία της Σαλαμίνας, ίσως η σημαντικότερη της αρχαιότητας, καθοριστική για την εξέλιξη του ευρωπαϊκού πολιτισμού […] Αν και η αρχαία Ελευσίνα, ήταν κάποτε ένας από τους σημαντικότερους ιερούς τόπους, αργότερα απέκτησε κακή φήμη, επειδή οι Αθηναίοι πέταξαν εκεί ό,τι δεν ήθελαν μπροστά τους, όπως διυλιστήρια πετρελαίου, εργοστάσια όπλων και τσιμέντου, κατεστραμμένα γιγάντια πλοία. Μια επίγεια κόλαση, χωρίς λυτρωτικό μυστήριο».

Όταν έφτασαν στην Ελλάδα οι ξεριζωμένοι από τη Μικρά Ασία, πολλοί εγκαταστάθηκαν στην Ελευσίνα, «όπου τα εργοστάσια χρειάζονταν εργάτες. Αργότερα, η μικρή πόλη έγινε κέντρο εργατικών αγώνων και κινημάτων, αλλά και τόπος άνθησης της μουσικής και ιδίως του ρεμπέτικου.» Η SZ γράφει τέλος πως «σήμερα, τα απομεινάρια ενός τσιμεντοποιείου παραμένουν ως ένα παράξενο μνημείο. Σύντομα, μέσω του λιμένα της Ελευσίνας θα μεταφέρεται το υγροποιημένο αέριο και τα φορτηγά θα διασχίζουν το χωριό. Απέναντι στις επιπτώσεις του πολέμου και της ενεργειακής κρίσης, η τέχνη δεν τα βγάζει πέρα».

Γιώργος Πασσάς