Όλαφ Σολτς και Κιρ Στάρμερ συναντήθηκαν την Τετάρτη σε μια χρονική στιγμή, που μόνο ιδανική δεν θα την έλεγες και για τους δύο. Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας έφτασε στο Βερολίνο μια ημέρα μετά την ομιλία του στον «Κήπο των Ρόδων», στην πρωθυπουργική κατοικία στο Λονδίνο, εκεί που έκανε τα κορωνοπάρτι του ο Μπόρις Τζόνσον, για να προειδοποιήσει τους συμπατριώτες του ότι τα οικονομικά της χώρας μόνο ρόδινα δεν είναι. Ο αρχηγός των Εργατικών προεξόφλησε έναν οδυνηρό προϋπολογισμό, προσγειώνοντας απότομα όσους είχαν περιπέσει σε κατάσταση ευφορίας μετά τη σαρωτική του νίκη στις εκλογές το περασμένο καλοκαίρι.

Η ευθύνη στους Τόρις

Η δικαιολογία ότι η κυβέρνηση των συντηρητικών Τόρις άφησε πίσω μια τρύπα περίπου 22 δισεκατομμυρίων μπορεί να είναι βάσιμη, αλλά η υπομονή των Βρετανών έχει όρια και γενικώς δεν αρέσουν κυβερνήτες που ξεκινούν τη θητεία τους με δικαιολογίες.

Σε λανθασμένες αποφάσεις και αστοχίες μπορεί να ανατρέχουν και όσοι παρατηρούν τα σημερινά δομικά προβλήματα της Γερμανίας, αλλά ούτε αυτό μπορεί να επικαλείται ο καγκελάριος Σολτς για να δικαιολογεί τις δυσκολίες συντονισμού της κυβέρνησής του, που έναν χρόνο πριν από τις επόμενες εκλογές μοιάζει να έχει ρίξει λευκή πετσέτα, με ένα στέλεχος των κυβερνώντων Πρασίνων να φτάνει να την αποκαλεί «μεταβατική». Σαν να μην έφταναν οι άλλοι πονοκέφαλοι, λίγο πριν από τις εκλογές σε Θουριγγία και Σαξονία ήρθε η τρομοκρατική επίθεση στο Ζόλινγκεν για να δυναμιτίσει περισσότερο το κλίμα και να φουσκώσει επιπλέον τα πανιά της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία.

Η αισιοδοξία που εξέφραζε προ θερινών διακοπών ο Γερμανός σοσιαλδημοκράτης ότι το κακό κλίμα μπορεί να αναστραφεί, μοιάζει τώρα ακόμα περισσότερο με ευσεβή μεν, αλλά απολύτως αστήρικτο πόθο.

Μέλη της ίδιας οικογένειας

Σολτς και Στάρμερ γνωρίζονται από παλιά και ίσως να αναπόλησαν για λίγο περασμένες καλύτερες ημέρες. Ίσως να νοστάλγησαν την προ Brexit εποχή, τότε που στο πρόσωπο της Βρετανίας η Γερμανία έβρισκε μια χώρα που πίστευε περισσότερο στο ελεύθερο εμπόριο και αποτελούσε αντίβαρο στις ονειροπολήσεις και τα μεγαλεπήβολα σχέδια των Γάλλων. Στον γερμανικό Τύπο διαβάζει κανείς συχνά το πόσο έχουν λείψει οι Βρετανοί στους Γερμανούς μέσα στην ΕΕ, από τότε που επέλεξαν έναν δικό τους μοναχικό δρόμο.

Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας είχε ωστόσο δεσμευτεί ότι θέλει να ξαναφέρει το νησί πιο κοντά στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Από πού αλλού θα μπορούσε να αρχίσει αυτή την προσπάθεια, παρά από την ισχυρότερη χώρα της Ευρώπης; Βοηθάει σίγουρα και το γεγονός ότι οι δύο πολιτικοί είναι μέλη της ίδιας (πρώην;) μεγάλης πολιτικής οικογένειας. Ο Στάρμερ ήρθε στο Βερολίνο σχεδόν αμέσως μετά την εκλογή του, όταν ο προκάτοχός του Ρίσι Σούνακ είχε κάνει 18 μήνες να φανεί. Ο καγκελάριος διαβεβαίωσε ότι το «απλωμένο χέρι» για συνεργασία η Γερμανία είναι πρόθυμη να το πιάσει.

Κοινά προβλήματα

Παρά το «διαζύγιο», τα προβλήματα παραμένουν κοινά και αυτό καταγράφηκε στις συζητήσεις. Δεν είναι μόνο οι ομοιότητες περιστατικών, όπως του Σάουθπορτ και του Ζόλινγκεν, που δείχνουν κοινωνίες σε αναβρασμό. Είναι συνολικά τα αδιέξοδα στις πολιτικές για το μεταναστευτικό. Είναι οι δυσοίωνες προβλέψεις για οριακή μεγέθυνση των οικονομιών των δύο χωρών. Ο βραχνάς του πολέμου στην Ουκρανία, που κοστίζει και στους δύο πολλά δισεκατομμύρια και θα ήθελαν κάποια στιγμή να δουν κάποιο φως μέσα στο θανατερό σκοτάδι. Είναι προφανώς η κοινή αγωνία για το ενδεχόμενο μιας νίκης του Ντόναλντ Τραμπ τον Νοέμβριο. Ο πολιτικός ρεαλισμός υπαγορεύει σχεδόν ως μονόδρομο την ανάγκη για μια «νέα αρχή» στη σχέση για την οποία έκανε αρκετές φορές λόγο ο Κιρ Στάρμερ.