Πέρασαν ακριβώς 14 ημέρες από την παραίτηση Τζόνσον μέχρι να φτάσουμε στο σήμερα. Το διάστημα αυτό αποδείχτηκε μια τρελή κούρσα διαδοχής των επίδοξων Συντηρητικών βουλευτών με τους εκπροσώπους του κόμματος να καταλήγουν στους δυο επικρατέστερους για την θέση της ηγεσίας του κόμματος και επομένως της πρωθυπουργίας της χώρας.

Οι 358 Συντηρητικοί βουλευτές ανέδειξαν χθες με 137 ψήφους ως πρώτο υποψήφιο τον πρώην υπουργό Οικονομικών Ρίσι Σούνακ και με 113 ψήφους στη δεύτερη και τελική θέση την υπουργό Εξωτερικών Λιζ Τρας. Και είναι αλήθεια πως ο Σούνακ από την αρχή κατείχε την πρωτιά στις προτιμήσεις των Συντηρητικών βουλευτών ενώ η Λιζ Τρας μέχρι και την τελευταία στιγμή βρισκόταν στην τρίτη θέση.

Όμως τώρα ξεκινά η πραγματική μάχη μεταξύ των δυο καθώς φεύγουν από τα χέρια των βουλευτών και αφήνονται στη μοίρα των 160.000 μελών του Συντηρητικού κόμματος.

Και παρά την αύρα καλοκαιρινών διακοπών που έδωσε ο παραιτηθείς πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον στο τέλος του λόγου του με το απροσδόκητο «Hasta la vista, baby» οι δυο φιναλίστ έχουν δρόμο μπροστά τους και αποχαιρετούν τις διακοπές.

Ενδεικτικό ότι ήδη στις 25 Ιουλίου έχει προγραμματιστεί το τηλεοπτικό ντιμπέιτ μεταξύ των δυο στο BBC, ενώ από τις 28 Ιουλίου μέχρι και τις 31 Αυγούστου θα πραγματοποιήσουν προεκλογική περιοδεία σε 12 πόλεις του Ηνωμένου Βασιλείου ώστε να πείσουν το Συντηρητικό κοινό. Από τις 5 Αυγούστου μέχρι της 2 Σεπτεμβρίου τα Συντηρητικά μέλη θα μπορούν να ψηφίσουν ηλεκτρονικά ή μέσω ταχυδρομείου τον αγαπημένο τους υποψήφιο ώστε στις 5 Σεπτεμβρίου να μάθουμε όλοι ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της χώρας και στις 6 να εγκατασταθεί στο Number 10.

Προτιμότερη η Τρας στα μέλη των Συντηρητικών

Μέχρι στιγμής ένα είναι γνωστό, ότι η Τρας είναι πιο αγαπητή ανάμεσα στα μέλη των Συντηρρητικών. Ίσως αυτό επειδή υπόσχεται μείωση των φόρων, κάτι που ζητούσαν επανειλημμένως από τον Μπόρις Τζόνσον οι εκλεγμένοι Τόρις και είναι στην ευρύτερη φιλοσοφία του κόμματος.

Όμως ο Σούνακ δεν φαίνεται πως θα πέσει αμαχητί. Γράφοντας σήμερα στη Daily Telegraph μέσα σε δυο προτάσεις αυτοαποκαλέστηκε «Θατσερικός» ενώ και τις αξίες του τις παρουσίασε ως τέτοιες. Η κίνηση δεν ήταν τυχαία. Σίγουρα μπορεί οι πεποιθήσεις του να είναι τέτοιες όμως παράλληλα είναι γνωστό πόσο αγαπητή και ορόσημο για το κόμμα ήταν η Θάτσερ.

Ακόμα ο Σούνακ ίσως προσπαθήσει να καρπωθεί το Brexit. Εκείνος το 2016 είχε ψηφίσει υπέρ, ενώ η αντίπαλός του Λιζ Τρας είχε ταχθεί κατά. Επισημαίνεται ότι τότε, το 76% των μελών του κόμματος είχαν ψηφίσει υπέρ του Brexit, στάση που κρατούν μέχρι σήμερα.

Και κάπου εδώ μπαίνει η μαχόμενη Τρας. Σήμερα η ίδια, διεκδικώντας έντονα τη θέση της, δήλωσε ότι «ήταν λάθος που υπερασπίστηκα την παραμονή μας στην ΕΕ» προσθέτοντας ότι «δεν έγινε κάτι το καταστροφικό τελικά από την απομάκρυνσή μας».

Η σκληρή πραγματικότητα της αύξησης του πληθωρισμού

Γράφοντας σήμερα στη Daily Mail ίσως κέρδισε επιπλέον έδαφος λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «είμαι η υποψήφια που θα κόψει φόρους, που θα βοηθήσει τις πιεσμένες οικογένειες αντιστρέφοντας την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών του Απριλίου και καταργώντας την εισφορά για την πράσινη ενέργεια στους λογαριασμούς».

Με αυτή τη δήλωση, έκανε ξεκάθαρες αιχμές προς τις αποφάσεις του αντιπάλου της Ρίσι Σούνακ καθώς εκείνος ήταν τότε στη θέση του υπουργού Οικονομικών.

Όμως η αλήθεια είναι πως κανείς από τους δυο δεν μπορεί να αποφύγει τη δύσκολη αλήθεια. Μόλις σήμερα έγινε γνωστό πως το κόστος δανεισμού για την χώρα αυξήθηκε σε επίπεδα ρεκόρ, εξαιτίας του αυξανόμενου πληθωρισμού, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολο το έργο των αποφάσεων του επόμενου πρωθυπουργού και κατ΄επέκταση της επιστροφής στην κανονικότητα για τους Βρετανούς.

Κοινός τόπος και για τους δυο, με το βλέμμα όχι μόνο της «περιορισμένης» πρωθυπουργίας αλλά των εθνικών εκλογών του 2024, να έχουν μια πιο ειλικρινή παρουσία σε σχέση με τον προκάτοχό τους Μπόρις Τζόνσον ώστε το κόμμα να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των Βρετανών ψηφοφόρων.

Μένει να δούμε λοιπόν πως θα εξελιχθούν τα πράγματα για τους δυο επίδοξους ηγέτες καθώς το διάστημα έξι εβδομάδων της κούρσας διαδοχής είναι αρκετά μεγάλο ώστε να αλλάξουν πολλά.

Ζωή Κατζαγιαννάκη, Λονδίνο