Dunk-e Deutschland. Για πρώτη φορά στην ιστορία της η Εθνική Ομάδα Μπάσκετ της Γερμανίας αναδεικνύεται παγκόσμια πρωταθλήτρια, κερδίζοντας στον τελικό (μετά από έναν συναρπαστικό ημιτελικό απέναντι στις ΗΠΑ) και τη Σερβία με σκορ 83-77. Με εκπληκτική άμυνα, με πολλές λύσεις στην επίθεση, η Γερμανία εμφανίστηκε στο παρκέ ως η «καλύτερη Σερβία» και επικράτησε δίκαια στον πρώτο ευρωπαϊκό τελικό Μουντομπάσκετ μετά από 17 χρόνια.

Είναι εντυπωσιακό ότι οι Γερμανοί δεν φάνηκαν ιδιαίτεροι κουρασμένοι μετά την υπερπροσπάθεια στον ημιτελικό με τις ΗΠΑ, αν εξαιρέσουμε την αφλογιστία του κλασικού σουτέρ Άντυ Ομπστ. Όμως ο φυσικός ηγέτης της ομάδας Ντένις Σρέντερ πήρε το παιχνίδι επάνω του πετυχαίνοντας κρίσιμα καλάθια (ακόμη και σε θέση φόργουορντ μετά από ασίστ του Τάις), ενώ το ίδιο έκανε ο Φραντς Βάγκνερ των Ορλάντο Μάτζικ. Πολύτιμες λύσεις σε κρίσιμες φάσεις έδωσε και ο βετεράνος της Νατσιονάλμανσαφτ και της Ευρωλίγκα Γιαν Βόιγκτμαν.

Οι Σέρβοι προσπάθησαν για το καλύτερο, αλλά δεν είχαν το απαραίτητο βάθος στον πάγκο και επιπλέον πλήρωσαν ακριβά το «μπλακάουτ» που είχαν στην τρίτη περίοδο, δίνοντας το δικαίωμα στους Γερμανούς να προηγηθούν με διψήφια διαφορά. Πιο πολύτιμος παίκτης του τελικού αναδείχθηκε ο «νεαρός» Φραντς Βάγκνερ, αλλά MVP της διοργάνωσης είναι, ποιος άλλος; Ο Ντένις Σρέντερ.

Τρελοί πανηγυρισμοί, πρόσκληση στην καγκελαρία

Μετά το παιχνίδι οι παίκτες πανηγύριζαν έξαλλα. «Είναι απίστευτο» έλεγε ο Ντένις Σρέντερ. «Κερδίσαμε τις πιο ισχυρές ομάδες στον κόσμο, τώρα θα το γιορτάσουμε για τα καλά». Παράλληλα όμως, ο παίκτης των Τορόντο Ράπτορς βρήκε την ευκαιρία να ξεσπάσει, μετά την αμφισβήτηση των τελευταίων ετών: «Είμαι 10 χρόνια σε αυτή την ομάδα, πέρσι πήραμε χάλκινο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και φέτος χρυσό στο Παγκόσμιο. Δεν θέλω να ακούσω τίποτα άλλο για το όνομά μου, απαιτώ σεβασμό».

Κορυφαίο το σχόλιο του Γιαν Βόιγκτμαν, του «τζόκερ» της Γερμανίας που μάλλον δεν είχαν υπολογίσει οι Σέρβοι: «Κρίμα που τελείωσε τόσο νωρίς αυτή η διοργάνωση...»

«Παγκόσμιοι πρωταθλητές: Ασύλληπτο! Τί ομάδα είναι αυτή!» αναφωνεί στο X (πρώην Twitter) o θρυλικός Ντιρκ Νοβίτσκι. «Αρχίζει μία νέα εποχή για το γερμανικό μπάσκετ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 θα είμαστε ένα από τα φαβορί», λέει στο τηλεοπτικό δίκτυο ZDF o Ρόμπιν Μπέντσινγκ, παλαίμαχος της Νατσιονάλμανσαφτ.

Από τους πρώτους που έστειλαν συγχαρητήρια ήταν ο Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Γερμανίας Φρανκ Βάλτερ Στάινμαιερ («Καταπληκτική απόδοση, είμαστε ασύλληπτα υπερήφανοι για σας») και ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς («Ήταν ένα θεαματικό και ιστορικό επίτευγμα. Τα συγχαρητήριά μου για τον κόουτς Γκόρνοτν Χέρμπερτ και όλη την ομάδα. Ολόκληρη η Γερμανία σας συγχαίρει και πανηγυρίζει. Θα χαρώ πολύ να υποδεχθώ σε πρώτη ευκαιρία την καγκελαρία την ομάδα και το προπονητικό επιτελείο»).

Γκόρντον Χέρμπερτ, ένας μεγάλος προπονητής

Δικαίως ο σχολιαστής του ZDF ανέφερε ότι «αρχιτέκτονας» του θριάμβου είναι ο Καναδός προπονητής Γκόρντον Χέρμπερτ. Με «παραστάσεις» από όλον τον κόσμο και έχοντας κατακτήσει τη μπασκετική Μπουντεσλίγκα με τους Skyliners της Φρανκφούρτης, συμπληρώνει πλέον 12 χρόνια στη Γερμανία. Δημιούργησe μία «ομάδα» με όλη τη σημασία της λέξης.

Ξεχωριστή θεωρείται η ικανότητά του να βάζει τον εαυτό του σε δεύτερη μοίρα, να ανέχεται ακόμη και συναισθηματικές εκρήξεις στον πάγκο (αξέχαστος ο «καυγάς» Σρέντερ-Τάις σε τάιμ-άουτ στον ημιτελικό με τις ΗΠΑ), αρκεί όλα αυτά να μην υπονομεύουν τη συνοχή της ομάδας. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν έχει πρόβλημα να στείλει στο σπίτι του ακόμη και έναν πρωταγωνιστή, όπως έκανε πριν το Μουντομπάσκετ με τον Μαξιμίλιαν Κλέμπερ.

Αριστοτεχνικό ήταν στον τελικό το κοουτσάρισμα του Γκόρντον, ο οποίος δύο φορές ανέκοψε τον ...οίστρο των Σέρβων με τάιμ-άουτ και με τις κατάλληλες αλλαγές: Πρώτα στην αρχή της δεύτερης περιόδου, όταν η μπασκετική ιδιοφυία του Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς έφερε τη Σερβία για πρώτη φορά τέσσερις πόντους μπροστά. Αλλά και στην τέταρτη περιόδο, όταν η μισή Νατσιονάλμανσαφτ άρχισε να κουράζεται, με τους Σέρβους να μειώνουν τη διαφορά.

Σημειωτέον ότι παλαιότερα ο Γκόρντον Χέρμπερτ είχε περάσει και από τον πάγκο του Άρη Θεσσαλονίκης. Δυστυχώς δεν άντεξε ή δεν τον άντεξαν πάνω από έναν χρόνο. Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία...