Ο πρόεδρος Μακρόν έχει αποδείξει από την αρχή κιόλας της πρώτης του θητείας ότι συχνά βάζει μπροστά την επικοινωνία, ελπίζοντας έτσι να αποστρέψει τα βλέμματα από την ουσία. Μπορεί η Γαλλία σχεδόν πέντε μήνες μετά τις εκλογές, στις αρχές Ιουλίου, να μην έχει στην ουσία κυβέρνηση, αλλά για τον Γάλλο πρόεδρο αυτό δεν δείχνει να έχει και πολύ μεγάλη σημασία.

Πρώτα ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, που θεώρησε ότι του δίνουν το δικαίωμα να «παγώσει» τις πολιτικές διεργασίες, μετά η κρισιμότητα του πολέμου στην Ουκρανία, που απορροφούσε την ενεργητικότητά του και τροφοδοτούσε με πολεμικά σχέδια και προτάσεις την φαντασία του.

Η δυσαρέσκεια απέναντι στο πρόσωπό του έδειχνε να ανεβαίνει μέρα με την ημέρα, αλλά ο ίδιος δεν έμοιαζε να νοιάζεται. Στο τέλος διόρισε τον Μισέλ Μπαρνιέ πρωθυπουργό μιας κυβέρνησης, που, όσο ελαστικά κριτήρια και να εφαρμόσει κανείς, δε μπορεί να την αντιστοιχίσει με την ετυμηγορία των εκλογέων.

Ο Μακρόν και το εθνικό σύμβολο 

Την Παρασκευή ο Γάλλος πρόεδρος αποφάσισε ότι θα χρειαστεί και πάλι τη δύναμη της εικόνας για να στρέψει το ενδιαφέρον μακριά από το γεγονός ότι τα πενταετή ομόλογα της Γαλλίας διακινούνται πλέον με επιτόκιο 2,7%, δηλαδή υψηλότερο ακόμα και από εκείνο της Ελλάδας. Οι αγορές, σταθερά και επώδυνα, αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους από τη γαλλική πολιτική και οικονομία.

Ο Μακρόν επέλεξε να φωτογραφηθεί στον Καθεδρικό της Παναγίας των Παρισίων και να εκφράσει το δέος του για το μεγαλείο του, μια εβδομάδα έτσι κι αλλιώς πριν από τα επίσημα εγκαίνια μετά την επισκευή και αποκατάστασή του, όπου φυσικά και πάλι θα βρεθεί στην… πρώτη γραμμή απέναντι στις κάμερες. Ένα εθνικό σύμβολο καλείται να λειτουργήσει ως σωσίβιο για μια εξουσία, που μοιάζει βουτηγμένη ως το λαιμό στα δικά της αδιέξοδα.

Ακριβά μου ομόλογα

Ο χαμογελαστός πρόεδρος δεν ταιριάζει βεβαίως και τόσο με την κατάσταση της κυβέρνησης, που ο ίδιος συνέθεσε και η οποία ίσως πριν από τα Χριστούγεννα να βιώσει το πρόωρο τέλος της. Ο λόγος είναι φυσικά ότι αφενός δεν έχει πλειοψηφία, αφετέρου έχει καταθέσει έναν προϋπολογισμό, που βρίσκει απέναντί του όχι μόνο τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και την πλειοψηφία της γαλλικής κοινωνίας. Σε δημοσκόπηση αυτής της εβδομάδας το 67% των Γάλλων βρίσκει κακό τον προϋπολογισμό και το 53% δηλώνει ότι επιθυμεί την πτώση της κυβέρνησης.

Ο Μισέλ Μπαρνιέ  γνωρίζοντας ότι δεν έχει την πλειοψηφία φαίνεται ότι θα επιχειρήσει να περάσει αυτό το σχέδιο περικοπών ύψους 60 δισεκατομμυρίων με προεδρικό διάταγμα και χωρίς κοινοβουλευτική έγκριση μέχρι το αργότερο στις 18 Δεκεμβρίου. Θα δώσει έτσι στην ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν μια καλή αφορμή για να καταθέσει πρόταση μομφής ή να υπερψηφίσει την ανάλογη πρόταση, που θα καταθέσει το «Νέο Λαϊκό Μέτωπο» της Αριστεράς.

Λεπέν και Μελανσόν ακονίζουν τα βέλη τους

Η ακροδεξιά πολιτικός είχε αποφύγει να κάνει κάτι τέτοιο μέχρι τώρα, αλλά η άσκηση ποινικών διώξεων εναντίον της ερμηνεύθηκε από την ίδια ως κήρυξη πολέμου. Τώρα δηλώνει ότι μέτρα, όπως η αύξηση της τιμής του ρεύματος, ο επανυπολογισμός των συντάξεων και η κατάργηση της επιδότησης ορισμένων φαρμάκων δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτά με κανέναν τρόπο. Ο εκπρόσωπος του κόμματός της, του «Εθνικού Συναγερμού», για ζητήματα οικονομίας δήλωσε τώρα ότι το κόμμα θα στηρίξει την πρόταση μομφής, προκαλώντας, όπως φαίνεται, πανικό όχι μόνο στην ίδια την κυβέρνηση, αλλά και στις αγορές που προετοιμάζονται για τα χειρότερα.

Αυτός που τρίβει τα χέρια του προκαταβολικά είναι ο Ζαν Λυκ Μελανσόν, ο οποίος έχει βάλει ως στόχο του εξαρχής να οδηγήσει την κυβέρνηση σε πτώση. Μελανσόν και Λεπέν εκτιμούν ότι από την στιγμή που το Σύνταγμα δεν επιτρέπει τη διεξαγωγή εκλογών πριν από το 2026, τότε ο Μακρόν οφείλει να παραιτηθεί και να προκηρύξει νέες προεδρικές εκλογές.

Αυτό είναι βεβαίως ένα ακραίο σενάριο, το οποίο όλοι εκτιμούν ότι θα επιφέρει πρόσθετες αναταράξεις σε ολόκληρη την Ευρώπη και ίσως απρόβλεπτες αλυσιδωτές αντιδράσεις εντός της Ευρωζώνης, την ώρα που και η γερμανική κυβέρνηση «εξέπνευσε» πρόωρα και η γερμανική οικονομία «βαριανασαίνει».

Ο σωτήρας Ολάντ;

Για τον Μισέλ Μπαρνιέ η ελπίδα διάσωσης βρίσκεται στις μετριοπαθείς δυνάμεις του «Νέου Λαϊκού Μετώπου» (Αριστερά και Κεντροαριστερά) και ειδικά στους 66 βουλευτές των Σοσιαλιστών. Ουσιαστικά τους ζήτησε να αποστασιοποιηθούν από τη γραμμή Μελανσόν και να μην υπερψηφίσουν μια πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησής του. Ένας από αυτούς, που δείχνει να μην επιθυμεί την είσοδο της χώρας σε τέτοια απάτητα μονοπάτια είναι και ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας και τώρα απλός βουλευτής των Σοσιαλιστών, Φρανσουά Ολάντ. Αφού διαφώνησε με σενάρια νέων εκλογών κάλεσε τον Μακρόν να προχωρήσει στην αντικατάσταση αυτής της κυβέρνησης από μια άλλη, η οποία θα έχει κοινοβουλευτική στήριξη.

Ο Ολάντ κατηγορεί τον Μελανσόν ότι βάζει την δική του προσωπική φιλοδοξία πάνω από το συμφέρον της χώρας. Δεν είναι όμως σίγουρο ότι την άποψή του συμμερίζονται και οι υπόλοιποι βουλευτές των Σοσιαλιστών. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για το σχηματισμό κυβέρνησης ο Μακρόν είχε επιχειρήσει να προσελκύσει τους Σοσιαλιστές και να σπάσει το Μέτωπο, αλλά χωρίς επιτυχία.

Μπορεί να τα καταφέρει τώρα, επικαλούμενος τον κίνδυνο ακυβερνησίας και πολιτικού χάους; Και αν τελικά επιστρατεύσει τέτοια επιχειρήματα πώς θα μπορέσει να τα ταιριάξει με την εικόνα του ανέμελου ηγέτη, που έχει τον χρόνο να ξεναγείται και να φωτογραφίζεται στα πιο σημαντικά αξιοθέατα της γαλλικής πρωτεύουσας;