«Στις 20 Ιουνίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων. Ποτέ η συγκυρία δεν ήταν τόσο ταιριαστή: Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, τόσοι πολλοί άνθρωποι βρίσκονται στον δρόμο αναζητώντας καταφύγιο» αναφέρει σε εκτενές ρεπορτάζ της η Tageszeitung του Βερολίνου, η οποία σημειώνει: «Πόσο δραματική είναι η σημερινή κατάσταση στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, το δείχνουν μόνο οι αναφορές των ΜΜΕ τις τελευταίες εβδομάδες: επικίνδυνες προσφυγικές διαδρομές στη Μεσόγειο, υπερπλήρη προσφυγικά κέντρα στην Ελλάδα, διαφυγή μέσω συνοριακών περασμάτων, παράνομες επαναπροωθήσεις στη Μελίγια, ισπανικό θύλακα στη Βόρεια Αφρική».

Το εκτενές ρεπορτάζ για την εικόνα της προσφυγικής κρίσης σήμερα και τον τρόπο διαχείρισής της από την Ευρώπη, σημειώνει μεταξύ άλλων αναφορικά με την Ελλάδα: «Το ότι τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα δεν γίνονται σεβαστά στα υπερπλήρη προσφυγικά κέντρα στην Ελλάδα, επιβεβαίωσε μέχρι και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Ωστόσο δεν γίνονται πολλά: Η Μόρια, το διαβόητο προσφυγικό κέντρο της Λέσβου, στο οποίο διέμεναν ενίοτε εως και 20.000 άνθρωποι (ενώ η χωρητικότητά του ήταν για 2.800 ανθρώπους) καταστράφηκε μετά την περσινή πυρκαγιά. Στο κοντινό Καρά Τεπέ οι υπόλοιποι πρόσφυγες ζουν υπό παρόμοιες επισφαλείς συνθήκες.Συνολικά μόνο στα ελληνικά νησιά δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι περιμένουν να βελτιωθεί η κατάσταση.» Η ΤΑΖ αναφέρεται και στη Γερμανία, όπου 250 δήμοι και κοινότητες δήλωσαν έτοιμοι να δεχθούν πρόσφυγες από τα ελληνικά νησιά, αίτημα το οποίο αρνήθηκε ο υπ. Εσωτερικών Χ. Ζεεχόφερ.

«Κέρδος μόνο για τη βιομηχανία άμυνας και ασφάλειας»

Όσο για την ΕΕ «θεωρεί ότι πρόκειται πρωτίστως για ένα ζήτημα ασφάλειας. Μια κατάσταση win-win φαίνεται να υπάρχει μόνο για τη βιομηχανία άμυνας και ασφάλειας. Από το 2016 πάνω από 3 δις ευρώ επενδύθηκαν στην έρευνα για νέες τεχνολογίες παρακολούθησης (…) Πολλά από όλα όσα παράγει ήδη η στρατιωτική βιομηχανία θα διατεθούν από την πλούσια Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Προστασίας των Συνόρων, την Frontex, για το συνοριακό τείχος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, μήκους άνω των 100 χλμ. -πχ. κάμερες θερμικής απεικόνισης ή ηχητικά κανόνια.Από την άλλη πλευρά τη διάσωση ανθρώπων στη Μεσόγειο αναλαμβάνουν στο μεταξύ ακτιβιστές από την κοινωνία των πολιτών, όταν δεν βρίσκουν στη δράση τους συστηματικά εμπόδια από τις επίσημες αρχές».

Από τον Ανδρέα Παπανδρέου στον Κυριάκο Μητσοτάκη

Στο νέο εργασιακό νομοσχέδιο που ενέκρινε η Ολομέλεια του ελληνικού κοινοβουλίου αλλά και στις απεργιακές κινητοποιήσεις που προηγήθηκαν αναφέρεται δημοσίευμα της Frankfurter Allgemeine Zeitung, το οποίο παρατηρεί: «Iδιαίτερα αμφιλεγόμενη είναι μια νέα διάταξη για το ωράριο εργασίας. Μελλοντικά εργοδότες θα μπορούν να απαιτούν έως και δέκα ώρες εργασίας προσφέροντας άδεια τις επόμενες μέρες, χωρίς έτσι να χρειάζεται να πληρώσουν ακριβά τις υπερωρίες. Γι αυτό ωστόσο απαιτείται εταιρική συμφωνία (…) Ταυτόχρονα σύμφωνα με τη νέα μεταρρύθμιση θα είναι πιο δύσκολο για μειοψηφίες και αντιτιθέμενα συνδικάτα να καλέσουν σε απεργία».

Όπως παρατηρεί το ρεπορτάζ: «Το ισχύον εργατικό δίκαιο στην Ελλάδα προέρχεται από την περίοδο μετά την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών (1967-1974), κατά την οποία ενισχύθηκαν τα δικαιώματα των συνδικαλιστών και αποδυναμώθηκε η εξουσία του κράτους ως αντίδραση απέναντι στο παρελθόν. Κυρίως ο αριστερός λαϊκιστής ηγέτης Ανδρέας Παπανδρέου (πρωθυπουργός από το 1981 ως το 1989 και από το 1993 ως το 1996) υποχώρησε στις προσπάθειες συνδικάτων να διεκδικήσoυν εξουσία, θέτοντας έτσι τα θεμέλια για μετέπειτα ανεπιθύμητες εξελίξεις. Τώρα ο φιλελεύθερος-συντηρητικός πρωθυπουργός Μητσοτάκης, ο οποίος εξελέγη το 2019 με απόλυτη πλειοψηφία, θέλει να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες που έχει για να κάνει ξανά την Ελλάδα ανταγωνιστική. Ωστόσο από το ξέσπασμα της κρίσης του 2009 στον ιδιωτικό τομέα έγιναν ελάχιστες απεργίες».

Δήμητρα Κυρανούδη