Η Κίνα επεκτείνεται, διευρύνει τις εμπορικές και διπλωματικές της σχέσεις και ισχυροποιείται ολοένα και περισσότερο γεωπολιτικά. Τώρα η Δύση επιδιώκει να απαντήσει με τη δημιουργία του διαδρόμου IMEC (India - Middle East - Europe Economic Corridor).

«Εδώ και χρόνια οι ΗΠΑ και η Ευρώπη προσπαθούν, με μέτρια επιτυχία, να περιορίσουν τις κινεζικές επεκτατικές φιλοδοξίες στο πλαίσιο του σχεδίου του Δρόμου του Μεταξιού», γράφει η Süddeutsche Zeitung, εξηγώντας ακόμη πως «κινεζικές κρατικές επιχειρήσεις απέκτησαν στοχευμένες συμμετοχές σε στρατηγικής σημασίας εγκαταστάσεις υποδομής της Δυτικής Ευρώπης, ιδίως σε λιμάνια. Σε περίπτωση κρίσης, όπως μια εισβολή της Κίνας στην Ταϊβάν, το Πεκίνο θα μπορούσε απλώς να κλείσει τους δρόμους μεταφοράς για να αποτρέψει τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς από το να επιβάλουν πολύ σκληρές κυρώσεις.

[…] Το σχέδιο για τον διάδρομο προβλέπει την κατασκευή σιδηροδρομικής και ναυτιλιακής γραμμής που θα ξεκινάει από την Ινδία και μέσω των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας και του Ισραήλ, θα φτάνει μέχρι την Ελλάδα.

Κατά μήκος της διαδρομής, οι χώρες-εταίροι θέλουν να τοποθετήσουν αγωγούς μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και δεδομένων, καθώς και πράσινου υδρογόνου. Στόχος είναι η επέκταση του εμπορίου, η διασφάλιση του εφοδιασμού με τρόφιμα, η μείωση του κόστους και η δημιουργία σταθερών περιφερειακών αλυσίδων εφοδιασμού και νέων θέσεων εργασίας. Σύμφωνα με την κοινή δήλωση προθέσεων, ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης θα εκπονηθεί εντός δύο μηνών, που θα καθορίζει το μερίδιο κόστους που αναλογεί σε κάθε εταίρο».

Παρά τις σχετικές προσπάθειες του παρελθόντος δεν κατέστη εφικτό να ανακοπεί η προέλαση της Κίνας. «Όμως αυτό πρόκειται να αλλάξει με τον IMEC». Σημείο-κλειδί είναι η συμμετοχή της Ινδίας: «πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες και ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες στον κόσμο, […] η κυβέρνηση της οποίας απεύχεται να παραμείνει η Κίνα ο κυρίαρχος παράγοντας στην Ασία», όπως, εξηγεί ο Χόλγκερ Γκεργκ, επικεφαλής του τμήματος εμπορίου στο Ινστιτούτο του Κιέλου για την Παγκόσμια Οικονομία (IfW).

Θα γίνει η Αθήνα πόλη τουριστών και Airbnb;

Ο γερμανικός Τύπος αναφέρεται εκ νέου στα ακραία καιρικά φαινόμενα που έπληξαν την Ελλάδα κατά τους περασμένους μήνες. Σε συνέντευξή του στο σημερινό φύλλο της SZ ο μετεωρολόγος Κωνσταντίνος Λαγουβάρδος εξηγεί πως, συγκριτικά με τις καταστροφικές πυρκαγιές και πλημμύρες, «το φαινόμενο από το οποίο θα υποφέρουν οι άνθρωποι στο μέλλον είναι η ζέστη». Το σημαντικότερο απ’ όλα «είναι η προσαρμογή», μέσω της άμεσης λήψης μέτρων που θα προστατεύσουν τους ανθρώπους και θα μπορέσουν να σώσουν ζωές.

Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες τα επίπεδα που φτάνει ο υδράργυρος ιδίως στην Αθήνα είναι ανυπόφορα. Όπως αναφέρει η εφημερίδα του Μονάχου, για την πρωτεύουσα υπάρχει πλέον «μια εφαρμογή που σας λέει πώς να φτάσετε στον προορισμό σας με τον πιο υποφερτό τρόπο, κάτι σαν τους Χάρτες Google σε παραλλαγή για την υπερθέρμανση του πλανήτη […] Έτσι, μόλις εισαγάγετε τη διεύθυνση προορισμού, η εφαρμογή επιλέγει τη συντομότερη διαδρομή - και την πιο δροσερή».

Στο ίδιο δημοσίευμα φιλοξενείται και συνέντευξη του Βασίλη Αξιώτη, αντιδημάρχου Αθηναίων και αρμοδίου για τις αστικές υποδομές και το σχέδιο πόλεως. «Ο μεγάλος φόβος του είναι το ενδεχόμενο να μετατραπεί η Αθήνα σε μια πόλη μόνο για τουρίστες. Πρώτον, επειδή η πόλη θα είναι πολύ ζεστή για να ζήσει κανείς εκεί το καλοκαίρι και δεύτερον, λόγω των Airbnb. Τα ενοίκια αυξάνονται στην Αθήνα, αυξάνονται πιο γρήγορα από τους μισθούς […] και οι τουρίστες παίρνουν τα διαμερίσματα που δεν μπορούν πλέον να χρηματοδοτήσουν οι Έλληνες». Έτσι, προκύπτει «το εφιαλτικό σενάριο μιας πόλης εγκαταλελειμμένης από τους κατοίκους της, πολύ ζεστής, πολύ ακριβής, τουλάχιστον για όσους δεν θα έχουν κλιματισμό στο σπίτι».

Αποσκοπώντας στην αντιμετώπιση των δυσμενών καιρικών συνθηκών, «η Αθήνα διαθέτει πλέον ένα σύστημα προειδοποίησης για τους καύσωνες». Την ίδια στιγμή, λαμβάνονται κι άλλα μέτρα για την πόλη, διαμορφώνονται «ειδικοί χώροι ως "στάσεις δροσιάς”, όπου υπάρχει δωρεάν κλιματισμός» και ο Δήμος φυτεύει «νέους χώρους πρασίνου μέσα στην τσιμεντένια ζούγκλα της Αθήνας, τα λεγόμενα "πάρκα τσέπης". Αν υπάρχει κάτι που βοηθάει την πόλη, λέει ο Βασίλης Αξιώτης, είναι να φυτέψουμε όσο το δυνατόν περισσότερα δέντρα».

Η Λέσβος του Καμύ

Η ρεπόρτερ της Frankfurter Allgemeine Zeitung, Άστριντ Καμίνσκι, επισκέπτεται το Σίγρι της Λέσβου και αναφέρεται στις προσωπικές σημειώσεις που είχε καταγράψει ο γνωστός Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Αλμπέρ Καμύ, όταν επισκέφθηκε το χωριό στα τέλη της δεκαετίας του '50.

«Ο Καμύ ταξίδεψε τότε με ένα ιστιοφόρο, ακολουθώντας τη δίψα για "ηλιακή σκέψη” – τον μεσογειακό τρόπο ύπαρξης, ο οποίος ήταν μια πραγματική ουτοπία για τον άνθρωπο που μεγάλωσε στην Αλγερία [...] Το Σίγρι, που βρίσκεται μόλις λίγα χιλιόμετρα βόρεια της Ερεσού, γενέτειρας της αρχαίας ποιήτριας Σαπφούς […] δεν ήταν ένας τουριστικός προορισμός την εποχή του Καμύ. Ακόμη και στην κλασική μυθολογία, ο τόπος δεν έπαιζε κάποιον ιδιαίτερο ρόλο. Επί Τουρκοκρατίας κτίστηκε εκεί ένα εμπορικό λιμάνι, κυρίως για την εξαγωγή βελανιδιών, που λειτουργούσες επίσης ως φρούριο.

[...] Ο Καμύ φαίνεται να ένιωθε περισσότερο από άνετα εκεί. Οι σύντομες ημερολογιακές καταγραφές που έκανε το 1958, κατά τη δεύτερη επίσκεψή του στο ελληνικό νησί, είναι αινιγματικά υπαρξιακές: μετά από λίγα λόγια για τη βραδινή διάθεση, σημειώνει ότι σε αυτόν τον τόπο ολοκληρώνεται ο κόσμος και η ζωή και ξεκινούν από την αρχή». Ο Καμύ είχε βρει εκεί το σπίτι των ονείρων του. «Ωστόσο σήμερα, οι άνθρωποι στο χωριό γνωρίζουν μόνο ότι το σπίτι υπήρξε, αλλά όχι και την τοποθεσία του».