Στη σχεδιαζόμενη πανεπιστημιακή αστυνομία στην Ελλάδα, αλλά και το διαχρονικό ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου, αναφέρεται ρεπορτάζ της Ροδοθέας Σεραλίδου από την Αθήνα στην εφημερίδα TAZ. «Οι ειδικές μονάδες της αστυνομίας για τα πανεπιστήμια θα συμβάλουν στην προστασία φοιτητών και διδακτικού προσωπικού. Έτσι δικαιολογεί τουλάχιστόν τα σχέδιά της η κυβέρνηση του συντηρητικού Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο 22χρονος Ιωσήφ δεν το πιστεύει. H αστυνομία φίλος και βοηθός; 'Όχι στην Ελλάδα' λέει. 'Δεν το λέω έτσι απλά, το έχω βιώσει πολλές φορές' (…) 'Νομίζω ότι το κάνουν για να εκφοβίσουν εμάς τους φοιτητές, ώστε να μην επαναστατούμε πλέον εναντίον των κυβερνητικών πολιτικών (…) Ακριβώς αυτό θέλει να πολεμήσει', αναφέρει η Δήμητρα», φοιτήτρια Ιατρικής στην Αθήνα.

Το ρεπορτάζ, που κάνει αναδρομή στην ιστορία του πανεπιστημιακού ασύλου στην Ελλάδα από την περίοδο της χούντας, αναφέρεται μεταξύ άλλων και στην πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, σύμφωνα με την οποία η πανεπιστημιακή αστυνομία δεν αντίκεται στο Σύνταγμα. Σύμφωνα με τον καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Δημήτρη Χριστόπουλου, από στην ομάδα των προσφευγόντων, «όπως και σε πολλά άλλα ευαίσθητα κοινωνικά θέματα, έτσι και αυτή η απόφαση των ανώτατων δικαστών βασίζεται κυρίως σε πολιτικά και λιγότερο σε νομικά επιχειρήματα». Ο ίδιος, όπως παρατηρεί η TAZ, βλέπει πίσω από την απόφαση «ιδεολογικούς λόγους».

«Παρόλα αυτά η ελληνική κυβέρνηση εμμένει στα σχέδιά της. Ήδη από τον Ιούνιο αναμένονται οι πρώτες αστυνομικές μονάδες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και αργότερα σε τρία πανεπιστήμια της Αθήνας. Ένα από αυτά είναι το Καποδιστριακό, όπου σπουδάζουν ο Ιωσήφ και η Δήμητρα. Όπως λένε, δεν θα το αποδεχθούν και  θα συνεχίσουν να συμμετέχουν σε διαδηλώσεις εναντίον την πανεπιστημιακής αστυνομίας», σημειώνει η ΤΑΖ.

«Θύματα μιας ρημαγμένης δημοκρατίας»

Στη νέα αιματηρή επίθεση-αμόκ σε δημοτικό σχολείο στο Τέξας των ΗΠΑ εστιάζει το σχόλιο στην ιστοσελίδα tagesschau.de του πρώτου προγράμματος της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης (ARD): «Eεξάντληση, θυμός, παραίτηση. Αυτές είναι οι αντιδράσεις στις ΗΠΑ μετά την επίθεση σε δημοτικό σχολείο με 21 νεκρούς, εκ των οποίων 19 παιδιά. Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν δήλωσε ότι δεν αντέχει άλλο να βλέπει γονείς να θρηνούν παιδιά. Κι όμως δεν αναμένεται καμία νέα απαγόρευση των ημιαυτόματων όπλων (…)

Oι νεκροί στο δημοτικό σχολείο του Τέξας είναι τα θύματα μιας κατεστραμμένης δημοκρατίας. Υπήρχε ένας αντίστοιχος νόμος αλλά σταμάτησε να ισχύει από το 2004. Η νέα πρόταση για διεξοδικούς ελέγχους σε όσους αγοράζουν όπλα έχει επίσης κολλήσει στο Κογκρέσο (…) Kαι ο πρόεδρος; Ο Μπάιντεν δεν έχει λάβει εντολή για θεμελιώδεις αλλαγές. Οι Ρεπουμπλικανοί ήδη διαλαλούν ότι ο πρόεδρος το έχει παρατραβήξει με την κοινωνική και υγειονομική πολιτική και του αρνούνται τους απαραίτητους πόρους (…) Για να σωθούν στο μέλλον ζωές μαθητών και να γλιτώσουν γονείς από αυτή την φρίκη απαιτείται ένας ριζικός διαφωτισμός. Διαφορετικά, τα βλέμματα θα φτάνουν μόνο μέχρι στις επόμενες εκλογές – σε πέντε μήνες επίκεινται εκλογές για το Κογκρέσο.»

Λευκορωσία: «Το μέτωπο δίπλα στον πόλεμο»

Ενώ ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζει να μαίνεται με αμείωτη ένταση, η εφημερίδα Die Zeit ρίχνει φως  στη Λευκορωσία και τον σύμμαχο του Πούτιν, Αλεξάντερ Λουκασένκο. Επιχειρώντας να σκιαγραφήσει την εικόνα της σημερινής Λευκορωσίας η Zeit σημειώνει μεταξύ άλλων: «Μετά το τελευταίο μεγάλο κύμα καταστολής το 2010, υπήρχαν περίπου 50 πολιτικοί κρατούμενοι στη Λευκορωσία. Άριθμός που έκανε τον κόσμο να ανατριχιάσει για την έλλειψη ελευθερίας στην 'τελευταία δικτατορία της Ευρώπης'. Σήμερα είναι σχεδόν 1.200. Και κάθε εβδομάδα αυξάνονται.

Το δράμα του Μινσκ ωστόσο δεν έχει ξεχαστεί. Από τη μια πλευρά, εδώ και καιρό δεν υπάρχουν δημόσιες διαμαρτυρίες γιατί κρίνονται επικίνδυνες. Κι από την άλλη, ένας φριχτός πόλεμος με βομβαρδισμούς μαίνεται στη γειτονική χώρα. Στη σκιά αυτού ακριβώς του πολέμου, ο Αλεξάντερ Λουκασένκο εντείνει την καταστολή. Τελευταία έχουν αυξηθεί οι συλλήψεις, οι κρατήσεις και οι διώξεις μελών της κοινωνίας των πολιτών. Την περασμένη εβδομάδα μάλιστα υπέγραψε νόμο, βάσει του οποίου η θανατική ποινή δεν θα ισχύει πια μόνο για τις τρομοκρατικές επιθέσεις, αλλά και για απόπειρες (...) O δικτάτορας Λουκασένκο είναι απομονωμένος από τις μαζικές διαδηλώσεις του 2020 και μόνο ο Πούτιν τον στηρίζει πια οικονομικά και πολιτικά.  Η συνενοχή του Λουκασένκο στον πόλεμο της Ουκρανίας είναι πιθανώς το τίμημα για την παραμονή του στην εξουσία.»

Δήμητρα Κυρανούδη