Το καλοκαίρι που μόλις πέρασε στιγματίστηκε από την πυρκαγιά στο Μάτι. Η είδηση της ανθρώπινης τραγωδίας και της ολιγωρίας του κρατικού μηχανισμού να προλάβει το κακό, έκαναν τον γύρο του κόσμου και έβαλαν σε προβληματισμό για το κατά πόσο ασφαλής χώρα τουριστικού προορισμού είναι η Ελλάδα. Στη διεθνή Διάσκεψη Τουρισμού στην Ιερουσαλήμ ο κλάδος είχε την ευκαιρία να ανταλλάξει απόψεις και εμπειρίες για το ποια θα πρέπει να είναι η επικοινωνιακή πολιτική απέναντι σε έκτακτα γεγονότα, όπως φυσικές καταστροφές ή τρομοκρατικές επιθέσεις.

«Χρησιμοποιούμε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης»

Η εμπειρία του Ισραήλ ήταν εξαιρετικά πολύτιμη. Η Ιλανίτ Μελχιόρ, διευθύντρια τουρισμού της πόλης της Ιερουσαλήμ, θυμάται με τρόμο τη δεύτερη Ιντιφάντα, το 2000, όταν έπεσε κατακόρυφα ο αριθμός των επισκεπτών στην ιερή πόλη. Το ιδιαίτερο στην περίπτωση του Ισραήλ είναι ότι οι υπεύθυνοι του τουρισμού συμμετέχουν στην ομάδα αντιμετώπισης κρίσης. «Καθόμασταν όλοι στο ίδιο τραπέζι μαζί με τον δήμαρχο και τις αρχές ασφαλείας και εξετάζαμε τι μήνυμα θέλουμε να στείλουμε», λέει «οι άνθρωποι θέλουν να νιώθουν ασφάλεια, ότι μπορούν να μας εμπιστεύονται. Μετά από ένα συμβάν που αφορά την ασφάλεια χρησιμοποιούμε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης» προσθέτει.

Ο γερμανός Ρολφ Φράιταγκ, επικεφαλής συμβουλευτικής επιχείρησης του κλάδου, υπογραμμίζει την υποκειμενικότητα στην πρόσληψη των έκτακτων γεγονότων. «Ένα 9% των τουριστών που επισκέπτεται το εξωτερικό, παθαίνει σοβαρά ατυχήματα που αφορούν στην ασφάλειά του», λέει, «είτε αρρωσταίνει σοβαρά με συνέπεια τον θάνατο, ή παθαίνει αυτοκινητικά ατυχήματα ή πέφτει θύματα εγκληματικών ενεργειών. Το ενδεχόμενο να πέσει θύμα τρομοκρατίας ανέρχεται στο 0,00001% του παγκόσμιου πληθυσμού. Άρα, η συζήτηση γίνεται με συναισθηματικά κριτήρια, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική».

Καρχαρίες ή ινδική καρύδα;

Ο Ντιρκ Γκλέζερ, διευθυντής βιώσιμης ανάπτυξης της Παγκόσμιας Οργάνωσης Τουρισμού των ΗΕ δίνει μάλιστα και παραδείγματα επ΄αυτού. «Οι επιθέσεις με καρχαρίες γίνονται πάντα είδηση. Τα τελευταία χρόνια έγιναν γύρω στις 100. Από αυτές οι 5 με 10 οδήγησαν στο θάνατο του θύματος. Υπάρχει όμως και ένα άλλο παράδειγμα. Κατά μέσον όρο 100 με 150 άνθρωποι πνίγονται από ινδική καρύδα κάθε χρόνο. Εδώ βλέπετε, πόσο σημαντική είναι η αντικειμενική με την υποκειμενική πρόσληψη του κινδύνου». 

Το μήνυμά του είναι σαφές: η ινδική καρύδα είναι πιο επικίνδυνη από τους καρχαρίες, αλλά κανείς δεν αλλάζει τον τουριστικό του προορισμό με το φόβο μήπως πνιγεί από ινδική καρύδα! Γενικώς πάντως οι ειδικοί του τουρισμού διαπιστώνουν ότι οι τουρίστες είναι πιο διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν στις διακοπές τους. Παρόλα αυτά, όταν γίνονται μεγάλα γεγονότα, ο πρώτος που πλήττεται είναι ο τουριστικός κλάδος. Και το πρώτο που χρειάζεται είναι σωστή στρατηγική ενημέρωσης και διαφάνεια.

Τιμ Ασμαν/ Ειρήνη Αναστασοπούλου