Πρόκειται για δύο προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που αποτελούν μέρος του συμφώνου για τη μετανάστευση και το άσυλο. Ήδη η Ευρωβουλή έχει καθορίσει τη θέση της επί των δύο προτάσεων και αναμένει το Συμβούλιο της ΕΕ να καθορίσει τη δική του θέση ώστε να ξεκινήσουν στη συνέχεια διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο θεσμικών οργάνων για την οριστικοποίηση των νέων κανόνων.

Το προτεινόμενο σύστημα διαχείρισης του ασύλου και της μετανάστευσης αποσκοπεί στην αντικατάσταση του λεγόμενου κανονισμού του Δουβλίνου, ο οποίος θεσπίστηκε το 1990 και έχει προκαλέσει μεγάλες τριβές μεταξύ των κρατών μελών, δεδομένου ότι προκαλεί μεγάλες μεταναστευτικές πιέσεις στις χώρες πρώτης γραμμής, όπως για παράδειγμα η Ελλάδακαι η Ιταλία.

Η πρόταση της Κομισιόν και οι αντιδράσεις

Με την πρόταση της Κομισιόν, ναι μεν οι χώρες πρώτης εισόδου είναι υπεύθυνες για την εξέταση των αιτημάτων ασύλου, ωστόσο προβλέπει την κατανομή των βαρών σε περιόδους μεταναστευτικών κρίσεων, καθώς και την καλύτερη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων.

Οι διαπραγματεύσεις που γίνεται από το 2020 στο Συμβούλιο είναι ιδιαίτερα δύσκολες γιατί ορισμένες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης αντιδρούν στο να καταστεί υποχρεωτική η αλληλεγγύη προς τις χώρες της πρώτης γραμμής, ωστόσο φαίνεται ότι οι συζητήσεις έχουν ωριμάσει για μια προσέγγιση.

Στην προσπάθειά της να «γεφυρώσει» τις διαφορές, η Σουηδική Προεδρία έχει υποβάλει μια συμβιβαστική πρόταση, σύμφωνα με την οποία τα κράτη μέλη θα είναι υποχρεωμένα να υποδέχονται έναν συγκεκριμένο αριθμό αιτούντων άσυλο που φθάνουν σε μια χώρα της ΕΕ, η οποία δέχεται μεταναστευτικές πιέσεις στα σύνορά της. Εάν δεν το κάνουν τότε θα πρέπει να καταβάλουν μια οικονομική συνδρομή στην εν λόγω χώρα, η οποία θα μπορούσε να φτάσει τα 20.000 ευρώ για κάθε αιτούντα άσυλο που αρνούνται να πάρουν στο έδαφός τους.