«Ο πόλεμος στο Λίβανο είναι ένας πόλεμος που δεν έπρεπε καθόλου να έχει αρχίσει» γράφει η βρετανική εφημερίδα Guardian και καταλήγει: «δεν είναι επίσης αναγκαία καμία πιο τραγική φάση, ούτε κάποια παραβίαση της εκεχειρίας την τελευταία στιγμή, διότι δεν θα ήταν επιτυχέστερη από τις μέχρι τώρα στρατιωτικές επιχειρήσεις.»

«Ο δεύτερος πόλεμος του Λιβάνου δεν πήγε καλά για το Ισραήλ. Η χώρα φαίνεται να συγκλονίζεται εσωτερικά και να λειτουργεί σαν ναρκωμένη.» παρατηρεί η ιταλική εφημερίδα La Repubblica: «Τίποτε δεν συνέβη αυτές τις τέσσερις εβδομάδες, που δεν έζησε το Ισραήλ στην 60χρονη ύπαρξή του: υπήρξαν ανεπαρκή στρατιωτικά σχέδια, αναποτελεσματικότητα των μυστικών υπηρεσιών, σοβαρές συγκρούσεις μεταξύ κυβέρνησης και στρατιωτικών επιτελών, συνεχείς διενέξεις μεταξύ υπουργών καθώς και εμφανές ρήγμα στην ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων. Όμως για πρώτη φορά το Ισραήλ έζησε μια επίθεση κατά του άμαχου πληθυσμού παρά τους πολέμους που διεξήγαγε από το 1948 μέχρι σήμερα.»

«Οι τελευταίες 33 ημέρες πολέμου απέδειξαν ότι οι ισχυρές ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις δεν είναι εις θέσιν να νικήσουν μερικές χιλιάδες αγωνιστές της Χεζμπολάχ. Πρόκειται για τον ίδιο στρατό που νίκησε επανειλημμένα από το 1949 τον στρατό της Αιγύπτου, της Ιορδανίας και της Συρίας σε λιγότερες ημέρες» σχολιάζει ο Ισραηλινός ειρηνιστής Ούρι Αβνέρι στη γερμανική εφημερίδα Tageszeitung: «Το Ισραήλ δεν εκπλήρωσε τον βασικό του στόχο. Ζητούμενο παραμένει η Χεζμπολάχ, η οποία εξακολουθεί να υπάρχει και μάλιστα πάνοπλη, ενώ συνεχίζει να αποτελεί την ισχυρότερη δύναμη στο Λίβανο. Επιπλέον η φήμη της στον αραβικό κόσμο έγινε πια θρύλος.»

«Πρέπει να επαινέσουμε μια χώρα και αυτή είναι η Γαλλία» υπογραμμίζει η γαλλική εφημερίδα Le Figaro: «Κατόρθωσε με το κύρος της να βρεθεί ένας κοινά αποδεκτός συμβιβασμός και από τις ΗΠΑ. Το Παρίσι πρέπει να συνεχίσει να παίζει τον καθοριστικό του ρόλο, διότι οι εκατέρωθεν φιλοδοξίες θα παραμείνουν, ακόμη και όταν τα κανόνια σιγήσουν. Το ψήφισμα 1701 του ΣΑ προβλέπει μεν αφοπλισμό των παραστρατιωτικών οργανώσεων στο Λίβανο, αλλά δεν λέει πως θα υλοποιηθεί αυτό.»

«Στην Τουρκία, πάλαι ποτέ περιοχή όπου κατέφευγαν οι διωκόμενοι Εβραίοι, αυξάνονται τα αντισημιτικά επεισόδια λόγω του πολέμου στο Λίβανο» σημειώνει η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Rundschau:«Καθημερινά γίνονται διαδηλώσεις εναντίον του ισραηλινού πολέμου στο Λίβανο με όλο και πιο επιθετικά αντισημιτικά συνθήματα όπως ‘τώρα καταλαβαίνουμε τον Χίτλερ καλύτερα’. Παράλληλα οι τουρκοϊσραηλινές σχέσεις περνούν επίσης κρίση, διότι μπορεί να συνδέεται το Ισραήλ και η Τουρκία με δεκαετή συνεργασία στον τομέα των εξοπλισμών, αλλά πρόσφατα το Ερντογάν δήλωσε ότι ‘το Ισραήλ με τις επιθέσεις του κατά του Λιβάνου εφαρμόζει έναν πολιτισμό βίας και δεν μπορεί κανείς να σιωπά’. Σύμφωνα μάλιστα με τουρκικές εφημερίδες σε ορισμένα τουριστικά θέρετρα συμπεριφέρθηκαν άσχημα σε Ισραηλινούς τουρίστες.»

Τέλος η αποκάλυψη του Γκύντερ Γκρας ότι υπηρέτησε ως εθελοντής στα SS απασχολεί πολλές εφημερίδες. «Ο Γκρας δεν χρειάζεται να μας εξομολογηθεί, αλλά να μπορεί να μας διαφωτίσει. Τι ακριβώς έγινε» γράφει η Berliner Zeitung «Θα μας εξηγούσε ίσως ότι η γλώσσα της τέχνης και το πολιτικό ήθος δεν εκφράζονται οπωσδήποτε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.»

«Ο Γκράς παραποίησε τη βιογραφία του – γιατί;» αναρωτιέται η εναλλακτική Tageszeitung: «Μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο μεγάλος ήταν ο φόβος που τον εμπόδισε. Το πρόβλημα δεν είναι ότι κανείς δεν κατανοεί τους φόβους και τις αναστολές του, αλλά ότι κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πως έκανε αυτό που ο ίδιος κατηγορούσε στους άλλους. Η περίπτωση Γκρας δεν ταυτίζεται όμως με την Γερμανία, αλλά έχει σχέση μόνον με αυτόν προσωπικά.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου