Η συμμαχία του γερμανικού εθνολαϊκιστικού κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) με την «Εθνική Συσπείρωση» της Λεπέν, η οποία τερματίστηκε πριν καν επισημοποιηθεί, δεν αποτελεί ένα νέο φαινόμενο. Το καλοκαίρι του 2016 η τότε επικεφαλής της AfD Φράουκε Πέτρι με τον σύζυγό της και ευρωβουλευτή του ίδιου κόμματος Μάρκους Πρέτσελ είχαν συμφάγει στο Στρασβούργο με την Μαρίν Λεπέν υπό άκρα μυστικότητα, διερευνώντας σενάρια για μία ευρύτερη, πανευρωπαϊκή συνεργασία των απανταχού ακροδεξιών.

Λίγους μήνες αργότερα συναντήθηκαν στο Κόμπλεντς της Γερμανίας για πρώτη φορά δημοσίως η Λεπέν, η Πέτρι, ο Ματέο Σαλβίνι από την ιταλική Λέγκα και ο Γκέερτ Βίλντερς από το ολλανδικό Κόμμα της Ελευθερίας (PVV). Εμφανώς απενοχοποιημένοι και ενθαρρυμένοι από τον νωπό θρίαμβο του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, επιδόθηκαν σε φανφάρες περί «αφυπνίσεως των λαών της Ευρώπης» και «γεννήσεως ενός νέου κόσμου», στον οποίο οι ίδιοι θα πρωταγωνιστούν, σε αγαστή σύμπνοια.

Αντιπαραθέσεις χωρίς τέλος

Τί συνέβη έκτοτε; Η Φράουκε Πέτρι αποχώρησε από την AfD σε μία αξέχαστη συνέντευξη τύπου μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, αφήνοντας αιχμές για τους πρώην συνεργάτες της. Ο Μάρκους Πρέτσελ προτίμησε να ασχοληθεί με τη δικηγορία. Ο Ματέο Σαλβίνι συμμάχησε προσωρινά με την Τζόρτζια Μελόνι, με την οποία όμως τώρα είναι «στα μαχαίρια». Η Λεπέν συγκρούστηκε με την εγγονή της, Μαριόν, γιατί στις προεδρικές εκλογές του 2022 στήριξε τον έτερο ακροδεξιό υποψήφιο Ερίκ Ζεμούρ. Μόνο ο Βίλντερς βρήκε έναν έξυπνο τρόπο για να μην έρχεται σε αντιπαράθεση με άλλα μέλη του κόμματός του: πολύ απλά είναι το μοναδικό μέλος του κόμματός του, επισήμως τουλάχιστον. Οι υπόλοιποι θεωρούνται «υποστηρικτές» του PVV χωρίς δικαίωμα συναπόφασης.

Αν κάτι έχει προφυλάξει μέχρι σήμερα την Ευρώπη από την επέλαση των ακροδεξιών και των λαϊκιστών, είναι κυρίως η δική τους αδυναμία να αρθρώσουν πολιτικό λόγο, να συνεργαστούν μεταξύ τους, να επιδείξουν μία στοιχειώδη ικανότητα συναίνεσης. Εφήμεροι εραστές της εξουσίας και της δημοσιότητας αποδεικνύονται οι πρωταγωνιστές του «χώρου». Ακόμη και όσοι εκκινούν από μία αφετηρία αληθοφανούς ή δήθεν πατριωτισμού, γρήγορα ασχημονούν.

Όπως ο αψύς αντισυνταγματάρχης Μακαβέττας στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Απόστολου Δοξιάδη, που εκτυλίσσεται στα χρόνια της δικτατορίας και διακωμωδεί τις συνεχείς διενέξεις των αυτόκλητων «εθνοσωτήρων». Που δεν εμπιστεύονται ούτε τη σκιά τους και δεν έχουν μάθει να συνεργάζονται με κανέναν, γιατί αυτή είναι η νοοτροπία τους.

Από το ενυδρείο στην ψαρόσουπα…

Ωστόσο, όλα αυτά δεν σημαίνουν πως οι «μοναχικοί λύκοι» δεν μπορούν να γίνουν επικίνδυνοι, όταν τους δοθεί εξουσία. Ασφαλώς δεν υπάρχει λόγος εφησυχασμού. Γι' αυτό, στις ευρωεκλογές αυτής της Κυριακής ας επιλέξουμε με σύνεση και διορατικότητα τους εκπροσώπους μας για τα επόμενα πέντε χρόνια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ας μην ενισχύσουμε τους σαλτιμπάγκους της πολιτικής, τους εξ επαγγέλματος χαβαλέδες, τους ναρκισσιστές του TikTok, τους δημαγωγούς που θέλουν να πάνε στις Βρυξέλλες για να «χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι» και «να τους τα πουν χύμα και τσουβαλάτα».

Ας μην ανοίξουμε τον ασκό του Αιόλου που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τα μεγάλα επιτεύγματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Γιατί, όπως λέει η γνωστή ρήση (που αποδίδεται στον Λεχ Βαλέσα, αν και όχι με απόλυτη βεβαιότητα): Από ένα ενυδρείο είναι πολύ εύκολο να φτιάξεις ψαρόσουπα. Το αντίθετο είναι πολύ, πολύ δύσκολο...