Και αυτό γιατί, ούτε οι προσδοκίες είναι μεγάλες αλλά ούτε και οι πιέσεις από τους εταίρους αφόρητες. Με λίγα λόγια η Αγκελα Μέρκελ ξέρει ότι στο Βουκουρέστι δεν θα έλθει αντιμέτωπη με το πιεστικό αίτημα του προέδρου Μπους να επεκταθεί το πεδίο επιχειρήσεων του γερμανικού στρατού στο νότιο Αφγανιστάν, καθώς ο αμερικανός πρόεδρος έχει καταστήσει σε συνέντευξή του σαφές ότι κατανοεί τις γερμανικές θέσεις. Και αυτή την εξέλιξη βιώνει απελευθερωτικά, όχι μόνο η καγκελάριος, αλλά και το κοινοβούλιο, που έχει την αρμοδιότητα να αποφασίσει για οποιαδήποτε αλλαγή στο πλαίσιο της γερμανική συμμετοχής στο Αφγανιστάν.

Και όπως τονίζει ο αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Σοσιαλδημοκρατών, Βάλτερ Κόλμπο: «Δεν είναι δυνατόν να μετέχουμε με περισσότερες στρατιωτικές δυνάμεις και σε επιχειρήσεις στον Νότο του Αφγανιστάν. Και αυτό το έχει αποδεχθεί πλέον ο πρόεδρος Μπους. Πρόκειται για μια σημαντική τοποθέτηση στο πλαίσιο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ. Μια τοποθέτηση που οπωσδήποτε δεν θα αφήσει αδιάφορους τους άλλους αρχηγούς καρτών και κυβερνήσεων».

«Όχι στην ένταξη Ουκρανίας και Γεωργίας»

Πέραν όμως του Αφγανιστάν η σύνοδος θα συζητήσει το ζήτημα της διεύρυνσης της συμμαχίας. Και εδώ η θέση του Βερολίνου είναι σαφής: Αλβανία, Κροατία και πΓΔΜ θα πρέπει να ενταχθούν στη συμμαχία. Για την Ουκρανία και τη Γεωργία όμως είναι ακόμη νωρίς. Και όπως εξήγησε η καγκελάριος: «Χώρες που εμπλέκονται σε περιφερειακές και εσωτερικές συγκρούσεις δεν μπορούν να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ. Είμαστε μια συμμαχία, για την υπεράσπιση της ασφάλειας και καμία χώρα μέλος δεν είναι απασχολημένη με τη δική της ασφάλεια».

Η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ εννοεί ότι η μεν Γεωργία μαστίζεται από εμφύλιες αντιπαραθέσεις που μπορεί να γενικευθούν, ενώ στην Ουκρανία το ποσοστό των πολιτών που υποστηρίζουν τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ δεν υπερβαίνει το 30%. Εάν αλλάξουν στο μέλλον τα πράγματα, θα αλλάξει και η γερμανική στάση, διευκρινίζεται στο Βερολίνο. Το ερώτημα που τίθεται είναι, σε ποιο βαθμό θα ανατρέψουν την κατάσταση οι πιέσεις του προέδρου Μπους.