Ο θάνατος του Αραφάτ κυριαρχεί σήμερα στο γερμανικό τύπο και δεσπόζει στο πολιτικό μέρος όλων των γερμανικών εφημερίδων.

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung σχολιάζει στο πρωτοσέλιδό της: "Μετά τον θάνατο του Αραφάτ εκλείπει πλέον η δικαιολογία για την ισραηλινή κυβέρνηση ότι 'δεν υπάρχει συνομιλητής για διαπραγματεύσεις''. Αλλά και ο μύθος του Αραφάτ το γεγονός δηλαδή ότι δημιούργησε ένα έθνος από τους διασκορπισμένους στα πέρατα του κόσμου Παλαιστίνιους και αγωνίστηκε για το δικαίωμά τους σε μια κρατική οντότητα παραμένει ζωντανός και θα επιδρά στις όποιες διαδικασίες".

Η Frankfurter Rundschau γράφει: "Από τη μια πλευρά υπάρχει φόβος ταραχών και βίας. Από την άλλη όμως είναι δυνατόν ο θάνατος του Αραφάτ να επιταχύνει την καθυστερημένη αλλαγή γενεών στα πόστα της παλαιστινιακής ηγεσίας. Γι' αυτό η διεθνής κοινότητα οφείλει άμεσα να παρέμβει. Και αυτό ισχύει όχι μόνον για την παλαιστινιακή ηγεσία, αλλά και για την ισραηλινή κυβέρνηση. Διότι όσο εκείνη εμμένει να εξοντώνει τα στελέχη της Χαμάς, είναι δύσκολο να διανοηθούμε ότι υπ'αυτές τις συνθήκες μπορούν να διεξαχθούν στις παλαιστινιακές περιοχές εκλογές με διαφάνεια και πραγματική αντιπαράθεση πολιτικών κομμάτων. Για τον Αραφάτ η κατοχή ήταν μια αντικειμενική, αλλά και χρήσιμη δικαιολογία για να καθυστερεί τις εκλογές, από τους διαδόχους του όμως η διεθνές κοινότητα οφείλει να στερήσει μια τέτοια αντικειμενική πρόφαση".

Η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt θεωρεί ότι υπάρχουν δύο εξ ίσου πιθανές δυνατότητες για την μετά Αραφάτ εποχή: "Η απαισιόδοξη εκδοχή: να μετατραπεί η Γάζα σε περιοχή ανόμων και βίας. Η αισιόδοξη εκδοχή: να εκλεγεί ικανή ηγεσία στην ΠΛΟ, τα χέρια της οποίας να μην είναι τόσο πολύ βαμμένα με αίμα όπως του Αραφάτ, και ασφαλώς να επιδείξει καλή θέληση στην καταπολέμηση των τρομοκρατικών χτυπημάτων κατά του Ισραήλ. Τότε το όραμα ενός παλαιστινιακού κράτους μπορεί να γίνει όντως πραγματικότητα."

Η Süddeutsche Zeitung υπογραμμίζει: "Αποφασιστικής σημασίας είναι αυτή τη στιγμή η πολιτική του Αριέλ Σαρόν. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός προώθησε την ακαμψία και το πάγωμα, επεδίωξε το πολιτικό τέλμα της ειρηνευτικής διαδικασίας. Τώρα ο παλιός αντίπαλός του είναι νεκρός, ο Σαρόν χάνει επομένως το ισχυρό του χαρτί, ότι δηλαδή δεν μπορεί να διαπραγματευτεί μαζί του, κάτι που ήταν και παραμένει το σημαντικότερο σύνθημα της πολιτικής του. Πρέπει δηλαδή να ασκηθούν και επ' αυτού πιέσεις για να αποκατασταθούν οι διαπραγματεύσεις για την ειρηνική επίλυση του παλαιστινιακού."

Η Neues Deutschland, πάλαι ποτέ όργανο του κομμουνιστικού κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας, γράφει: "Ο Γιασέρ Αραφάτ είναι νεκρός, αλλά το όραμά του για ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος είναι ακόμη ζωντανό. Ασφαλώς και έκανε πολλά λάθη, αλλά επέβαλε και μια ουσιαστική τομή στην διένεξη της Εγγύς Ανατολής: το 1988 αποδέχθηκε την αρχή της ειρηνικής συνύπαρξης ενός παλαιστινιακού κράτους με το Ισραήλ. Καμία ειρηνική επίλυση του μεσανατολικού προβλήματος δεν μπορεί πια να αγνοήσει αυτή τη θεμελιώδη αρχή."

Τέλος, στο αφιέρωμα της εναλλακτικής Tageszeitung για τον Αραφάτ το σχόλιο γράφει ο Ισραηλινός Ούρι Αβνέρι. Παραθέτουμε ένα σύντομο απόσπασμα: "Ο Αραφάτ έκανε στη ζωή του τρεις μεγάλες επαναστάσεις: η πρώτη επικίνδυνη και εξοντωτική, στο τέλος της δεκαετίας του 50 - έβγαλε τους Παλαιστίνιους από την λησμονιά. Δήλωσε την ύπαρξή τους. Η δεύτερη: κήρυξε τον ένοπλο αγώνα κατά του Ισραήλ. Και η τρίτη: αποδέχθηκε την ειρηνική συνύπαρξη Παλαιστινίων και Ισραηλινών σε δύο ανεξάρτητα κράτη. Η δεύτερη όμως, ο ένοπλος αγώνας κατά του Ισραήλ, έφερε το παλαιστινιακό στο επίκεντρο της διεθνούς πολιτικής. Πρέπει να το παραδεχθούμε ανοιχτά: χωρίς τις δολοφονικές επιθέσεις η διεθνής κοινή γνώμη δεν θα είχε προσέξει καν τις παλαιστινιακές φωνές για ελευθερία."