Σήμερα το απόγευμα, μέλη συνδέσμων, ΜΚΟ και αντιρατσιστικών οργανώσεων θα συναντηθούν στο Κούτρο της Καλαβρίας για να ζητήσουν περισσότερη αλληλεγγύη και ανθρωπιά στην διαχείριση του μεταναστευτικού και του προσφυγικού. Πρόκειται για το σημείο ακριβώς, όπου πριν από δυο εβδομάδες σημειώθηκε το τραγικό ναυάγιο, το οποίο προκάλεσε τον θάνατο 74 ανθρώπων.

Οι διαδηλωτές θα αμφισβητήσουν την γραμμή της κυβέρνησης Μελόνι και τις τελευταίες εξαγγελίες της. Βάσει των μέτρων αυτών, η συντηρητική συμμαχία της Ρώμης θα δώσει βάρος στην καταπολέμηση των διακινητών αλλά και στην υποδοχή νόμιμων μεταναστών.

Η εφημερίδα La Repubblica, όμως, γράφει ότι στην πραγματικότητα, στις μέχρι τώρα επίσημες αποφάσεις, δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη αναφορά στον αριθμό οικονομικών μεταναστών που θα γίνουν δεκτοί, την ερχόμενη τριετία.

Σε ό,τι αφορά την αυστηροποίηση των ποινών για τους διακινητές (με φυλάκιση που θα αγγίζει τα τριάντα χρόνια σε περίπτωση θανάτου των μεταναστών) η La Repubblica προσθέτει ότι δεν πρόκειται για κάτι το καινούργιο διότι έχουν ήδη υπάρξει καταδίκες στην ίδια ακριβώς ποινή.

Στο φως οι απάνθρωπες πρακτικές διακινητών

Η γενικότερη αίσθηση, όμως, είναι ότι στην φάση αυτή, η κυβέρνηση Μελόνι ήθελε να δείξει ότι προσπαθεί να αναλάβει κάποιες πρωτοβουλίες, ότι δεν παρακολουθεί, παθητικά, την αύξηση των αφίξεων από την Τυνησία και από την Τουρκία.

Στο μεταξύ, την περασμένη νύχτα, στον Κρότωνα της Καλαβρίας έφτασε αλιευτικό με 487 ανθρώπους. Στην πλειοψηφία τους είναι Πακιστανοί, Σύριοι και Αφγανοί. Η θάλασσα ήταν φουρτουνιασμένη και αυτή την φορά, η κινητοποίηση του ιταλικού λιμενικού ήταν άμεση: τρία ταχύπλοα συνόδευσαν το παμπάλαιο αλιευτικό μέχρι το λιμάνι. Υπάρχουν, όμως, τουλάχιστον άλλα τρία πλεούμενα με περίπου επτακόσιους μετανάστες και πρόσφυγες, που βρίσκονται ακόμη καταμεσής της Μεσογείου.

Είναι σαφές ότι το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο και ότι μια πιο σκληρή προσέγγιση δεν αποτελεί άμεση λύση:  πολλές φορές για παράδειγμα οι δουλέμποροι αφήνουν μόνους τους μετανάστες μέσα στα σαπιοκάραβα, ζητώντας τους να κρατήσουν οι ίδιοι το πηδάλιο. Ενώ σε άλλες περιπτώσεις, ιδίως όταν τα πλεούμενα ξεκινούν από την Τυνησία, περίπου στα μισά του ταξιδιού οι διακινητές αφαιρούν τις μηχανές, αφήνοντάς τα ακυβέρνητα στο έλεος της τύχης και των κυμάτων.

Θεόδωρος Ανδρεάδης Συγγελλάκης, Ρώμη