Στην κωμωδία «Ο τσιγγούνης» ο Μολιέρος κοροϊδεύει την απληστία, στον «Ταρτούφο» χλευάζει τους θρησκευόμενους υποκριτές και στον «Αρχοντοχωριάτη» την επιθυμία να θέλει να είναι κανείς κάτι παραπάνω από αυτό που πραγματικά είναι.

Ο Μολιέρος γεννήθηκε πριν από 400 χρόνια και είναι ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της Γαλλίας στον κόσμο. Είναι από τους πιο πολυπαιγμένους και πολυδιαβασμένους διεθνώς. Μέσα στα έργα του αναδεικνύει και περιπαίζει τις αδυναμίες και τις κακίες των ανθρώπων και αυτές δεν έχουν αλλάξει από τότε.

Ο Μολιέρος γεννήθηκε στο Παρίσι τον Ιανουάριο του 1622. Η περίφημη Κομεντί Φρασένζ του Παρισιού ξεκινάει με τον «Ταρτούφο» το έτος Μολιέρου σήμερα 15 Ιανουαρίου, ημέρα που εικάζεται ότι γεννήθηκε. Ήταν ένα πολύπλευρο ταλέντο που συνέγραψε έργα, σκηνοθέτησε και ενσάρκωσε τους κύριους ρόλους. Ταυτίστηκε με την Κομεντί Φρανσέζ παρόλο που το διάσημο θέατρο ιδρύθηκε επτά χρόνια μετά το θάνατό του. Το θέατρο χτίστηκε το 1680 κατόπιν παραγγελίας του Λουδοβίκου XIV και προήλθε από την ένωση δύο θιάσων, συμπεριλαμβανομένου και του θιάσου του μεγάλου Γάλλου δραματουργού που πέθανε στις 17 Φεβρουαρίου 1673.

Εθνικός ήρωας

Στη Γαλλία ο Μολιέρος είναι κάτι σαν εθνικός ήρωας. Από τον 18ο αιώνα μάλιστα καθιερώθηκε η έκφραση ‘η γλώσσα του Μολιέρου’ ως συνώνυμο των γαλλικών. Τα έργα του ήταν ήδη ευρέως γνωστά εκείνη την εποχή και μάλιστα πέρα ​​από τα σύνορα της Γαλλίας. Κατάφερε να κάνει την κωμωδία που θεωρούνταν υποδεέστερη ένα είδος ισοδύναμο της τραγωδίας. Ο στόχος του Μολιέρου να διαφωτίσει τους ανθρώπους μέσα από την ειρωνεία και τον σαρκασμό τού προσπόρισε και πολλούς εχθρούς.

Γιατί όμως οι κωμωδίες του Μολιέρου λειτουργούν για κάθε είδους κοινό και σε όλες τις εποχές; Ο Μολιέρος είναι ο πιο μοντέρνος κλασικός όλων των εποχών, ισχυρίζεται ο Ντιντιέ Σενεγκάλ. Για τον συγγραφέα, ιστορικό και κριτικό λογοτεχνίας ο Μολιέρος δεν κάνει τους ανθρώπους μόνο να γελούν. Όλοι καταλαβαίνουν τη γλώσσα του και την ειρωνεία των διαλόγων του, λέει.

Υποκριτές και άπληστοι για εξουσία και χρήμα υπάρχουν όσο υπάρχουν άνθρωποι. Για τους γιατρούς, ο Μολιέρος ήταν ψυχολόγος. Παρατηρούσε τους ανθρώπους και μπορούσε θαυμάσια να περιγράψει την ψυχολογία των συναισθημάτων και των παθών.

Μια πλούσια συγγραφική κληρονομιά

Στην κωμωδία του «Το σχολείο γυναικών» του 1662 διατυπώνεται για πρώτη φορά το δικαίωμα των νεαρών γυναικών να παντρεύονται από έρωτα. Και τι σύμπτωση!  Στις 20 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους, σε ηλικία 40 ετών, παντρεύτηκε την περίπου κατά 20 χρόνια νεότερή του Αρμάντ Μπεζάρ. Η σχέση δεν ήταν μόνο λόγω της διαφοράς ηλικίας σκανδαλώδης. Η Αρμάντ ήταν η αδερφή της Μαντλέν Μπεζάρ, ερωμένης του Μολιέρου. Οι κακές γλώσσες λένε ακόμα ότι ήταν η ίδια του η κόρη.

Ο Μολιέρος περιόδευσε στη Γαλλία με τον θίασο του για περισσότερα από δώδεκα χρόνια.Το 1658 επέστρεψε στο Παρίσι και τράβηξε τη προσοχή του βασιλιά Λουδοβίκου XIV που έγινε προστάτης του.

Το τελευταίο του έργο ήταν «Ο κατά φαντασίαν ασθενής». Επαιξε τον κύριο ρόλο του υποχόνδριου Αρζάν που προσποιείται ότι είναι άρρωστος. Μόνο που στην πραγματικότητα ήταν ο ίδιος άρρωστος. Έπασχε από φυματίωση. Στις 17 Φεβρουαρίου 1673, λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα πέθανε αφήνοντας ένα ανεκτίμητο έργο.

Ζαμπίνε Γκλάουμπιτς

Επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου